ผมเองมีความเชื่ออย่างหนึ่งว่า การมีวินัยในตนเองนั้น เป็นสิ่งที่จะทำให้เรามีความก้าวหน้าทั้งในหน้าที่การงานและชีวิตส่วนตัว และเรื่องของวินัยในตนเองนี้ ก็เป็นเรื่องที่ต้องอาศัยการฝึกฝน และความอดทนเป็นอย่างมาก มีคำถามที่ผมเคยได้ยินมาบ่อยๆ ว่า ทั้งๆ ที่เราก็รู้ว่า ถ้าเรามีวินัยต่อตนเองได้ ก็จะทำให้เราเกิดความก้าวหน้าได้ ทำอะไรก็สำเร็จได้ไม่ยากเกินความพยายาม แล้วทำไมถึงไม่ค่อยจะมีคนอยากทำให้ตนเองมีวินัยสักเท่าไร
คำว่าวินัยที่ผมกำลังพูดนี้ ไม่ได้หมายความว่า จะต้องปฏิบัติตนตามกฎระเบียบข้อบังคับนะครับ แต่จะกินความหมายที่กว้างกว่านั้นมาก ผมกำลังพูดถึงการควบคุมตนเองให้ปฏิบัติตามแผนงาน ซึ่งอาจจะเป็นแผนงานของชีวิต ซึ่งเป็นแผนงานที่เรากำหนดไว้เพื่อให้ชีวิตเราไปสู่ความสำเร็จได้ หรือเป็นแผนงานในการทำงานก็ได้
จากประสบการณ์ส่วนตัวที่ประสบมาพบว่า อุปสรรคของการมีวินัยในตนเองนั้น ก็คือ “ความสบาย” การที่เรารักความสบาย อยู่แบบสบายๆ และมีความเคยชินต่อการทำอะไรสักอย่างหนึ่ง มันจะทำให้เรายึดติดกับความสบายนั้น เมื่อไรที่เราจะต้องละทิ้งความสบายนั้นไป เพื่อทำอะไรใหม่ๆ ที่ทำให้เรารู้สึกลำบากมากขึ้นในการใช้ชีวิต เราก็จะไม่อยากทำมัน และถ้าแรงจูงใจในเป้าหมายนั้นแรงไม่พอ ก็จะยิ่งทำให้เราไม่อยากทำมันมากขึ้นไปอีก
ความสบายในชีวิตของเรามีอะไรบ้าง ลองมาดูกัน
- นอนตื่นสาย เช้าแล้วแต่ไม่อยากลุกเลย เพราะมันสบายเหลือเกิน ขอต่ออีกหน่อยนะ แล้วก็ไปทำงานสายทุกที เพราะการนอนต่อ ทั้งๆ ที่สัญญากับตัวเองว่าจะเปลี่ยนแปลงตนเองให้ตื่นเช้าให้ได้
- ดูทีวี กลับถึงบ้านต้องดูทีวี ติดรายการโปรด และละครกำลังสนุก ให้อ่านหนังสือ หรือ เรียนรู้อะไรใหม่ๆ แทน ก็ไม่เอา อ้างว่า ขอดูทีวีให้จบก่อน พอจบแล้ว ก็ง่วง พอง่วง ก็นอน สุดท้ายก็ไม่ได้เรียนรู้อะไรใหม่ๆ ตามที่เราตั้งใจไว้เลย
- เล่นอินเตอร์เน็ต เมื่อมีเวลาว่าง ก็เปิดเว็บไซต์ ดูไปเรื่อยๆ สนุกดี งานเอาไว้ก่อน ไว้ทำทีหลังก็ได้
- แชทกับเพื่อน ต้อง เข้า msn หรือไม่ก็ Facebook เพื่อ update รูป และเรื่องราวของตัวเอง และต้องเข้าไปแชทกับเพื่อนๆ ส่วนเรื่องความตั้งใจที่จะเรียนภาษาต่างประเทศอ่ะหรอ อืม เอาไว้ก่อนดีกว่า เพราะยังมีเวลาอีกเยอะ
- กินของอร่อยถูกปาก เมื่อไรที่เห็นช็อคโกแลตเป็นไม่ได้ ต้องกินซะหน่อย กินแล้วก็หยุดไม่ได้ เพราะอร่อยเหลือเกิน ทั้งๆ ที่สัญญากับตัวเองไว้ว่าจะลดน้ำหนัก
