ในร้านเซเว่น
ผมทำงานเลิกดึกทุกวัน ตั้งแต่เช้ายันสามสี่ทุ่ม..
รู้สึกเหนื่อย..ก่อนถึงบ้านจะแวะร้านเซเว่น เพื่อซื้อเบียร์ดื่มทุกวัน...(คิดว่าดื่มแล้วจะหายเหนื่อย)
วันหนึ่งผมก็เดินเข้าไปเลือกซื้อตามปกติ แต่ใจหนึ่งก็รีบอยากกลับบ้านพักผ่อน ตรงชั้นมีชายคนหนึ่งแต่งตัวดูแล้วน่าจะทำงานก่อสร้าง หรือไม่ก็ประเภทใช้แรงงาน
เขาลังเลอยู่นานว่าจะหยิบยี่ห้ออะไรดี ผมเองก็รีบอยากกลับบ้านต้องรอด้วยใจกระวนกระวายนิดๆ ในที่สุดเขาก็เลือกที่ราคาถูกที่สุด...ส่วนผมหยิบราคากลางๆ
...แล้วผมก็ต้องมาต่อคิวเขาอีกตรงแคชเชียร์ ซึ่งเหมือนกำลังวุ่นวายอยู่เพราะเสียงเด็กร้อง และเสียงดุของผู้หญิง
เขาไม่ได้มาคนเดียว แต่มีลูกเมียมาด้วย เมียหยิบซองบะหมี่ ปลากระป๋อง วางเพื่อจ่ายเงิน เขาวางกระป๋องเบียร์รวมเข้าไปด้วย..เมียมองค้อนๆพร้อมตวาดลูกชายตัวเล็กๆที่กำลังร้องอยู่
"มึงจะแด็.. อะไรนักหนาขนมเนี่ย ไปๆกลับบ้านกินข้าว ไม่ต้องแด็..แล้ว.."
ขณะที่เด็กก็ยังร้องอยู่ มือก็ชี้ไปที่ชั้นขนม
ผมมองไปที่กระป๋องเบียร์ของพ่อหนูน้อย และในมือตัวเองที่เย็นจนมือแทบชาอยู่
ในใจอยากจะซื้อขนมให้เด็กน้อย แต่มองดูหน้าพ่อแม่เด็กแล้วก็หน้ากลัวจะ หาว่าเราไป..เสือ- อะไรกับชีวิตเขา
ผมขับรถกลับบ้านพร้อมความคิดต่างๆนา
เบียร์คืนนั้นรสชาดกร่อยๆ ฝืดคออย่างไรบอกไม่ถูก....
...ผมผิด..หรือมีใครผิดบ้าง..ช่วยบอกที
ความเห็น (5)
ตามมาอ่านเรื่องราวในเซเว่นค่ะ ^^
ชีวิตต้องดำเนินต่อไปค่ะ
อยู่ที่เราเป็นคนเลือกทางเดินชีวิตของเราเองค่ะ
เบียร์กระป๋องนั้น กับอาหารของลูกน้อย จะเลือกซื้ออะไรดีคะ ^^
ขอบคุณครับ คุณ Hana
ตามมาติดตามอ่านในร้านเซเว่น...น่าคิดนะ
ขอบคุณครับ คุณ ปริมปราง
- สวัสดีค่ะ คุณพ.แจ่มจำรัส
- อ่านแล้วมองเห็นภาพชัดเจน
อนุโมทนากับกุศลจิตของผู้เขียนที่คิดถึงเด็กค่ะ -
การปฏิบัติธรรมเป็นสิ่งที่ยากแต่ไม่ลำบากเกินความตั้งใจ
จุดเริ่มต้นด้วยการลดละสิ่งที่เป็นโทษภัยต่อร่างกาย
"การชนะใจตนเองคือจุดเริ่มต้นที่ยิ่งใหญ่" เพื่อสุขภาพและครอบครัว - เป็นกำลังใจให้นะคะ