ชีวิตที่เหลือจากวันนี้

เพราะมีเธอ จึงมีฉัน เมื่อขาดเธอฉันจะก้าวเดินไปย่างไร? (ภาคต่อของเรื่อง "นี่หรือคือตัวบุญ" )

        มีใครบ้างไหม ?   ที่อยู่บนโลกนี้เพียงลำพังโดยไม่รู้สึกถึงความเหงา.........เหงาและเดียวดาย   จนในที่สุด....ความเหงาก็กลายเป็นเพื่อนกับความเดียวดาย  ธรรมชาติของมนุษย์ย่อมต้องอยู่เป็นหมู่เหล่า  เพราะมนุษย์เป็นสัตว์สังคม  มักจะอยู่อย่างโดดเดี่ยวเพียงลำพังได้ไม่นาน  แต่บางครั้งมนุษย์ก็จำต้องอยู่เพียงลำพังให้ได้   เมื่อคนที่เคยอยู่เคียงข้างได้จากไปแล้ว.........และเป็นการจากไปอย่างไม่มีวันกลับ

          1  ปีก่อนฉันได้เจอกับคุณยายดอน  หญิงชรารูปร่างเล็ก   ผอม     ท่าทางอิดโรยดูซีดเซียว   ผมเป็นสีดำดอก   สวมใส่เสื้อผ้าที่ซีดจนแทบจะไม่รู้เลยว่าสีเดิมเป็นสีอะไร   ขาที่ลีบเล็กแทบจะมีเพียงหนังหุ้มกระดูกเท่านั้น  รองเท้าไม่สวม   สั้นเท้าแตกด้าน  เล็บที่ยาวและดำ  เนื้อตัว  และที่สำคัญคุณยายตาบอด  มันเป็นภาพที่ติดตรึงในความรู้สึกของฉันตราบจนทุกวันนี้   ชีวิตที่อยู่กันเพียง  3  คน  พ่อ แม่  ลูก    แม่ผู้พิการทางสายตา   พ่อผู้พิการทางการเคลื่อนไหว(ขาลีบเล็ก)  และลูกสาวที่ดูจะไม่ค่อยเต็มเท่าไหร่    ภายในกระท่อมชายนาที่ผู้ใจบุญยอมให้สร้างเพิงเป็นที่พิงพักอาศัยหากแต่ไม่รู้ว่าเมื่อไหร่เขาจะทวงสิทธิ์อันชอบธรรมนั้นคืน  ไม่มีห้องน้ำห้องส้วม  ไม่มีไฟฟ้า  ไม่มีแม้แต่น้ำประปา  และสุดท้ายแม้แต่หมายเลขบัตรประชาชนก็ยังไม่มี

         แม้  Team  HHC  รพ.โนนคูณ  จะดำเนินการช่วยเหลือจนให้คุณยายได้มีเลขบัตรประจำตัว  13  หลัก   เพื่อนบ้านต่างก็คอยส่งข้าว – ส่งน้ำให้ตามอัตภาพของแต่ละคน  ได้รับเงินช่วยเหลือจากองค์การบริหารส่วนตำบลบกเกี่ยวกับผู้สูงอายุและผู้พิการ  สถาบันพัฒนาสังคมและความมั่นคงของมนุษย์จังหวัดศรีสะเกษยังให้การดูแลและช่วยเหลือด้านโครงสร้างอาคาร  เพื่อปรับเปลี่ยนตัวบ้านให้น่าอยู่และมีความปลอดภัยมากยิ่งขึ้น  แต่เงินที่ได้จาก  พมจ.  กลับไม่ได้นำไปดำเนินการตามวัตถุประสงค์  คุณยายดอนให้เหตุผลเพียงว่า

                “ บ่อมีม่องนอนกะอยู่ได้  แต่ขั่นบ่อมีข้าวกินสิเฮ็ดจั่งได๋ละคุณหมอ ”

         จริงอย่างที่คุณยายพูด  บางครั้งเรื่องปากท้องย่อมมาก่อนที่หลับนอน  อาจจะเป็นเพราะเรามองและแก้ปัญหากันคนละมุม  ในขณะที่ผู้เดือนร้อนก็ย่อมต้องตัดสินใจแก้ปัญหาในวิธีทางของตนเองเพื่อให้ชีวิตยังดำเนินต่อไป   แต่สุดท้ายจุดประสงค์หลักของทุกคนก็คือ  การช่วยเหลือครอบครัวนี้  ดูเหมือนว่าทุกอย่างกำลังดำเนินไปในทิศทางที่ดีขึ้น  แต่สิ่งที่เป็นสัจจะธรรมอันเที่ยงแท้ก็กำลังคืบคลานเข้ามา

