นิยายใจเหงา
ลึกๆในความรู้สึก
...รู้ต้วมั้ย
คิดถึงนะ!!!
อยาก...ไปหา
อยาก...เห็นหน้า
อยาก...อยู่ใกล้ๆ
อยาก...ฝันถึง
...ฯลฯ...
นิยายใจเหงา
"... อาจรู้ตัว แต่ว่าสาย ไปเสียแล้ว
ด้วยดวงแก้ว ลาลับ ดับสังขาร
ด้วยบุญน้อย วาสนา พาพบพาน
สู่ตระการ ฟ้าเบื้องบน หนทางไกล
ไม่มีใคร รู้เท่าใจ ของเราหรอก
ไม่มีใคร เขาดูออก เขาอยู่ไหน
มีเพียงเรา รู้เรา เฝ้าหัวใจ
หนึ่งห่วงใย ปลายฟ้า รอหาคุณ
เห็นสะพาน ข้ามดาว ราวรุ้งไหม
มีดอกไม้ รายทาง วางเกื้อหนุน
แสงสีทอง ส่องทาง วางเป็นทุน
ช่วยส่งบุญ แผ่จิตรัก พิทักษ์ทาน...
...ทำบุญส่งให้เธอเยอะๆนะคะ...
เธอจะรับรู้เองคะ...สู้ๆๆๆๆๆ"
จากเพื่อน...
คำสำคัญ (Tags): #เหงา
หมายเลขบันทึก: 359222เขียนเมื่อ 16 พฤษภาคม 2010 22:24 น. ()ความเห็น (6)
ไม่มีใคร รู้เท่าใจ ของเราหรอก
ไม่มีใคร เขาดูออก เขาอยู่ไหน
มีเพียงเรา รู้เรา เฝ้าหัวใจ
หนึ่งห่วงใย ปลายฟ้า รอหาคุณ
ชอบบทนี้คะ
สวัสดีคะ แวะมาทักทายคะ
- ขอบคุณมากๆนะครับคุณ ปีตานามาจิตต์
- ที่ให้เกียรติ เข้ามาทักทายเป็นคนแรก
- นับแต่ครูจ่อยเขียนบันทึกมา มีบันทึกนี้แหละที่กัลยาณมิตร G2K เข้ามาทักทายยากที่สุด 555
- ขอให้โชคดีเช่นกันนะครับ
กลอนไพเราะ ภาพงาม เปี่ยมความหมายมาก ๆ ค่ะครูพี่
ยังมีหนทางก้าวไปไต่ฝัน ร่วมกัน ส่งกำลังใจ ขอบคุณค่ะ
- ขอบคุณครับ น้องปู
- ทุกอย่างมาจากความรู้สึกลึกๆของคนที่เข้าใจความรู้สึกของการสูญเสียสิ่งที่เคยรักมากที่สุดในชีวิตไป
- ภาพประกอบบทกลอนนี้ครูจ่อยได้รับความอนุเคราะห์จากเพื่อนผู้เข้าใจความเจ็บปวดของความผิดหวังท่านหนึ่ง...(ต้องขอขอบคุณเพื่อนรักท่านนี้มากๆ)
- โชคดีมีสุขนะครับ
ชื่นชมมากครับครูจ่อย ภาพและแง่คิดดีมากเลย..
ขอบคุณครับคุณราชิต สุพร