สิ่งพิเศษแสนมหัศจรรย์
แม้เราจะจินตนาการถึงการมาของลูกไว้มากมาย แต่เมื่อมีลูกขึ้นมาแล้วจริง ๆ หลายอย่างเกินจะคาดเดา และสิ่งมหัศจรรย์มากมายก็เกิดขึ้นแบบที่แม่ไม่เคยคาดฝันมาก่อน
คุณย่าเตรียมพร้อมตั้งแต่วันที่รู้ว่าแม่ตั้งครรภ์ ปรับปรุงบ้านเก่ากว่ายี่สิบปีที่เราอยู่กันมาแบบไม่ได้ใส่ใจว่าจะสะดวกสบายมากน้อยแค่ไหนสำหรับเฏ ไหนจะพื้นบ้านที่ปูกระเบื้องใหม่ป้องกันน้ำท่วม และให้เฏคลานได้อย่างสบายไม่ต้องกังวลว่าจะเจ็บหัวเข่า หลังบ้านที่เคยเป็นพื้นแบบงานศิลปะของย่า ที่เป็นแผ่นปูนเปลือยแตกวางเรียงราย ก็ถูกถมด้วยซีเมนต์ กลายเป็นลานซักล้าง และพื้นที่นั่งเล่นหลังบ้านอย่างสบายใจ
ห้องที่วางแผนกันว่าจะเป็นห้องของเฏก็ได้รับการตีฝ้าเพดานใหม่ บุฉนวนกันความร้อนอย่างดี ประตูบ้านที่ขึ้นสนิมก็เปลี่ยนเป็นกระจกบานเลื่อนใหม่ทั้งหน้าบ้านและห้องของเฏ เงินเก็บที่เฝ้าเก็บหอมรอมริบของย่า ถูกใช้ไปด้วยเหตุผลเพราะหลานคนแรกกำลังจะถือกำเนิดนั่นเอง
นอกจากคุณย่าที่เตรียมพร้อมในการมาของเฏแล้ว ยังมีอีกท่านที่เป็นผู้ให้คำแนะนำ ให้ความรู้ในการตั้งครรภ์ และให้ข้าวของเครื่องใช้มากมาย ท่านก็คือ อ.จันทวรรณ และอ.ธวัชชัย ปิยะวัฒน์ ท่านทั้งสองเป็นทั้งอาจารย์และเจ้านายในเวลาเดียวกัน แม่คิดว่าคงไม่มีเจ้านายที่ไหนให้ลูกน้องทำงานออนไลน์อยู่ที่บ้านในช่วงที่แม่ตั้งครรภ์ไตรมาสแรก ด้วยเหตุผลที่ว่าเป็นห่วงสวัสดิภาพในการตั้งครรภ์ของพนักงาน แม่ได้ทำงานอยู่ที่บ้าน ไม่ต้องขับรถกว่า 30 กิโลเพื่อไปทำงานทุกเช้า ท่านทั้งสองจึงไม่ใช่เป็นเพียงแค่นายจ้าง แต่ท่านเป็นทั้งอาจารย์ และพี่ที่เคารพในเวลาเดียวกัน
ตำราการดูแลครรภ์และการเลี้ยงดูทารกร่วม 10 เล่ม จากประสบการณ์การตั้งครรภ์ของอาจารย์จัน เป็นสิ่งพิเศษที่ทำให้แม่ดูแลเฏในครรภ์ได้อย่างมั่นใจและเข้าใจ ชุดคลุมท้องที่โชคดีว่ารูปร่างของแม่พอ ๆ กับอ.จัน จึงสามารถใส่ได้ และประหยัดค่าใช้จ่ายไปหลายพันบาท รวมทั้งรถเข็นเด็ก และเบาะสำหรับเฏอีกสองชิ้น คำนวณราคาทั้งหมดแล้ว แม่ประหยัดค่าใช้จ่ายในการซื้อของใช้สำหรับเฏไปเป็นหลักหมื่น ยังไม่นับรวมคำแนะนำอย่างเป็นระยะ ๆ เช่น
“4 เดือนเริ่มใส่ชุดคลุมท้องได้แล้วนะเกต”
“6 เดือนต้องเริ่มกินอาหารที่บำรุงน้ำนม เช่น หัวปลี นะ”
“ใกล้คลอด ต้องเตรียมบริหารร่างกาย ตามแบบในหนังสือที่อาจารย์ให้ไป และอย่าลืมฝึกหายใจเพื่อช่วยในการเบ่งคลอดด้วย”
เหล่านี้คือสิ่งพิเศษที่มาพร้อมกับเฏ แม่รับมิตรภาพเหล่านี้ รับความรักมามากมายและสอนให้แม่ได้เรียนรู้ที่จะส่งต่อให้กับผู้อื่นด้วย
