บทกลอน...อ้อนจันทร์

แลเห็นจันทร์กระจ่างฟ้า นภาใส แจ่มจรัสกลางใจ คลายเศร้าหมอง

นึกถึงวันที่เคยเศร้าน้ำตานอง เมฆประคองจันทร์เคลื่อนเป็นเพื่อนใจ

แต่ถ้าวันพรุ่งนี้เดือนไม่กลับ ไม่มารับจับแผ่นฟ้าพาหวั่นไหว

น้องจะมีชีวีอยู่ได้อย่างไร เดือนอยู่ไหน ขออ้อนจันทร์ให้กลับคืน

สู่ผืนฟ้าเมฆาดารดาษ ประดับวาดแต่งด้วยดาวพราวระรื่น

ใจของน้องที่เคยดับกลับคืนฟื้น คลายสะอื้นเมื่อแลเห็นดวงจันทรา

หมายเลขบันทึก: 347670เขียนเมื่อ 28 มีนาคม 2010 06:42 น. ()แก้ไขเมื่อ 27 เมษายน 2012 14:36 น. ()สัญญาอนุญาต: ครีเอทีฟคอมมอนส์แบบ แสดงที่มา-ไม่ใช้เพื่อการค้า-อนุญาตแบบเดียวกันจำนวนที่อ่าน

ความเห็น (7)

นีนานันท์

เขียนเมื่อ 28 มีนาคม 2010 11:07 น. ()

สวัสดีค่ะ

มาร่วมชมจันทร์ ชมดาว.. กลอนไพเราะนะคะ.. แบบนี้ อ้อนทั้งจันทร์ ทั้งเดือน อีกทั้งดาวพราวระรื่น อุ๊ย ชอบหมู่เมฆด้วย เมฆประคองจันทร์เคลื่อนเป็นเพื่อนใจ พี่เมฆ น้องเมฆ เพื่อนเมฆ น่ารักที่สุด.. อิ อิ ขอบคุณมิตรไมตรีจากเพื่อนใหม่ค่ะ.. มีความสุขมากๆ ในวันเวลาที่ดีๆ ของเราเองทุกๆ วันนะคะ (◡‿◡✿)

ภาพนี้เห็นดาวพราวระรื่นด้วยนะคะ อิ อิ

ขอขอบคุณค่ะ "A dreamer is one who can only find his way by moonlight, and his punishment is that he sees the dawn before the rest of the world."
~ Oscar Wilde

ฺBy Jan

เขียนเมื่อ 28 มีนาคม 2010 12:05 น. ()

ภาพ สวยประทับใจ ดูจะเข้ากับบทกลอนที่แต่ง...ก็แค่หัดแต่ง...กะจะแข่งกับคุณครูดอกรักแต่สงสัยคงตามไม่ทันค่ะ ท่านเล่นแต่งได้วันละหลายๆ เพลง นำไปเป็นร้อยแล้ว...ฮือ...