อดีตเด็กบ้าน.... รั้วชงโค
เพิ่มเติมบันทึกวันวาน รั้วชงโคในอดีต
กลับมาเถิดวันวาน......วันวานยังหวานอยู่ แหมใจนึกถึงเพลงนี้ขึ้นมาเลย
เมื่อได้คุยโทรศัพท์กับเพื่อนเก่า ตุ๋ย (บุญเตือน )
และก็เป็นที่มาของการโทรเช็คว่า
เพื่อนใช่ตัวจริงหรือไม่
อยากบอกเพื่อนๆว่าเราเจอเพื่อนเก่าอีกคนแล้ว
และวันที่ 24-25 พวกเราจะไปร่วมชุมนุมกันที่
บ้านนายธเนศ บุญช่วย จ.ปราจีนบุรี เพื่อนเก่าบ้านสมเด็จฯ
ธเนศเรียนอยู่หมู่สอง ปัจจุบันทำหน้าที่เป็น
กรรมการผู้แทนองค์กรชุมชน
และเป็นผู้บริหารโรงเรียนเอกชนที่มีชื่อเสียงคนหนึ่งของเมืองปราจีนฯ
เอาไว้เจอตัวจริงก่อนจึงจะลงชื่อโรงเรียนนะเพื่อน
และถ้าธงชัย(ประพล)เพื่อนซี้รู้ว่าฉันหาเธอเจอแล้ว ต้องดีใจแน่ๆเลย
แล้วความหลังในสนามฟุตบอล......สาธิตบ้านสมเด็จฯ...
เป็นตอนแข่งขันฟุตบอลระหว่างหมู่กัน
ก็ย้อนมาให้ขำและนั่งหัวเราะคนเดียวได้
ขำเรื่องราวของพวกเราในอดีต ในสิ่งที่เพื่อนๆทำกัน 555
สมัยเรียนหนังสือนธเนศนั้นรูปหล่อเพียว
เขาได้เป็นพระเอกแสดงละครคู่กับเพื่อนฉันบนเวที ภาพที่พวกเรา ทุกคนประทับใจ
เออ โลกยังกลมอยู่นิ สมัยนั้นมีการเล่นละครออกทีวี ที่พวกพี่ๆโสตฯเขาทำกัน
มีรายการวิทยุ นักจัดรายการ ก็มีเพียงไม่กี่สถาบันที่จัดว่ามีกิจกรรมนำหน้า
พวกเราก็เลยถูกหลอมให้รักกันด้วยกิจกรรมหลากหลาย
แต่เอ...สงสัยหว่า..ว่าเวลานั้นพวกเราคงยายลายเห็นนายเป็นพระเอก... อิอิ
ต้องขอบคุณตุ๋ย บุญเตือน จันทร์เหลี่ยมอีกคนที่โทรมาบอก
และดีใจกับธเนศด้วยที่นายร่ำเรียนจนได้ดีกรี ดร.มุ่งทำงานเพื่อส่วนรวมรับใช้สังคม
จนเป็นที่ยอมรับนับถือของผู้คนเมืองปราจีน
เยี่ยมมากเพื่อนเอ๋ย ขอคารวะ 1 จอก (น้ำ) 555
และถือโอกาสกราบขอบพระคุณอดีตคณาจารย์ ครูบาอาจารย์ของวค.บ้านสมเด็จฯ
ของพวกเราทุกท่านที่ประสาทวิชา ความรัก ความเอื้ออาทร ความปรารถนา
ให้พวกเรามีติดตัวเป็นทุนชีวิตของลูกสุริยะทุกคน
ให้พวกเรามีพลังมุ่งสร้างสรรค์สิ่งดีงามให้กับสังคมทุกทิวาราตรี
กลับมาทบทวนบันทึกวันนี้ 3 พค.53
ได้รูปนี้เพราะไปเจอตัวจริงมาแล้ว(เสื้อขาว ดอกม่วง แถวยืน) นี่เขารักสีม่วงมากเลยนะ
ขอบคุณ
ภาพดอกชงโคจาก http://www.sarapad.com/nokpeep/showing.asp?images=N15.jpg
ขอเวลาอีกสักพักแล้วจะกลับมาลงภาพวันชงโค 13 บานที่รร.รักษาทรัพย์ฯ
ความเห็น (8)
สวัสดีค่ะ ช่วยกันรณรงค์ยุติความรุนแรงค่ะ
ไม่มีที่แห่งไหนจะมีความสุขเท่ากับเมืองไทยอีกแล้ว...
