เมื่อคืนหลังประชุมเสร็จกว่าจะออกจาก สวรส. ก็ล่วงเลยเวลาค่ำมากๆ แต่ก็ยังไม่ถึงสามทุ่มดี ข้าพเจ้าขออาศัยติดรถคุณก้อย - คุณสรินยา งามทิพย์วัฒนา และพี่เนีี็ยว - คุณลดาทิพย์ สุวรรณ มาลงที่หน้ากระทรวงเพื่อต่อรถแท็กซี่เข้าที่พัก...
ระหว่างที่เรานั่งรถออกมานั้น พี่เนี๊ยวได้เล่าถึงเครือข่าย R2R ภาคตะวันออก(http://gotoknow.org/profile/easternr2r) ให้ฟังถึงเรื่องราวและบรรยากาศของการไปแลกเปลี่ยนเรียนรู้ เมื่อวันที่ ๙ มิ.ย. พ.ศ.๒๕๕๓ นั้นน้ำเสียงของพี่เนี๊ยวบ่งบอกถึงความสุขใจที่ได้ไปร่วมฟังการทำงานของคนหน้างาน
"หลายๆ คนมีปัญหาและอุปสรรค...ของการทำ R2R แต่ก็ยังไม่ย่อท้อที่หยุดจะทำ"
"เริ่มทำช่วงแรก...มีคนเยอะมากๆ แต่พอทำนานไปคนก็ร่อยหรอ...แต่ก็ยังทำ จนถึงทุกวันนี้แม้ตาย ก็นำธงชาติไทยคลุมหน้าได้..."
"ทำๆ ไปทีแรกก็ไม่ค่อยได้เรื่องเท่าไร แต่พอทำไป ทำไป...ที่สุดแล้วก็ได้ตีพิมพ์"
และอีกหลายๆ เรื่องราว...ที่พี่เนี๊ยวเล่าว่ามีความสุขเมื่อได้ฟังคนหน้างานทุกท่านพูดถึง...เส้นทางการนำ R2R มาใช้ในการทำงานประจำของตนเอง...
(AAR ของเครือข่ายภาคตะวันออก http://gotoknow.org/blog/easternr2r/365488)
ขณะที่ข้าพเจ้านั่งฟังพี่เนี๊ยวนั้น... ข้าพเจ้าสัมผัสได้ของความสุขอย่าง "คุณอำนวย" ของพี่เนี๊ยว ...
ความสุขอยู่ตรงที่ว่าได้เห็นคนอื่นมีความสุข
คนที่ลุกขึ้นมาอาสา...นำพาชีวิตตนเองก้าวไปในเส้นทางของ Fa หรือคุณอำนวยนั้นเปรียบแล้วก็เหมือนคนที่ชอบทำงานในลักษณะปิดทองหลังพระ พอได้ทำแล้ว "ความปิติสุข" คือรางวัลที่เขาได้รับมากว่า "โลกธรรมแปด"...
คนเหล่านี้ยิ่งทำยิ่งเกิดพลัง ยิ่งเกิดความเพียรและมุมานะ...
ไม่ยอมแพ้ต่อปัญหาและอุปสรรค ไม่สนใจในคำชื่นชม...ไม่ยินดีต่อรางวัล และยอมแพ้ต่อเหตุต่างๆ ที่บั่นทอนกำลังใจ...
เมื่อผลลัพธ์แห่งการทำ ได้ทำให้ผู้คน...สุขใจ นี่ล่ะ คือ หยดน้ำที่ชะโลมลงไปในจิตใจให้เต็มเปี่ยม...ต่อการก้าวย่างไปในเส้นทางของการเป็น "คุณอำนวย"
๑๐ มิถุนายน พ.ศ.๒๕๕๓
เข้ามาชื่นชม ความสุข ....แห่งการแบ่งปัน
มีโอกาสได้ร่วมงานวันที่ 9 มิ.ย. 53 ค่ะ
ถือว่าเป็นโชคดีเพราะว่าหัวใจพองโตมากเลยค่ะ