ฝันไปหรือนี่

ขณะนี้เวลา  2.06  น.  ผมตื่นขึ้นมาโดยอัตโนมัติ  เวลาที่อาจารย์นัดหมายต้องขึ้นรถเพื่อเดินทางไปทัศนศึกษาดูงานที่จังหวัดสุพรรณบุรีคือตี  4  ของวันที่  26  กันยายน 2553ผมได้รับมอบหมายให้ปฏิบัติหน้าที่รองหัวหน้าของรุ่นนี้  และได้รับหน้าที่ประชาสัมพันธ์ของห้องได้ปฏิบัติหน้าที่พิธีกร  พิธีการมาโดยตลอดเวลา  2  ปีแห่งการเรียนรู้  วันนี้ผมได้รับหน้าที่อันยิ่งใหญ่อีกแล้วหรือ  นั่นคือหน้าที่ในการปฏิบัติหน้าที่ Guide และผู้ดำเนินรายการทุกอย่างในขณะเดินทางตั้งแต่ต้นจนสิ้นสุดการศึกษาดูงาน ฝันไปหรือนี่จากชีวิตของเด็กท้องทุ่ง  ที่มีคุณพ่อเป็นทหารผ่านศึกในสมัยสงครามโลกครั้งที่  2     คุณแม่เป็นชาวไร่ชาวนา  ผมเป็นลูกคนที่  5  คนเดียวที่ได้มีโอกาสได้ศึกษาสูงกว่าทุกคน ในครอบครัวจนได้อาชีพรับราชการคนเดียวในตระกูล  คุณพ่อท่านเสียชีวิตตั้งแต่ผมเรียนอยู่ชั้นประถมปีที่  2  มีเพียงคุณแม่ท่านั้นที่ส่งเสียให้ผมได้เล่าเรียนมาจนถึงปัจจุบันนี้เวลาเงินที่ใช้ในการเล่าเรียนไม่พอ  คุณแม่จะให้เงินผมทันทีและท่านจะบอกผมว่า      ทิดเอาเงินแม่ไปใช้เถอะ  แม่ไม่ได้ใช้อะไรเลย  ทุกวันนี้แม่อยู่เพื่อลูกเท่านั้น  พระคุณของแม่ไม่มีอะไรเท่าเทียมจริงๆ  ผมรักแม่มากคอยดูแลท่านตลอดเวลา ผมขอขอบคุณทุกท่านที่เข้ามาอ่านบันทึกของผมและให้ข้อเสนอแนะอันเป็นประโยชน์มากที่จะนำไปปรับปรุงแก้ไข  ผมต้องขออนุญาตไปเตรียมตัวสำหรับการเดินทางก่อนนะครับ  เดี๋ยวกลับมาจะเล่าให้ฟังต่อ  See you again