กบน้อยแสวงหาแอ่งน้ำใหม่ ตอนที่ 4 - บททดสอบ
หลังจากที่นกฮูกได้พยายามพร่ำสอนให้คำแนะนำปิงกบน้อยมาเป็นเวลาพอควร ก็ถึงเวลาที่ปิงจะได้รับการทดสอบในด้านบุคลิกและความกล้า "ฉันรู้ว่าเธอกระโดดได้เก่งไม่มีใครเทียม" นกฮูกกล่าว "แต่ขอให้เธอลองลุกขึ้นเดินรอบๆ ให้ฉันดูหน่อยซิ?” ปิงส่ายหัว กระพริบตา ไม่เชื่อในสิ่งที่ตัวเองได้ยิน นกฮูกบอกให้กบลุกขึ้นเดิน "เออ..ผมไม่ค่อยเข้าใจว่าคุณหมายความว่าอย่างไร" "ฉันรู้ตัวว่าฉันแก่แล้ว ปีกของฉันอาจไม่ยืดหยุ่นเท่าที่ควร และมีอาการปวดเล็กปวดน้อยตามข้อกระดูก แต่คำพูดของฉันยังชัดเจน เธอได้ยินไม่ผิดหรอก" ปิงจ้องมองนกฮูกอย่างงงงวย "ขอโทษนะครับ แต่โดยความเป็นจริงข้อแรกคือผมเดินไม่เป็น ผมไม่เคยเดินมาก่อน และข้อที่สองผมไม่ได้เกิดมาเป็นนักกระโดดที่เก่งกาจโดยไม่มีวัตถุประสงค์ใด ทุกที่ที่ต้องการไปผมไปถึงด้วยการการกระโดดทั้งนั้น" ปิงพยายามท้วงติง
นกฮูกเฒ่าจ้องกบหนุ่มด้วยสายตาจริงจัง "ฟังให้ดีนะ.. เธอเดินได้ ถ้าเธอจะเดิน ลงมือทำเดี๋ยวนี้ หรือถ้าไม่เช่นนั้นก็ถือเสียว่าที่ผ่านมาเป็นช่วงเวลาที่ดีที่เราได้เคยพบกัน และฉันก็ขอให้เธอกระโดดไปในที่ที่พรสวรรค์ของเธอจะชักนำไป ฉันเชื่อว่าเธอจะทำได้ดี" ปิงหน้าซีดในทันใด คำพูดของนกฮูกไม่ได้บ่งบอกว่าเขามีทางเลือกอื่นใด ถ้าเขาไม่ทำตามคำสั่งของนกฮูกก็เป็นอันว่าความสัมพันธ์ที่ทั้งสองมีนั้นจะจบลงในทันที ปิงรู้ดี
กว่าร้อยปีที่ผ่านมา นักสัตวศาสตร์ต่างพยายามค้นหาคำตอบกับคำถามที่ว่ากบเดินได้จริงหรือไม่ บ้างก็รายงานว่ากบสายพันธุ์แอฟริกัน และกบสีเขียวที่พบแถบตอนเหนืออเมริกาชอบที่จะเดินมากกว่ากระโดด แต่ก็มีผู้ที่ออกมาท้วงติงว่าจริงๆแล้วกบทั้งสองประเภทนี้คลานมากกว่าเดิน แต่ไม่ว่าอย่างไรก็ตามหากคุณต้องการพิสูจน์ว่ากบเดินได้จริงหรือไม่ คุณน่าจะได้มีโอกาสประจักษ์กับสายตาตัวเองในคืนนั้น คืนที่ปิงพยายามที่จะเดินให้นกฮูกดู
