หนึ่งการเดินทางกับทีวีสาธารณะ

สถานที่เดิม คนเปลี่ยน ความรู้สึกก็เปลี่ยนไป

        สวัสดีคะ ทุกคน ช่วงนี้ห่างหายวงการเขียนไปนานเลยคะ แต่มีโอกาสได้ร่วมเดินทาง เรียนรู้ไปกับ ทีวีสาธารณะ (TPBS) เลยต้องนำเรื่องราว มุมมองของคนทำสื่อมาแบ่งปันคะ

        จุดเริ่มต้นนั้นนัดหมายกันที่ตึกชินวัตร 3 ซึ่งเป็นสำนักงานของช่องทีวีไทยคะ จากนั้นเดินทางมายังแหล่งเรียนรู้ นั้นคือ มูลนิธิข้าวขวัญ จังหวัดสุพรรณบุรี  สมาชิกที่มาร่วมเรียนรู้ ทั้งหมดราว 25 ชีวิตคะ (รวม สคส.อีก 3 ชีวิตคะ)

        มากับสคส. ทั้งที จะไม่มี KM ได้อย่างไรคะ บนรถขณะเดินทางจึงมีกิจกรรม BAR (Before Action Review)(แสดงความคาดหวังกับ 2 วันที่จะไปเรียนรู้ด้วยกัน)  หลายท่านคาดหวังว่าจะได้ไปเรียนรู้วิธีการทำนา ได้สัมผัสสายลม แสงแดด รวงข้าว ชื่นชมฝูงควาย  แต่ในความจริงแล้ว เราเพียงได้แต่ชื่นชมธรรมชาติ มองดูแปลงนาข้าว แล้วใช้เวลาส่วนใหญ่กับการ ฟังแนวคิด วีธีการทำงาน จากคุณเดชา ศิริภัทร (ผอ.มูลนิธิข้าวขวัญ) และฟังเสียงจากชาวนาตัวจริง ลุงนครและลุงเบี้ยว ปลูกข้าวโดยไม่ใช่สารเคมี เป็นการทำเกษตรอินทรีย์โดยแท้  มุมมอง แนวทาง รูปแบบการคิด เรียกว่าระดับอาจารย์เลยคะ ถ้าอยากรู้ว่าลุงทั้งสองท่าน ยืนยันท่ามกลางกระแสการใช้สารเคมีมาได้อย่างไร ท่านมีวิธีการ แนวคิด และ มองอนาคตการเกษตรเป็นอย่างไรนั้น ก็ลองแวะไปได้นะคะ ที่มูลนิธิข้าวขวัญคะ  

        หลังจากแลกเปลี่ยนประสบการณ์กับทางมูลนิธิข้าวขวัญแล้ว ก็กลับมา AAR (After Action Review) กันต่อที่โรงแรงศรีอู่ทองคะ ตอนนี้ละคะเรียกว่า เป็นการเรียนรู้ร่วมกัน เพราะบรรยากาศ รูปแบบความคิดของเรานั้นต่างมีพื้นฐานต่างกัน แม้ว่าจะฟังเรื่องราวเดียวกัน แต่ละคนก็สนใจประเด็นต่างกันออกไป 

      สำหรับกิ๊กเอง การไปเรียนรู้ที่ข้าวขวัญนั้น ถือว่าไปเป็นครั้งที่ 2 (ครั้กแรกเมื่อ ปี50 คะ นานมากแล้ว) ครั้งนี้รู้สึกถึงการฟังอย่างลึกซึ้งมากเลยคะ ตั้งใจฟัง จดจ่อมากๆ (เพราะต้องถ่ายวีดีโอ สายตาเลยจับจองอยู่ที่คนพูดทุกคน) ใส่ใจกับเนื้อหามากขึ้น ฟังแล้วอยากให้ชาวนาหันมาปลูกข้าวแบบอินทรีย์ และไม่อยากให้อาชีพนี้หายไปเลยคะ  และชอบวิธีคิดของคุณเดชาคะ ว่าถ้าจะมองไปข้างหน้ามากเท่าไหร่ ก็ให้มองย้อนกลับหลังไปมากเท่านั้น  เพื่อเข้าใจรากฐานและมุ่งไปสู่การพัฒนาคะ 

       สำหรับพี่ๆจาก ทีวีไทยหลายท่านก็ย้อนคิดถึงวับเด็ก อยากยื่นมือเข้าช่วยเหลือ และมองกลับมาที่องค์กร มองเห็นการยืดหยัดของคุณเดชาที่มุ่งมั่นตังใจทำงานตรงนี้ ได้กำลังใจ แรงพลังในการขับเคลื่อนงานของ TPBS ต่อไปคะ เป็นภาพบรรยากาศที่ซึ้งและกินใจมากคะ 

       จากนั้นช่วงกลางคืน ก็เป็นการแลกเปลี่ยนของบุคลากรใน TBPS  ทั้งเรื่องราวสมัยเด็ก และความภูมิใจในงาน  กิ๊กว่าบรรยากาศตอนนี้ช่างสนุกมาก ความห่างก็กลายเป้นใกล้ ความใกล้ก็ยิ่งเข้าชิดหา  ไม่รู้ก็กลายเป็นรู้  และสุดท้ายยิ่งให้ก็ยิ่งได้คะ  

              .......แล้วก็จบกิจกรรมวันที่หนึ่งคะ ............. 

เข้าสู่เช้าวันที่ 2 กับความเป็นพี่น้องที่มากขึ้น วันนี้ต่างคนต่างเอาความฝันของตัวเองมาแบ่งปันกัน แล้วร่วมคิดร่วมทำเพื่อไปสู่ภาพฝันขององค์กรคะ ทุกคนมองไปในทิศทางเดียวกัน เห็นฟ้องกัน และคงพร้อมจะมุ่งมั่นพัฒนารายการทีวีไปสู่ทีวีสาธารณะระดับโลก

นับว่าเป็นประสบกาณ์เดินทางที่สุนกมากๆเลยคะ ทั้งสนุกและได้เรียรู้ไปด้วย สำหรับกิ๊กขอเป็นกำลังใจให้กับพี่ๆสื่อสาธารณะทุกคนนะคะ

ขอบคุณคะ

กิ๊ก

 

[โหน่ง สคส.]

ขอบอกว่า  น้องกิ๊กตอนนี้งานยุ่งมากเพิ่งหายป่วยด้วยครับ  แต่ก็ยังตั้งใจเขียนอย่างดี ^_^