แต่ยังไม่หมด รู้ไหมว่าเฏยังไม่คลอดก็มีรถเข็นเด็กสองอันแล้ว คุณตาอู๊ดที่อยู่ภูเก็ต โทรทางไกล เพื่อที่จะนำรถเข็นมาให้หลานคนแรก กลายเป็นว่าเฏมีรถเข็นสองคัน ซึ่งแม่ตั้งใจว่าคันหนึ่งจะไว้ที่บ้านคุณย่า และอีกคันไว้ใช้เวลาไปบ้านคุณยาย
พ่อกับแม่ไม่มีงานแต่งงาน เราตัดสินใจอยู่ด้วยกัน และจดทะเบียนสมรสหลังจากใช้ชีวิตอยู่ร่วมกันมา 4 ปี เข้าปีที่หก แม่จึงตัดสินใจว่าจะมีเฏ ซึ่งก็ตรงกับอายุที่วางแผนไว้คือราว 27 ปีพอดี เป็นช่วงอายุที่แม่คิดว่าน่าจะเหมาะสมทั้งด้านความพร้อมของร่างกายและจิตใจ รวมทั้งพ่อก็อายุ 32 ซึ่งน่าจะพร้อมแล้วในด้านวุฒิภาวะของผู้ชาย
การตัดสินใจอยู่ด้วยกันแบบไม่มีงานแต่งงานในสังคมชนบทนั้นไม่ใช่เรื่องงานเลย กว่าแม่และพ่อจะได้รับการยอมรับ เราก็เฝ้าใช้ชีวิตพิสูจน์วัฒนธรรมการแต่งงานแบบใหม่อย่างอดทน จนวันนี้ทุกคนรอบข้างต่างก็ยอมรับกับการกระทำของแม่และพ่อ แทบจะเรียกได้ว่าเราเป็นคนแรกในครอบครัวทั้งฝ่ายพ่อและแม่ที่เลือกที่จะจดทะเบียนสมรสอย่างเดียว โดยไม่มีงานแต่ง ไม่มีสินสอด ไม่มีขบวนขันหมาก ไม่มีการยกน้ำชา หรือรดน้ำสังข์ การปฏิรูปแบบแผนการแต่งงานครั้งนี้นับว่าได้ผลดีทีเดียว เพราะเราเลือกที่จำปฏิรูปแบบบัวไม่ให้ช้ำน้ำไม่ให้ขุ่น
ระหว่างพ่อกับแม่ในช่วงแรก ๆ นั้น เราทะเลาะกันบ่อย เพราะเป็นช่วงที่ปรับตัวเข้าหากัน และแต่ละคนก็พยายามแสดงตัวตนของตนเองออกมาโดยไม่เสแสร้ง และโชคดีที่เราสามารถผ่านพ้นช่วงของการปรับตัวมาได้ เกิดเป็นความเข้าใจ และความรักทีทวีมากขึ้นทุกวัน โดยเฉพาะเมื่อแม่กำลังตั้งท้องของเฏ ซึ่งเปรียบเสมือนผลผลิตของความรักที่เราเฝ้าเพาะบ่มมากว่า 6 ปี 38 สัปดาห์ของพัฒนาการในครรภ์ เฏจะได้ยินพ่อบอกรักแม่แทบทุกวัน วันละหลายครั้ง ซึ่งพ่อเองก็แปลกใจที่ใช้คำว่ารักได้มากมายขนาดนี้ ผู้ชายแบบพ่อดูจะปากหนักนิดหน่อย แต่เฏคือผลของความรักที่สวยงามที่ผสานให้เราสองคนยิ่งรัก ยิ่งรัก และรักมากขึ้นทุกวัน ความรักทั้งหมดถูกส่งผ่านให้เฏ เพราะเหนือสิ่งอื่นใดแล้ว สิ่งพิเศษแสนมหัศจรรย์ทั้งหมดในชีวิตของแม่และพ่อก็คือ “เฏ”
ความเห็น (3)
อ่านจบแล้วขนลุกเลยค่ะ
ดูแลตัวเองด้วยนะ
เด่วแวะไปหาตอนคลอดนะคะ อิอิ
สวัสดีครับ น้องจริญญา
เฝ้าอ่านตั้งเเต่เริ่มปฏิสนธิเลย :)
เห็นบรรยากาศเห็นความจริงที่เเสนธรรมดาของชีวิต เเต่มีพลังอย่างมาก
คงใกล้คลอดเเล้วสิครับ...
ให้กำลังใจนะครับ
ชื่นชมกับคนรักคุณแม่ครับ..