หลินเจี้ยนหลง

ผู้พลิกชะตาคว้าความสำเร็จ

หลินเจี้ยนหลง  ผู้พลิกชะตาสู่ความสำเร็จ  งานเขียนของ  Jyan- Lung  Lin  คุณชุตินันท์  เอกอุกฤษฏ์กุล แปล  คุณวิกรม  กรมดิษฐ์  คุณนัทธี  จิตสว่าง  และคุณทิชา  ณ นคร  ให้คำนิยม  ลิขสิทธิ์ภาษาไทยของ สำนักพิมพ์อินทร์สปาย  พิมพ์ครั้งแรก  มีนาคม  2552

          หลินเจี้ยนหลง  ถูกส่งเข้าโรงเรียนดัดสันสันดาน  เมื่ออายุ  23  ปี  วันที่พ่อกับแม่มาเยี่ยมแม่เล่าย้อนไปยังตอนที่หลินเจี้ยนหลงยังเล็ก  ยังเดินไม่เป็น  คลานซุกซน  ในย่ำค่ำวันที่แม่กลับมาจากทำงานในโรงงานปุ๋ย  หลิ้นเจี้ยนหลงหายไป แม่ร้องไห้ไปค้นหาไป  มีคนไปพบเห็นเขาคลานออกมาจากใต้ยกพื้นที่นอน นั่งเงียบ ๆ บนพื้น  ไม่ส่งเสียงร้องแม้แต่น้อย  หยากไย่ใยแมงมุมติดตัวเต็มไปหมด  แม่เล่าวันที่เขาหายไปอย่างสนุกสนาน  หลิ้นเจี้ยนหลงรู้ว่านั่นคือสิ่งที่แม่กำลังจะบอกเขาว่าเมื่อเข้าไปได้  ก็ย่อมกลับออกมาได้ 

                หลินเจี้ยนหลงเกิดและโตในเหมือง  รอบตัวเต็มไปด้วยบ่อนการพนัน  อายุสิบเจ็ดเป็นที่ต้องการตัวของทางการ  ชีวิตใฝ่ฝันถึงอเมริกา  เป็นกวีอิสระ  เขียนบทกลอนอิสระ  อ่านบทกลอนอย่างอิสระ  และอยากสอนเขียนบทกวี  ทั้งที่รู้ว่าวันเวลาเหล่านั้นจะเป็นไปได้ไหมและจะมาอย่างไร

                แต่สิ่งหนึ่งที่บอกว่าไม่ว่าจะเกิดมาจากไหน  โตมาอย่างไร  มีชีวิตอย่างไร  หลินเจี้ยนหลงคือคนที่ใฝ่ดี  หลินเจี้ยนหลงชื่นชอบปรัชญาของ  ขงจื้อ  เล่าจื้อ  เม่งจื้อ  แม้ร่างกายปราศจากอิสรภาพ  แต่จิตวิญญาณและสติปัญญาโบกบินอย่างอิสระ  ได้อ่านงานเขียนชั้นดี  เช่นสามก๊ก  ความฝันในหอแดง  สงครามและสันติภาพ  กระเรียนพันตัว  เฒ่าผจญทะเล

                หลินเจี้ยนหลงอาศัยการศึกษาเล่าเรียนตอนอยู่ในสถานดัดสันดาน และสามารถสอบเข้าเรียนในมหาวิทยาลัยได้  พบรักกับเพื่อนร่วมชั้นเรียน  คบหากันตอนปีการศึกษาที่สองมหาวิทยาลัยตงอู๋  เมื่อเรียนจบก็แต่งงานกัน

                ฤดูร้อน  ค.ศ. 1986  พ่อแม่ของคนรักก็ส่งทั้งคู่ไปเรียนต่อที่  มหาวิทยาลัยนิวยอร์ก สหรัฐอเมริกา  คณะศิลปะศาสตร์ภาษาอังกฤษ  เรียนปริญญาโทจบในสองปี  เรียนต่อระดับปริญญาเอกที่มหาวิทยาลัยมิชิแกน  และกลับไต้หวันปลายฤดูใบไม้ผลิ  ค.ศ.1992  เป็นอาจารย์ที่มหาวิทยาลัยตงอู๋  มหาวิทยาลัยที่เขาเคยได้เรียนปริญญาตรี  และได้ใช้ชีวิตในแบบที่เขาใฝ่ฝันถึงมาตลอดเวลา  ได้สอนวิชากวีนิพนธ์อังกฤษและวรรณกรรมอังกฤษ  เขามาไกลฝั่งฝันด้วยซ้ำกับความฝันของกวีอิสระ

                บางทีชีวิตเราอาจต้องผ่านเส้นทางแห่งความทุกข์อยากลำบาก ล้มลุกคลุกคลานไปบ้าง  แต่ขอเพียงเราหวัง  ฝัน  และลงมือทำ  ขอเพียงอยากเดียวที่เราควรคิดและระลึกเสมอว่าเราใฝ่ดี

 

                                                ด้วยจิตคารวะ

                                                ธีระ    เงินแก้ว

                                           ปลายกุมภาสองห้าห้าสาม