- ทำงานแบบเดิมจนชิน พอนายบอกว่าจะเปลี่ยนแปลงวิธีการทำงานให้ดีขึ้น โดยทุกคนจะต้องปรับเปลี่ยนวิธีการทำงานใหม่ ต้องเรียนรู้ระบบคอมพิวเตอร์แบบใหม่ ก็เริ่มต่อต้าน และคิดเสมอว่า ระบบเก่ามันก็ดีอยู่แล้วทำไมต้องเปลี่ยนด้วยก็ไม่รู้ ทั้งๆ ที่องค์กรนี้ก็มี Competency ในเรื่องของการยอมรับการเปลี่ยนแปลง และคะแนนข้อนี้เราก็ดีซะด้วย แต่ทำไมเอาเข้าจริงๆ ก็ต่อต้านการเปลี่ยนแปลงที่เกิดขึ้น
ผมว่าจริงๆ คงมีอีกเยอะนะครับ เรื่องของความสบายที่เกิดขึ้นในชีวิต จนทำให้เราไม่ค่อยอยากจะมีวินัยในตนเองสักเท่าไร ผมเห็นหลายคนก็รู้ตัวเองนะครับ ว่าขาดเรื่องนี้ ก็พยายามไปหาหนังสือที่ให้กำลังใจตนเอง หนังสือที่อ่านแล้วทำให้เกิดความมุ่งมั่น ก็บรรดา Self Development ทั้งหลายครับ อ่านก็แล้ว ทำความเข้าใจก็แล้ว แต่ก็ยังไม่สามารถทำได้
ผมคิดว่าจะอ่านหนังสือไปอีกสักกี่เล่ม กี่รอบ หรือแม้แต่มี แอนโทนี่ รอบบิ้น มานั่งข้างๆ ก็ช่วยไม่ได้ครับ ถ้าเราไม่บังคับตัวเองให้ได้ ตัวเราเองนี่แหละครับ ที่จะต้องเป็นนายของตัวเอง และจะต้องสร้างวินัยให้เกิดขึ้นในตัวเองให้ได้ คนอื่นทำให้ไม่ได้ครับ
และยิ่งในยุคปัจจุบันนี้ มีเทคโนโลยีต่างๆ เกิดขึ้นมากมาย จะทำให้เรายิ่งไม่สามารถที่จะควบคุมตนเองได้ หรือควบคุมตนเองได้ยากขึ้น ดังนั้นถ้าเรามีความตั้งใจจะทำอะไรแล้ว เราต้องตั้งเป้าหมายให้ชัดเจน และจะต้องกำหนดแผนงานเพื่อไปสู่เป้าหมายนั้นให้ได้ และจะต้องทำทุกวัน เพื่อให้ไปสู่เป้าหมาย ทำวันละนิดก็ยังดีกว่าไม่ได้ทำเลยนะครับ
ปกติเราย่อมมองเห็นยอดเขาที่เราจะปีน ถ้าเราไม่ออกเดิน ยังไงซะเราก็ไปไม่ถึงยอด แต่ถ้าเราเริ่มออกเดิน แม้จะวันละนิด วันหนึ่งเราก็จะไปถึงยอดเขาได้โดยไม่ยาก
เช่นกันครับ ชีวิตของเราก็เหมือนกับการปีนเขา เรามีเป้าหมายที่เราตั้งใจจะทำ แต่ถ้าเรายังไม่ละทิ้งความสบายเล็กๆ น้อยๆ เราก็ไปไม่ถึงเป้าหมาย แต่ถ้าเรายึดเป้าหมายไว้ให้มั่น นึกภาพถึงความสำเร็จที่จะได้มา แล้วก็ออกเดิน ช่วงแรกอาจจะลำบากสักนิด แต่เมื่อเวลาผ่านไป มันจะง่ายขึ้น และไม่ต้องฝืนอีก
เหมือนกับการปล่อยจรวดไปสู่อวกาศนะครับ ตอนปล่อยนี่ต้องใช้แรงอย่างมากทีเดียว แต่พอจรวดปล่อยไปได้ระยะหนึ่งแล้ว มันก็จะใช้พลังงานน้อยลง และไปได้เร็วขึ้นเอง
ขอให้เราเริ่มต้นเท่า นั้นครับ
