คิดดีก็ได้ดี

 คิดดีก็ได้ดี

ของ  สมเด็จพระญาณสังวร  สมเด็จพระสังฆราช สกลมหาสังฆปริณายก

จาก  ชีวิตลิขิตได้

ความว่า                 

      การก่อสร้างตนให้มีความเจริญและความสุขในโลกย่อมเป็นที่ปรารถนาของคนทุกชาติ  แต่อาจมีแนวทางต่าง ๆ กัน  เช่นบางพวกมุ่งคิดสร้างวัตถุต่าง ๆ  ที่จะบำรุงชีวิตให้มีความสุขเฉพาะตนเองเป็นข้อสำคัญ    พ่อและแม่เมื่อเลี้ยงดูลูกจนเติบโต สามารถทำงานเลี้ยงตนเองได้  ก็ปลดภาระปล่อยให้แยกออกไปตั้งตนตนเอง  เมื่อลูกแยกออกไปตั้งครอบครัวของตนเองแล้ว  ก็ทำงานประกอบอาชีพเลี้ยงดูครอบครัวของตนไป  ไม่ต้องหันมาเหลียวแลเลี้ยงดูพ่อแม่อีก  เมื่อพ่อแม่แก่ชราเข้าบางทีก็ต้องไปอยู่ในที่สำหรับเลี้ยงคนแก่  ต้องว้าเหว่  เลี้ยงสัตว์  เช่นสุนัขไว้เป็นเพื่อนก็มี  ตัวลูกเองเมื่อแก่เข้าก็ต้องแยกออกไปกว้าเหว่อยู่เช่นเดียวกัน  พวกนี้มักมีความเจริญทางวัตถุกันมากมาย  มักเล่าเรียนและทำงานกันตัวเป็นเกลียว  โดยไม่ได้พึ่งพากันมีความคิดว่าในเมื่อทุกคนก็มีความสามารถที่จะทำงานหารายได้ด้วยตนเอง

      ส่วนบางคนไม่ได้คิดสร้างทางวัตถุมากมายนัก  ชอบบำรุงจิตใจให้สบายมากกว่า  มีความผูกพันระหว่างพ่อ แม่  ลูก กันตลอดไป  พ่อ แม่  มักจะเห็นลูกของตนเป็นเด็กอยู่เสมอ  มีความเป็นห่วงใยกันเรื่อยไป  ลูก ๆ ก็ไม่ทอดทิ้ง พ่อและแม่ให้ว้าเหว่  และมักจะลูกหลานให้ท่านเลี้ยง  โดยที่ท่านไม่ต้องไปหาสุนัขที่ไหนเลี้ยงเป็นเพื่อน  มีลูกหลานเป็นเพื่อน  พวกนี้มักจะมีความซึ่งพวกแรกอาจจะทึ่งในปัญญา  ในความคิดทีเดียว  เช่นบางทีอยู่กระท่อมเล็ก  ๆ  กลางไร่นา  แต่ก็เป่าขลุ่ยร้องเพลงกันอย่างสบายใจ  เพราะเห็นว่าจะหาเงินให้มากเพื่ออะไร  ก็เพื่อจะมีบ้านอยู่ใหญ่โตสวยงาม  มีวัตถุต่างๆ  เพียบพร้อมเพื่ออะไร  ก็เพื่อความสุข  การอยู่กระท่อมเล็ก ๆเพียงเท่านั้น  ก็มีความพอใจ  มีความสุขแล้ว  จะต้องไปทะเยอทะยานหาบ้านหารถยนต์  ให้ลำบากไปทำไม

      ความสุขของคนเราไม่ได้อยู่ที่มีวัตถุอำนวยความสะดวก  มีบ้าน  มีรถยนต์  แต่เพียงอย่างเดียว  แต่ความสุขที่แท้จริงนั้นอยู่ที่ความพึงพอใจในสิ่งที่ตนเองมีอยู่  พร้อมกับการปฏิบัติตัวในทางที่ดีอยู่ในศีลในธรรมเพียงเท่านี้ก็มีความสุขแล้วนี่เป็นพื้นฐานแห่งความสุขที่แท้จริง

                                    นางฟารีดา  ละประเสริฐ

                                    เจ้าหน้าที่การเงิน