เมื่อวันที่ 27 พฤษภาคม 2553 ข้าพเจ้าได้มีโอกาสเดินขึ้นดอยสุเทพ เนื่องในโอกาสวันวิสาขบูชา ช่วงแรกเดินร่วมกับคณะครูผู้บริหารโรงเรียนศรีธนาพณิชยการเทคโนโลยีเชียงใหม่ จากพุทธสถานจังหวัดเชียงใหม่ ไปยัง วัดพระสิงห์วรวิหาร เสร็จงานเวลา 21.00 น. คุณครูส่งกลับวัดศรีโสดา ปรากฎว่ารถขึ้นไปไม่ได้ เพราะรถเยอะ คนก็แยะ ตำรวจปิดทางตั้งแต่สี่แยกภูคำ จึงต้องเดินข้ามคลอง กะจะกลับวัด ระหว่างนั้นพบรถคนรู้จักจึงขออาศัยไปด้วยนึกว่าเขาจะจอดให้ลงวัด แต่ผิดคาดเขาขึ้นวัดพระธาตุดอยสุเทพ จึงต้องตกกระใดพลอยบุญตามเขาไปด้วย แต่ไม่น่าเชื่อคนเยอะมาก รถก็เยอะต้องเดินเบียดเสียดกันขึ้นไป ไปถึงจุดที่ 9 จาก 11 จุด ลงรถพักเพราะขึ้นลำบากมากจากนั้นเดินลงจากดอยถึงวัดศรีโสดา เวลา 02.10 น. ข้อสังเกตจากการเดินดอยครั้งนี้ คือ
1. คนเยอะมากระยะทางกว่า 11 กิโลเมตร มีคนเดินเต็มถนนตลอด คาดว่าคงเกือบล้านคนเห็นจะได้กะมัง
2. รถเยอะ รถติด ดูเหมือนจะเป็นอุปสรรคต่อการเดินของนักแสวงบุญมากๆ เพื่ออันตราย เกรงว่ารถจะชนกัน หรือ ชนคน แถมด้วยควันรถ อันอาจจะส่งผลเสียต่อสุขภาพมากกว่า หากมีการควบคุมมิให้รถยนต์ หรือจักรยานขึ้นไปคิดว่าจะเป็นเส้นทางแสวงบุญที่สุดยอดมาก
3. มีกลุ่มวัยรุ่น มีการรับน้องใหม่ จากหลายสถาบันแต่เท่าที่สังเกตมีบางคน บางกลุ่ม มีการดื่มเหล้า สูบหรี่ ส่งเสริมดัง แต่งกายไม่สุภาพ กีดขวางการเดินทาง ใช้ถ้อยคำไม่สุภาพ เจ้าหน้าที่ตำรวจเองก็ต้องทำงานหนัก เพราะกลัวว่าจะมีการส่งมอบยาเสพติด แต่ภาพดีๆ ก็มีอยู่ เพราะมีจำนวนไม่น้อยที่ตั้งใจมาแสวงบุญถวายเป็นพุทธบูชา และถวายเป็นพระราชกุศล อยากให้ภาพดีๆ เกิดขึ้นมากกว่า จะได้เป็นแบบอย่างแก่ชนรุ่นหลังสืบต่อไป
เราคงต้องร่วมการสร้างสรรค์ให้ดีกว่านี้แล้วหล่ะ
การเดินทางของข้าพเจ้าครั้งนี้เป็นครั้งแรก แม้ไม่สุดฝั่งแต่ก็ยังภาคภูมิใจที่เห็นผู้คนจำนวนมากมายหลายหน่วยงานร่วมการสร้างสรรค์กิจกรรมเนื่องในโอกาสวันสำคัญสากลของโลก วันนี้ข้าพเจ้าก็ยังไม่หายปวดขา ต้องเดินช้าเพื่อมาเรียนในมหาวิทยาลัย ถ้ามีโอกาสคราวหน้าจะเดินให้สุดดอยเลย จะสวดมนต์ตลอดทางด้วยนะ
นมัสการพระอาจารย์
สงสัยเหนื่อยน่าดูเลยนะท่าน ดร.