        ดวงอาทิตย์อัสดงทอแสงสีทองส่องไปทั่วท้องฟ้า  กิ่งก้านของต้นมะพร้าวโยกเอน  พลิ้วไหวไปมา    ลมเย็นระเรื่อยโชยกลิ่นควันธูปให้อบอวลไปทั่วอาณาเขตวัด  จนชายชราขาลีบเล็กที่กำลังยืนเกาะราวลูกกรงเหล็กต้องใช้มือขวาตัวเองขยี้จมูก  เพื่อบรรเทาอาการแสบคัด  เนื่องจากควันธูปจำนวนมากในกระถางที่วางอยู่ตรงหน้า   แต่ถึงแม้จะเปลี่ยนอิริยาบทมากน้อยแค่ไหนมีเพียงสายตาเท่านั้นที่จับจ้องมองไปยังกล่องสี่เหลี่ยมไม้อัดที่ถูกประดับประดาไปด้วยกระดาษลายไทยในรูปแบบต่าง ๆ ราวกับต้องการสื่อสารกับใครอีกคน  ใครคนนั้น   คนที่นอนอย่างทองไม่รู้ร้อน  เพียงไม่นานหยดน้ำใส ๆ ก็หลั่งรินออกมาจากสองตาของชายชรา    ซึ่งชายคนนั้นก็คือ  คุณตาสำรอง  สามีของคุณยายดอน  ฉันที่นั่งอยู่ข้าง ๆ  อยากจะเดินเข้าไปปลอบและบอกว่ายังมีคนอีกมากมายที่พร้อมจะให้การช่วยเหลือคุณตาต่อดังเดิมนะ  แต่ในขณะที่เห็นน้ำตาลูกผู้ชายกำลังหลั่งรินนั้น  ฉันทำได้แค่นั่งอยู่กับที่ดังเดิม  พลางคิดว่าบางทีคุณตาอาจต้องการเวลาสำหรับการอยู่เพียงลำพัง  และคิดอะไรคนเดียวก็เป็นได้  วันนี้คงเป็นวันสุดท้ายที่ฉันและ  Team  HHC  รพ.โนนคูณ  จะได้มาส่งคุณยายดอนที่เสียชีวิตด้วยโรคมะเร็งปอดเป็นครั้งสุดท้าย 

         ภายหลังงานศพคุณยายดอนเสร็จสิ้น  ที่เหลืออยู่ก็เพียงคุณตาสำรองและน้องอร  หากเป็นเราคงอดไม่ได้ที่จะตั้งคำถามกับตัวเอง   พรุ่งนี้จะทำยังไงต่อไปดีกับชีวิตที่เหลืออยู่  แต่สำหรับฉันและ Team  HHC  รพ.โนนคูณ  การช่วยเหลือก็จะยังคงดำเนินต่อไป  ดุจดังใบไม้ผลัดเปลี่ยนสี  ใบหนึ่งร่วงโรยเพื่อให้อีกใบได้แตกกิ่งก้านสาขา   ตอนนี้สิ่งที่ต้องดำเนินการต่อไป    คือ   การช่วยเหลือให้น้องอร  ลูกสาวเพียงคนเดียวของคุณยายดอน  เด็กอายุ  12  ปี  แต่มีระดับ  IQ  เพียง  52  ได้เข้าโรงเรียนเฉพาะทางพัฒนาระดับความรู้ความสามารถ   เพื่อให้เขาดำรงชีวิตอยู่บนโลกใบนี้ต่อไปได้เฉกเช่นคนปกติทั่วไป  สามารถประกอบอาชีพ  และเป็นที่พึ่งพิงยามพ่อแก่เฒ่า   ทั้งหมดนี้คือสิ่งที่ทาง  Team  HHC  รพ.โนนคูณคาดหวังว่าจะต้องดำเนินต่อไปให้ได้และมันจะต้องสำเร็จ  ทั้งนี้คงต้องอาศัยหน่วยงานอีกหลายส่วนที่จะร่วมกันเข้ามาช่วยเหลือ    แต่ตอนนี้ที่ทำได้  คือ  การส่งเรื่องขอรับเงินเบี้ยยังชีพผู้พิการด้านสติปัญญาจากองค์การบริหารส่วนตำบลบก  “ เพื่อแก้ปัญหาเรื่องปากท้อง ”

  

**************************************************************************

Team  HHC  รพ.โนนคูณ  จังหวัดศรีสะเกษ