รักพ่อหลวง หยุดใช้ความรุนแรงค่ะ .... พ่อหลวงพระองค์จะทรงทุกข์ราชหฤทัยสักเพียงใด??? ที่ลูกๆ เป็นแบบนี้
รักกันไว้เถิด "เราเกิดร่วมแดนไทย"......
เมื่อไหร่เริ่มรำพึงรำพันถึงความหลังแสดงว่าเราเริ่ม...แก่แล้ว...อิ...อิ
ขอบคุณค่ะ
ขอบคุณมาชวนให้คิด แต่เชิญชวนให้สันติจงเกิดขึ้น
ขอบคุณค่ะ
ขอบคุณครูใจดี
น้องปริมคะ
ความแก่เป็นธรรมชาติค่ะ
เราไม่อาจล่วงพ้นความแก่ความตายไปได้
พี่ก็ไม่ประมาท เจริญสติตามคำสอน
และพยามนึกเสมอว่าชีวิตเราร่วงโรยไปแล้วทุกวันทุกนาที ทุกวินาที
เราทำประโยชน์ส่วนรวมอะไรไปแล้วบ้าง
มันเหมือนเราหิวเราต้องเร่งทำสิ่งที่เรียกว่ากรรมดี
เรื่องเก่าเป็นความสุข เป็นประสบการณ์ที่สนุกมากค่ะ
อันที่จริงพี่น่าจะได้ทบทวนเรื่องเก่าให้เร็วกว่านี้
เมื่อมารอให้อายุล่วงเกินสูงวัยชรา อาจไม่มีประโยชน์แล้วก็ได้
ด้วยสังขารที่ร่วงโรยๆไปตามกาลเวลา แม้คิดจะสร้างสรรค์สิ่งใด ก็เชื่องช้า
เพราะเราคิดช้า โอกาสผ่านมาแล้วก็ผ่านไป
แล้วก็จะบอกกับตัวเองว่าช่างมันๆๆๆ
จนกลายเป็นความชาชิน และก็เลยช่างมันตะพึดตะพือนี่แหละน้องเอ๋ย
ความงดงามของดอกไม้ย่อมรวงโรยไปตามกาลเวลา แต่ตรงข้ามกับจิตใจค่ะ
ขอบคุณค่ะ
สวัสดีค่ะ คุณครูต้อย น้องพัช สุขศึกษาโรงพยาบาลสมุทรสาครค่ะ ด้วยดวงจิตรคาราวะ คุณครูผู้ให้
น้องพัช กิจกรรมวันนี้เป็นไงบ้าง
ได้แง่คิด มุมคิดอย่างไร
แบ่งปันบอกกล่าวกันนะคะ
พรุ่งนี้ครูต้อยจะเดินทางไปพบปะเพื่อนชงโค ร่วมๆ200 คน
(หากไม่เกิดความผิดพลานกันเหตุการณ์ประจำวัน)
ช่วงนี้ครูต้อยพีเวอร์กับเพื่อนๆค่ะ
เป็นความรู้สึกที่เหมือนจะย้อนปางหลัง
รู้สึกถึงพลังชีวิตที่เพิ่มขึ้นมากมาย
เดือนหน้าเราจะได้ร่วมกิจกรรมเพื่อผู้ป่วยกันอีกนะคะ
ขอบคุณค่ะ