ครั้งหนึ่งในชีวิต

         เมื่อวานนี้ (8 กุมภาพันธ์ 2553) ตอนเย็นผู้เขียนได้เตรียมตัวไปเต้นแอโรบิกที่หนองประจักษ์ตามปกติ  รู้สึกว่าตัวเองอารมณ์ดีเป็นพิเศษ หรือว่าเป็นเพราะอากาศเย็นสบาย ไม่ร้อนเนื่องจากตัวผู้เขียนจะมีปัญหาเวลาออกกำลังกายท่ามกลางอากาศร้อน...........

........ผู้เขียนไปถึงลานเต้นแอโรบิกช้าไปเล็กน้อย เพื่อน ๆ ที่มาร่วมเต้นยืนรอ ครูฝีกขึ้นไปบนเวทีและกำลังพาวอร์มร่างกาย .......เสียงเพลงที่ใช้ประกอบการเต้น ได้เริ่มบรรเลงไปแล้ว .......ระหว่าง วอร์มร่างกายและยืดกล้ามเนื้ัอซึ่งเป็นสิ่งที่จำเป็นมากๆๆๆ  สำหรับผู้ที่ออกกำลังกายเป็นประจำ

........เวลาผ่านไปได้สัก 5 นาที.....เพื่อน ๆๆ ที่เต้นด้วยกันเดินมาหา และบอกกับผู้เขียนว่า................วันนี้ พระองค์ภา (พระเจ้าหลานเธอพระองค์เจ้าพัชรกิตติยาภา) ทรงเสด็จมาร่วมเต้นแอโรบิกกับพวกเรา .........และเพื่อนได้ขอร้องให้ผู้เขียนไปกราบทูลเชิญพระองค์ซึ่งทรงเลือกที่จะเต้นอยู่ด้านหลังสุด........ห่างไกลจากเวทีที่ครูฝึกกำลังเต้นอยู่มาก ซึ่งจะทำให้พระองค์มองเห็นครูฝึกไม่ถนัด

........ผู้เขียนได้เดินจากตำแหน่งที่เต้ันซึ่งอยู่ด้านหน้าสุดและใกล้เวทีที่ครูฝึกกำลังสอนท่าเต้นอยู่บนเวที ..........เมื่อเดินใกล้จะถึงพระองค์ ผู้เขียนเลือกที่จะหยุดยืนและทิ้งระยะห่างจากพระองค์ประมาณ 5 ก้าว ผู้เขียนได้ถวายความเคารพโดย การถอนสายบัว และเดินย่อตัวเข้าใกล้พระองค์.........บทสนทนาระหว่างผู้เขียนกับพระองค์ภา

       ผู้เขียน              ได้ถอนสายบัวและกราบทูลว่า......  "ทูลเสด็จด้านหน้า เพค่ะ"

       พระองค์ภา         ทรงหยุดเต้นชั่วขณะ ทรงหันพระพักตร์มาทางผู้เขียน และทรงส่ายพระพักตร์ พร้อมทรงมีรับสั่งว่า........

                              "ไม่เอา......อาย" และทรงพระสรวลดังลั่น

      นับเป็นพระมหากรุณาธิคุณแก่ผู้เขียนและวงศ์ตระกูลอย่างสูง ที่ทรงตรัสตอบผู้เขียนโดยไม่ถือพระองค์เลย  ขอพระองค์ทรงพระพลานามัยแข็งแรง และทรงพระเกษมสำราญ เพค่ะ

ด้วยเกล้า ด้วยกระหม่อมขอเดชะ

นิภารัตน์  วงษ์วิชา

9 กุมภาพันธ์  2553