ครั้งแรกเขาล้มหัวคะมำ ครั้งที่สองเขาล้มหงายหลังกระแทกพื้น และหากคุณต้องการไปธุระที่อื่นก่อน คุณก็ควรไปจัดการให้เสร็จก่อนเพราะกว่าปิงจะก้าวเดินก้าวแรกได้ ใช้เวลาหลายชั่วโมงเลยทีเดียว เขาล้มลงอย่างไม่เป็นท่าในทุกทิศทาง ช่างเป็นภาพที่ไม่ค่อยน่าดูสักเท่าไหร่ "ผมทำไม่ได้หรอก" ปิงกล่าวอย่างท้อถอย นกฮูกไม่ได้แสดงอาการแปลกใจแต่อย่างใด นกฮูกจ้องขมังมาที่ปิง "ถ้าเธอเชื่อว่าเธอทำไม่ได้ เธอจะไม่มีวันทำสำเร็จเลย ถ้าเธอเชื่อว่าเธอทำได้ ความสำเร็จจะตามมา คำพูดก่อตัวเป็นความเชื่อ และความเชื่อก่อตัวเป็นการกระทำ" "หากเธอต้องการควบคุมชะตาชีวิต เธอต้องสามารถควบคุมความคิดของตัวเอง เธอคิดอะไรและคิดอย่างไร มันจะบ่งบอกถึงอนาคตของเธอได้" "เมื่อพูดถึงการเดินทางไปสู่ความฝัน ไม่ว่าเธอจะคิดว่าฝันนั้นจะเป็นจริงหรือไม่ เธอคิดถูกเสมอ ถ้าเธออยากรู้ฉันจะบอกความลับสู่ความสำเร็จให้" "บอกผมมาเถอะครับ เข่าของผมระบมไปหมดแล้ว ขาผมปวดมากจนอยากจะล้มตัวลงคลานเต็มทีแล้ว" ปิงขอร้อง นกฮูกกล่าวอย่างช้าๆ ทว่าชัดเจนว่า "หากต้องการมีชีวิตที่เลือกได้ อย่าใช้ขาในการก้าวเดิน ให้ก้าวเดินไปด้วยแรงปรารถนา"
ปิงคิดตามในสิ่งที่นกฮูกกล่าวพร้อมชื่นชมในปัญญาอันเฉียบแหลมของนกฮูก เขาคิดต่อว่าเขาช่างโชคดีเหลือเกินที่ได้มีโอกาสพบผู้รู้อย่างนกฮูก และปิงก็ตั้งใจอย่างแน่วแน่ที่จะไม่ทำให้อาจารย์ของเขาผิดหวัง
ปิงเริ่มมีกำลังใจขึ้นมาอีกครั้ง เขาเริ่มตั้งใจอย่างจริงจังอีกที เขายืดตัวขึ้นตรง หายใจเข้าเต็มปอด ด้วยพลังที่มี พยายามก้าวไปข้างหน้าหนึ่งก้าว เขาล้มลงอีกครั้ง ยากลำบากจริง เขานอนแผ่กับพื้น หมดท่า
"ฉันจะแนะอะไรให้อีกอย่าง" นกฮูกพยายามช่วย "แม้ล้มลงแล้วเจ็ดครั้ง ให้ลุกขึ้นยืนในครั้งที่แปด.. รวบรวมจิตใจให้เป็นหนึ่งเดียว การมีชีวิตที่เลือกได้ เป็นกระบวนการที่มีขั้นตอนตามลำดับ ในแต่ละก้าวที่ก้าวไปข้างหน้าจะพาเธอเข้าไปใกล้กับความยิ่งใหญ่ในตัวเองยิ่งขึ้น ให้เชื่อเช่นนี้แล้วเริ่มก้าวแรก"
ด้วยความตั้งใจอันเด็ดเดียวปิงพยายามครั้งแล้วครั้งเล่า จนในที่สุดความศรัทธาก็ยิ้มให้เขา ในที่สุดขาของเขาก็สามารถก้าวไปข้างหน้าก้าวแรกได้ ก้าวที่สองตามมา ก้าวที่สาม ก้าวที่สี่ เขาเริ่มทรงตัวได้ ปิงไม่เคยรู้ว่าเขามีความสามารถนี้มาก่อนในชีวิต เขาทึ่งกับตัวเองที่เขาก้าวซ้ายขวาสลับกันไปข้างหน้าได้เหมือนกับว่าเขาเคยเดินมาก่อนในชีวิต แม้แต่ผู้เฒ่าก็แอบยิ้มชื่นชมในความสำเร็จของปิง "ดูผมสิ" ปิงกล่าวกับนกฮูกด้วยความตื่นเต้น นกฮูกตอบด้วยน้ำเสียงสุขุม "เธอเอาชนะความกังขาในใจและทิ้งมันไว้เบื้องหลัง ความคลางแคลงในใจเธอพ่ายแพ้ลงอย่างยับเยิน" "อย่าลืมว่าความศรัทธาในตัวเองจะต้องเป็นส่วนหนึ่งในความคิดและการกระทำของเธอ ความศรัทธานี้จะช่วยให้เธอฝ่าฟันอุปสรรคและความผิดหวังไปได้"
"และเธอควรจะรู้ด้วยว่า ไม่ว่าความศรัทธาในพรสวรรค์หรือความสามารถจะยิ่งใหญ่เพียงใด เธอจะยังคงเดินบนโลกใบนี้อย่างไร้จุดหมาย ถ้าหากเธอไม่รู้จักกับวิสัยทัศน์แห่งความเป็นจริง" "ฮือ.. น่าสนใจครับ" ปิงกล่าว "หากพระจันทร์แจ่มกว่านี้อีกหน่อย ผมคงเห็นทางชัดขึ้น" นกฮูกส่ายหัวช้าๆ "วิสัยทัศน์คือปัญญา ปัญญาจะช่วยให้เธอมองเห็นทาง" "ฉันบอกเธออยู่เสมอให้แบ่งเวลาปลูกจิตสำนึก ให้คล้องไปกับชะตาชีวิต ให้ฟังความเงียบแห่งเสียง ฟังเสียงดนตรีแห่งจิต" "การเดินทางสองครั้งที่เราต้องก้าวเดินเพื่อค้นพบหนทางแห่งการรู้แจ้ง ครั้งหนึ่งคือการการเดินสู่การหลงทาง การละความเป็นอัตตา และอีกครั้งคือการค้นพบตัวเอง" "ไม่มีอะไรที่นอกเหนือไปจากจิต ในการเดินทางที่ว่านั้นเธอต้องมองเข้าไปข้างในก่อนที่จะมองออกไปข้างนอก"
ปิงคิดว่าเขาเข้าใจดีแล้วจึงกล่างว่า "ผมจะลองใช้เวลาสักพักเผื่อจะคิดะไรได้ออก" นกฮูกมองขึ้นไปบนท้องฟ้าและถอนหายใจลึก นกฮูกยังคงหวังว่าอีกไม่นานปิงจะเข้าใจแจ่มแจ้งกว่านี้ อาจอีกสักสองสามเดือน หรืออาจนานกว่านั้นอีกหน่อย....
เหล็กที่บริสุทธิ์เป็นผลเนื่องมาจากเปลวไฟอันแรงกล้า หนทางแห่งความเป็นจริงจะถูกค้นพบด้วยเปลวไฟแห่งความปรารถนาที่ร้อนแรง
มาเป็นกำลังใจให้น้องปิงในตอนต่อไปนะคะ...
ความเห็น (2)
ขอบคุณในการแบ่งปัน
"แม้ล้มลงแล้วเจ็ดครั้ง ให้ลุกขึ้นยืนในครั้งที่แปด.. รวบรวมจิตใจให้เป็นหนึ่งเดียว การมีชีวิตที่เลือกได้ เป็นกระบวนการที่มีขั้นตอนตามลำดับ ในแต่ละก้าวที่ก้าวไปข้างหน้าจะพาเธอเข้าไปใกล้กับความยิ่งใหญ่ในตัวเองยิ่งขึ้น ให้เชื่อเช่นนี้แล้วเริ่มก้าวแรก"
อ่านแล้วได้ข้อคิดดี ๆ หลายอย่าง ขอโมทนาเน้อ
กราบขอบพระคุณสำหรับความคิดเห็นที่กรุณาฝากไว้ค่ะพระอาจารย์
เมืองไทยฝนตกมาก รักษาสุขภาพด้วยนะคะ
กราบนมัสการค่ะ