เมื่อคนดอยโกรธกับเพื่อน
"โกรธเขาเราเร่าร้อน เหลือหลาย
เขาอยู่สุขสบาย บ่รู้
เราเร่าร้อนเดียวดาย แดเดือด
ขมขื่นนอนคุดคู้ ค่ำเช้า ทรมาน"
ตอนแรกคิดว่าจะมาพูดเรื่องของผมกับเพื่อนที่โกรธกัน แต่คิดไปคิดมาสิ่งที่ผมจะทำ มันอาจจะทำให้สถานการณ์เลวร้ายลงไปอีกเรื่อย ๆ สิ่งที่แล้วก็อยากให้แล้วไป ยังไงเขาก็คือเพื่อนที่ผมเคยรักมากที่สุดคนหนึ่ง ถึงวันนี้เราจะโกรธกัน แต่ก็ไม่ได้หมายความว่าเราจะเป็นเพื่อนร่วมโลกกันอีกไม่ได้ และถึงแม้วันนี้ความรู้สึกดี ๆ จะหมดลงไปจริง ๆ ผมก็ไม่เคยเสียดายเวลาที่ได้รู้จักเขาเลย...
แต่ผมก็อยากบอกเพื่อนนะว่า
1. สิ่งที่เพื่อนคิด มันไม่ใช่สิ่งที่ผมเป็น และมันไม่ใช่สิ่งที่ผมทำ
2. การที่คนเรามีเพื่อนเป็นดอกเตอร์ เป็นหมอ หรือเป็นอะไร มันไม่ได้ทำให้เรามีนิสัยหรือความคิดเหมือนเขาได้ ไม่เช่นนั้นผมก็คงเป็นคนดีโคตร ๆ เพราะผมมีเพื่อนเป็นพระ
3. เวลาโกรธ อย่าเอาเขาไปบอกกล่าวหรือเล่าให้ใครฟังเลย มันไม่ยุติธรรมกับเขาเพราะว่าเขาไม่สามารถมาแก้ต่างได้
4. การที่เราจะว่าใครใจแคบโดยที่เราก็คิดไปเอง เราก็คงเป็นคนที่ใจแคบคนหนึ่งเหมือนกันที่ไม่ยอมเปิดสมองรับรู้ด้านอื่น ๆ
ความอบอุ่นจริงใจ ใช่จะหาได้จากทุกคน หากมีเพียงคนพิเศษคนหนึ่งที่ให้ความรู้สึกจริงใจยามอยู่ใกล้ รู้สึกคิดถึงเมื่อยามอยู่ไกล ก็นับว่าพอใจแล้ว... เมื่อเรากำลังสนุก ก็อย่ารับปากพล่อย ๆ... เมื่อเรากำลังเศร้า ก็อย่าได้ตอบกลับ... เมื่อเรากำลังโกรธ ก็อย่าตัดสินใจอะไร จงคิดให้รอบคอบ ถี่ถ้วน สุขุม... และถ้าเหตุการณ์นี้มันจะจบ สงบ จากกันด้วยดี ถ้าผมเอ่ยคำว่าขอโทษ ไม่ว่าใครจะเป็นฝ่ายผิดก็ตาม ผมก็ขอบอกไว้ตรงนี้เลยก็แล้วกันว่า "ผมขอโทษ"...
สุดท้าย อยากฝากหลักกาลามสูตรขององค์สมเด็จพระสัมมาสัมพุทธเจ้าให้กับทุกคนคับ
ขอให้ทุกท่านจงโชคดี มีความสุขคับ
ความเห็น (0)
ไม่มีความเห็น