อนุสนธิจาก แนวคิดคิดของนายพลQi Ji Guang ในการพัฒนาทรัพยากรบุคคล และคุณภาพชีวิตของประชาชนเพื่อปกป้องประเทศ

เช้าวันที่ ๓๐ พฤษภาคม ๒๕๕๓ เวลา ประมาณ ๐๐.๐๐ น.ตามเวลามาตรฐานกรีนิช ผมเขียนลงในหน้า Facebook ไว้ว่า...

หวังว่าถ้าทุกคนช่วยกันทุกอย่างจะดีขึ้นในไม่ช้า............ทำหน้าที่ของพวกเราให้ดีที่สุด ประเทศไทยอยู่บนบ่าพวกเราตอนนี้ : ประเทศ ดินแดน ทรัพยากร เป็นเรื่องสำคัญ แต่สิ่งสำคัญที่สุด คือ ความเข้าใจร่วมกันของคนในชาติในการสร้าง และธำรงไว้ซึ่งโครงสร้างสังคมที่ดี และมีเป้าหมายร่วมกันในการพัฒนาชาติร่วมกันบนพื้นฐานของความถูกต้อง เป็นธรรม  ดีงาม เท่าเทียม เอื้อเฟื้อเผื่อแผ่ ปราศจากทรัพยากรคน วัตถุต่างๆ ก็หมดความหมาย....

และที่อยากจะใส่เพิ่มแต่ใส่ไม่ได้เพราะเต็มแล้วคือ

...หวังเห็นนักการเมืองไทย มุ่งไปที่การสร้างคุณภาพชีวิตที่ดีให้กับประชาชนมากกว่ามากัดกันอย่างกับหมาเพื่อแย่งอำนาจ...

ว่าที่จริงแล้วสิ่งที่อยู่ในใจมากว่านั้นคือ ผมได้แรงบันดาลใจบางอย่างจากการชมสารคดี เรื่อง THE GREAT WALL OF CHINA ของ BBC [สนใจรับชมกดที่ link] ที่ถูกนำมาฉายทางCHANNEL 4 และเห็นว่าแนวทางนี้อาจจะเป็นประโยชน์ต่อการแก้ไขปัญหาบ้านเมืองของเราในขณะนี้

เมื่อครั้งประเทศจีนยังถูกปกครองภายใต้ระบอบกษัตริย์ ใต้ร่มการนำของราชวงศ์หมิง ปัญหาสำคัญที่สุดอย่างหนึ่ง คือเรื่องความมั่นคง และหนึ่งในประเด็นที่มีปัญหามากคือ การรุกรานจากคนมองโกลจากทางตอนเหนือ หนึ่งในหลาย ในราวปี ค.ศ. ๑๕๕๕ กรุงปักกิ่งในขณะนั้นถูกรุกรานจากมองโกล และมีการเสนอจากนายพลQi Ji Guangให้มีการสร้างกำแพงเพื่อต่อต้านการรุกรานจากพวกมองโกล แต่กำแพงนี้ไม่ใช้กำแพงธรรมดา มันเป็นมหากำแพงยักษ์ ยาวกว่า ๑๐๐๐ ไมล์ประกอบด้วยกลไล และกำลังพลที่พร้อมจะใช้ในการปกป้องประเทศและต่อต้านการรุกรานอย่างเป็นระบบ ในขณะนั้นมีการถกเถียงในราชสำนักอย่างรุนแรงถึงเรื่องงบประมาณที่จะใช้จ่ายเพื่องานมหึมาขนาดนี้ แต่ท้ายที่สุดเมื่อจักรพรรดิทรงเห็นด้วย งานใหญ่ชิ้นนี้ก็ถูกเริ่มภายใต้การดูแลของ นายพลQi Ji Guang ด้วยแรงต้านทานจากฝ่ายที่ต่อต้านในราชสำนัก และเวลาทำให้การดำเนินการก่อสร้างกำแพงด้วยแรงงานกว่าสองหมื่นคนถูกดำเนินการไปอย่างไม่หยุดยั้งตลอดเวลาเกือบห้าปี...

ในครั้งหนึ่งเกิดการกระด้างกระเดื่องของหัวหน้าคนงาน ซึ่งเป็นลูกน้องที่ร่วมรบมากับนายพลQi Ji Guang ท้ายสุด แกนนำถูกจับ พร้อมถูกผู้คุมคนงานสั่งลงโทษประหารชีวิต บังเอิญเหตุการครั้งนั้นเกิดขึ้นในขณะที่นายพลQi Ji Guangมาตรวจสอบการก่อสร้างพอดี

การประหารซึ่งกำลังดำเนินการอยู่ถูกสั้งระงับ และนายพลQi Ji Guang ถามเหตุผลที่ทำให้ลูกน้องของตนที่รบมาด้วยกันต้องก่อความวุ่นวาย (โดยผมถอดมาเป็นบทสนทนาดังนี้)

Qi Ji Guang : เหตุใดเจ้าถึงก่อความวุ่นวายในครั้งนี้

ผู้ต่อต้าน : เนื่องด้วยอาหารไม่พอเพียง เราถูกใช้งานอย่างกับทาส แม้จะได้ค่าแรง แต่ก็ไม่คุ้มกับความเหน็ดเหนื่อย

