เรียนมาแทบตาย เสียเงินตั้งมาก พ่อแม่หาเงินส่งเรียนแทบเลือดตากระเด็น สุดท้ายตกงาน โอ้ยๆๆ ทนไม่ไหวแล้ว

ปัญหาการจัดการด้านการศึกษาของประเทศ สร้างบัณฑิตวิจัยฝุ่น บวกกับความโลภมากของผู้บริหารบ้านเมือง

ประเทศไทยมีบัณฑิตจบมาในแต่ละปี มากมาย กว่าจะเรียนจบมาได้ พ่อแม่ก็ต้องดิ้นรนส่งเสียจนแทบเลือดตากระเด็น จบมาวิ่งหางานก็แสนยากกว่าตอนสอบเข้าเรียนเสียอีก ระบบเส้นสายในการเข้าทำงานยิ่งมากเหลือคณานับ ไอ้ที่วัดความสามารถกันจริงๆ จะมีสักกี่แห่ง หาไปเถอะ ถ้าเขาเหล่านั้นไม่มีเส้นสาย ก็ตกงานชัวส์ ทั้งที่ความเป็นจริงสังคมไทยต้องการคนทำงานอีกมาก แต่ค่าจ้างค่าตอบแทน ก็ถูกกดให้มีราคาแสนถูกจนแทบจะเลี้ยงตัวเองไม่ได้ แต่เงินค่าตอบแทนผู้บริหารตามหน่วยงานต่างๆ มากมายจนใช้กินใช้อยู่อย่างฟุ่มเฟือย เงินค่าจ้างผู้บริหารก็ไม่คุ่มค่ากับผลงานที่ได้ ไม่เชื่อลองไปตรวจสอบดูได้ เป็นทั้งระบบของสังคมไทย ไอ้ที่อ้างว่าค่าตอบแทนสูงเพราะรับผิดชอบมาก นั้นเป็นจริงแค่นิดเดียว ที่มีตำแหน่งแต่รับผิดชอบอะไรไม่ได้เลยมีเยอะ นี่คือเวรกรรมของประเทศไทย รอให้คนรุ่นใหม่มาไล่น้ำเสีย อีกกี่ชาติจึงจะได้น้ำใส ทนเอาเน้อ ! ตัวใครตัวมัน ทนไม่ไหว ก็ไปบวชขอข้าวชาวบ้านเลี้ยงชีวิตไปก็แล้วกัน

บทวิพากษ์นี้ ตั้งใจเพื่อให้เกิดประเด็นโต้เถียง ว่าสิ่งที่แสดงไปนี้ เป็นจริงตามนี้หรือไม่

อย่างน้อยที่สุดก้สะท้อนความคิดในเรื่องผลจากการจัดการด้านการศึกษาของสังคมไทย

ด้วยความปรารถนาดีจาก

นายรักษ์ ปริกทอง

ชมรมคลังปัญญา