ผมคนไทยครับ
พอจะได้พักสักหน่อยก็ต้องมาสะดุ้งตื่น เนื่องจากมีเจ้าหน้าที่มาปลุก พูดเป็นภาษาอังกฤษแปลความได้ว่า “ขอโทษค่ะ คุณกาซูฮิโกะ ใช่ไหมคะ” ผมตอบเป็นภาษาไทยชัดเจน “ไม่ใช่ครับ ผมคนไทยร้อยเปอร์เซ็นต์” และนึกในใจว่าเอาอีกแล้ว ประจำเลย
และครู่เดียว เขาก็หาคุณกาซูฮิโกะพบ เนื่องจากนั่งอยู่อีกโต๊ะหนึ่งถัดไป
ผมมีประสบการณ์ทำนองนี้บ่อยมากกกกกกก ...
เร็วๆ นี้พาหลาน ๆ จากต่างจังหวัดไปไหว้พระ ที่วัดพระแก้ว ไปกันเป็นกลุ่มตั้งหลายคน เจ้าหน้าที่ที่ดูแลที่ประตู เข้า-ออก ก็ยังอุตส่าห์มาดึงผมออกมา แล้วถามว่า ผมเป็นคนไทยหรือเปล่า
ผมว่าโลกยุคโลกาภิวัตน์นี้ มีการเดินทางไปมาหาสู่กันมาขึ้นมาก จนทำให้แยกแยะเรื่องเชื้อชาติ สัญชาติ กันยากมากขึ้นเรื่อย ๆ ดูเหมือนกันไปหมด
ที่ตลกมากกว่านั้นคือ ก่อนเข้าวัดพระแก้ว ผมแกล้งหลอกหลาน ๆ ว่า เจ้าหน้าที่เขาจะต้องให้แต่ละคนร้องเพลงชาติก่อน เพื่อแสดงว่าเป็นคนไทย จะได้ไม่ต้องเสียเงินค่าผ่านประตูประมาณคนละ 200 บาท หลาน ๆ ผมคงซ้อมร้องเพลงชาติกันในใจกันเป็นการใหญ่ พอเดินผ่านประตูจริง ๆ กลับมีผมคนเดียวที่ถูกดึงออกไปซักถาม หลาน ๆ ก็พาซื่อถามตอนผมกลับมาว่าผมต้องร้องเพลงชาติหรือเปล่า เป็นไงครับ มีใครเคยมีประสบการณ์ทำนองนี้กันบ้างไหมครับ
วิบูลย์ วัฒนาธร
ความเห็น (3)
จำได้ว่าเมื่อครั้งที่อาจารย์ได้รับเชิญไปบรรยายให้กับนิสิตป.โท QA ในวิชาความรู้พื้นฐานด้านการประกันคุณภาพการศึกษาเมื่อเดือนที่แล้ว พออาจารย์เริ่มบรรยายไปได้ซัก 10 นาที ก็มีนิสิตป.โทที่นั่งเรียนอยู่ในห้องมากระซิบกับขาพเจ้าว่า "อาจารย์วิบูลย์ดูคล้ายนายกรัฐมนตรีจุนอิชิโร โคอิซูมิ ผู้นำญี่ปุ่น"
(แบบนี้อาจารย์คงต้องฝึกร้องเพลงชาติไว้ให้แข็งแรงมากๆ เข้าไว้นะคะ)
เมื่อปี 2545 ไปศึกษาดูงานที่ ประเทศจีน(ปักกิ่ง) จำได้ว่า ก่อนเข้าชมพระราชวัง ทุกคนจะต้องเข้าแถวเรียงหนึ่งเพื่อผ่านประตูทางเข้าปรากฎว่าเมื่อถึงท่าน อ.วิบูลย์ คนเก็บตั๋ว (คนจีน) กั้นไม่ให้ อ.วิบูลย์เข้า ทำนองว่าเป็นชาวต่างชาติ ที่ไม่ใช่กลุ่มคนไทย แล้วมาโมเมเข้าแถวด้วย จนกระทั่ง คนที่พาไปต้องมาช่วยพูดว่ามาด้วยกัน (ฮา....)
บ่อยครั้งที่หลาย ๆ คนอาจคิดว่าอาจารย์เป็น"จุนอิชิโร โคอิซูมิ" ปลอมตัวมา (ยิ่งตอนผมยาวนะ ใช่เลย)...