12 สิงหาคม 2553 ย้อนวันวานจากประถมสู่มหาลัย

   แม่นี้มีพระคุณ แม่ค้ำจุลลูกจนใหญ่ แม่คอยเฝ้าห่วงหวงอาลัย ในจิตใจรักลูกยา

การบอกรักแม่คำๆนี้ดิฉันเชื่อว่าบ้างคนไม่กล้าแสดงออกแต่ลึกๆข้างในอยากจะโอบกอดท่าน ก็เหมือนดิฉันในวัยเด็กที่ไม่กล้าแสดงออก แต่พอโตขึ้นดิฉันมีความกล้าเพราะถ้าหากเราไม่แสดงออกมากับแม่ของฉันแล้วฉันจะไปแสดงความรู้สึกกับแม่ของใคร

    กลอนด้านบนนี้เป็นกลอนที่จำไม่ผิดว่า ดิฉันได้แต่งขึ้นให้คุณแม่ของดิฉันเมื่อตอนประถมศึกษาปีที่3

ซึ่งตอนนั้นทางโรงเรียนได้จัดงานวันแม่ดิฉันได้แต่งกลอนนี้เข้าแข่งขัน แล้วได้รับรางวัล

ไม่ว่าเวลาจะผ่านไปสักกี่ปีความรักที่แม่มีให้ดิฉันและพี่ๆน้องๆทุกคนก็ยังไม่มีวันเปลี่ยนแปลง ถึงตอนนี้ดิฉันกำลังศึกษาอยู่ระดับมหาวิทยาลัยดิฉันสามารถรับรู้ได้เลยว่า ไม่มีรักใดในโลกนี้จะจะยิ่งใหญ่เท่าความรักของผู้เป็นพ่อและแม่

    “และดิฉันขอถือโอกาสนี้ขอให้คุณแม่ทุกคนมีความสุขทั้งกายและใจนะค่ะ”

                                        ……รักแม่ค่ะ…...

[อ.นุ]

พระคุณของแม่ เป็นบรมธรรม

คือพระอรหันต์ ยิ่งใหญ่ในโลกา

แม่..คือผู้สร้างโลก ให้พ้นโศกด้วยปัญญา...

[อุมารังสี ช่วยชนะ]

ขอบคุณค่ะ คุณอ.นุ

''แม่คือผู้ให้กำเนิดเป็นผู้ประเสริฐจริงๆค่ะ''

[อุษา พร้อมประเสริฐ]

สวัสดีค่ะ นู๋เเจ๋ว

พระคุณแม่ยิ่งใหญ่กว่าสิ่งอื่นใดอยู่แล้ว

สิ่งใดที่เราทำได้ และทำให้แม่มีความสุขก็จงทำนะจ๊ะ

ขอบคุณค่ะ...