เปรียบดอกไม้ดอกหนึ่ง
ถึงความรัก....
คอยปกปักฟูมฟักและรักษา
หมายให้ดอกผลิบานสราญตา
พวงผกาหอมหวนรัญจวนใจ
แรกดอกหวานบานสะพรั่งดั่งใจคิด
พาดวงจิตเคยอ้างว้างกระจ่างใส
รักแรกเริ่มเติมความสุขไม่ทุกข์ใจ
แสนสดใสด้วยมีรักให้พักพิง
เหนื่อยอันใดไม่เคยท้อยังรอหวัง
เพราะพลังแห่งความรักประจักษ์ยิ่ง
เป็นกำลังอันยิ่งใหญ่อย่างแท้จริง
พร้อมเผชิญทุกสิ่งด้วยจริงใจ
ครั้นดอกบานพรั่งพรูไม่รู้เบื่อ
คอยจุนเจือความรักไม่ผลักไส
คอยแนะนำไม่ซ้ำเติมเสริมแรงใจ
คอยปรึกษาห่วงใยไม่กังวล
ทั้งหมดนี้คือความดีของความรัก
หากรู้จักฟูมฟักคอยรักษา
เจ้าดอกรักจักคงอยู่คู่อุรา
ดังแก้วตาดวงใจไม่ไกลกัน
ดอกรักบานสานต่อใจไม่มีหยุด
สวยประดุจดอกแก้วงามในความฝัน
ถนอมรักพักพิงใจใกล้ใกล้กัน
ร่วมแบ่งปันความสุขนั้นฉันและเธอ...
ลึกซึ้งเน้อะ...ไม่นึกว่าพี่ลินี่ก็โรแมนติกกะเขาเหมือนกัน
สมัยก่อนกิ๊กก็ชอบเขียนกลอนเหมือนกัน แต่ลืมหมดแล้ว..อิอิ
สงสัยคนเขียนกำลังอยู่ในช่วงแห่งความรักแหงๆ ?
ใช่แล้วคนเขียนกำลังมีความรักหรือเปล่าค่ะ