Qi Ji Guang :  เจ้ารู้ดีว่าภารกิจนี้ใหญ่นัก การสร้างชาติ ปกป้อง ประชาชน ปกป้องบ้านของพวกเรา ....
เจ้าติดตามข้ามาหลายปี เจ้ายังไม่เข้าใจอีกหรือว่า หัวข้านี้ยินดีมอบเพื่อปกป้งบ้านเมือง เพื่อความสงบสุขของประชาชน และพี่น้องของพวกเราทุกคน

ผู้ต่อต่อต้าน: ข้าเข้าใจเจตนาดีของท่านแม่ทัพ แต่ไหนล่ะ บ้าน ไหนล่ะครอบครัว ครอบครัวของข้าก็มีแต่เพื่อนร่วมงานที่มาช่วยกันก่อสร้างกำแพงนี้ บ้านข้าอยู่ห่างจากที่นี้หลายพันลี้ ภรรยาและลูกเมียข้าก็ อยู่ห่างไปหลายพันลี้ ทำไมข้าต้องมาทำอะไรที่นี่ด้วย

Qi Ji Guang :  อืม.......

ท้ายสุดผู้ควบคุมการประหารมอบอาญาสิทธิ์ให้แม่ทัพQi Ji Guangตัดสินใจ ว่าจะลงโทษกลุ่มกบฎนี้อย่างไร และคำตอบที่ หลุดมาจากปากแม่ทัพQi Ji Guangคือ

...

Qi Ji Guang: ส่งคนพวกนี้ไปทำงานต่อและหาอาหารให้พวกคนงานเหล่านี้ให้เพียงพอด้วยข้าไม่สนว่าจะหามาจากไหน...

ดูเหมือนง่ายๆ นะครับ บางคนอาจจะคิดว่าใช้สิเป็นแม่ทพสั่งอย่างนี้ก็ได้ เพราะมีอำนาจเด็ดขาด สั่งแบบนี้ก็เป็นการซื้อใจคนงานไม่ให้ถูกเกลียด...  แต่ความเป็นจริงใต้ความเงียบที่ แม่ทัพQi Ji Guangคิดคือ  แม้จะมีกำแพงยักษ์ และศาสตราวุธที่ทรงอานุภาพ แต่หากไม่มีกำลังคนที่มีคุณภาพ และมีใจที่จะปกป้องประเทศทำหน้าที่แล้ว กำแพง หรือศาสตราวุธนั้นก็ไร้ค่า...

ยิ่งกว่านั้นแม่ทัพQi Ji Guang ยังได้ออกกฎใหม่ อนุญาตให้กำลังพลที่สร้างกำแพงอพยพทั้งครอบครัวย้ายถิ่นฐานมาตั้งหลักทำมาหากินริมกำแพงได้ โดยทั้งนี้ เพื่อสร้างให้กำลังพลรู้สึกถึงหน้าที่ที่ตนเองต้องมีต่อการสร้างและดูแลรักษากำแพงอันเป็นเครื่องมือปกป้องประเทศ ขณะเดียวกัน เพื่อให้มหากำแพงนี้เป็นเสมือนบ้านของ กำลังพลคนงานทุกคนที่ต้องช่วยกันสร้างและปกป้องด้วย...

จะเห็นได้ว่าการแก้ปัญหาของนายพลQi Ji Guang นี้นอกจากจะให้ความสำคัญกับตัวบุคคลแล้ว ยังเป็นการเน้นการพัฒนาคุณภาพชีวิตของคนงานด้วย เพราะ อย่างที่ได้กล่าวไว้ในตอนต้นว่า นายพลQi Ji Guang ตระหนักดีว่า "กำแพงใหญ่ และศาสตราวุธย้อมไร้ค่าหากปราศจากคน"...

เมืองไทยเจ้าเอ๋ย เราทำอะไรกันอยู่ เราได้คิดถึงการพัฒนาบุคคลพี่น้องร่วมชาติของเราหรือไม่ ถ้าเราช่วยกันพัฒนาคุณธรรมในจิตใจคนในชาติทุกคน และช่วยกันยกระดับคุณภาพชีวิตของเพื่อนร่วมชาติของเรา ความเหลื่อมล้ำที่มีอยู่ก็จะลดน้อยลงไป ผู้ไม่หวังดีก็จะไม่มีโอกาสเอาข้อเสียต่างๆ มาเป็นข้ออ้างในการทำร้ายประเทศชาติที่รักยิ่งของพวกเราทั้งหมด ทั้งหลาย ทั้งปวงไม่ได้อยู่แค่รัฐบาล มันอยู่ที่พวกเราทุกคนต้องช่วยกัน และสร้างทัศนคติของสังคมให้เน้นไปที่การพัฒนาทมรัพยากรบุคลและคุณภาพชีวิตของคนในสังคมทั้งมวล...

ผมหวังว่า วันนึงเมื่อดินมากลบหน้าผม..... สั่งคมไทยจะดีกว่านี้