เรียนรู้..พัฒนางาน..พัฒนาตนเอง
การพัฒนาตนเอง พัฒนาการทำงานของตนเป็นสิ่งสำคัญและควรที่จะต้องเกิดขึ้น...
ข้าพเจ้ามีเรื่องเล่าจากเรียนรู้พัฒนาศักยภาพของตนเองจากการทำงานในแต่ละที่ เพื่อเก็บเกี่ยวประสบการณ์ และวิเคราะห์หาทางเพื่อที่จะพัฒนางานของตนอย่างมีประสิทธิภาพ
การพัฒนาที่ไม่ก่อให้เกิดความเดือดร้อนแก่คนอื่น คือพัฒนาตนเอง
นักเรียนรู้หลายท่านคงเห็นด้วยว่า การพัฒนาเป็นสิ่งที่ดี แต่บางที เมื่อมันมากเกินไป อาจทำให้เกิดการหมั่นไส้หรือเกิดความไม่เข้าใจกันเกิดขึ้นได้...ซึ่งต้องบอกประโยชน์และอาศัยเหตุและผลเข้าช่วย
วันนี้ ข้าพเจ้าได้มีโอกาสพัฒนาตนเอง โดยการทำงานแทนพี่ เืพื่อนร่วมสายงานในการทำระบบสารบรรณอิเล็กทรอนิกส์...ซึ่งเป็นการนำเอาเทคโนโลยีที่ทันสมัยมาประยุกต์ใช้ในการปฏิบัติงานได้เป็นอย่างดี....
การทำงานแทนกันทำให้เราเกิดพัฒนาการเรียนรู้ในงานที่หลากหลายมากขึ้นและส่งผลดีต่อการปฏิบัติงานเพื่อให้เกิดประสิทธิภาพ ทั้งต่อหน้าที่ความรับผิดชอบที่เพิ่มขึ้น และต่อภาพรวมของงานธุรการและหน่วยงานของข้าพเจ้า
ถ้ามีคนถามว่า "ทำได้ไหม ?" ข้าพเจ้าอยากจะตอบว่า "สบายมาก"
ซึ่งเพียงแค่เราคิดบวกเท่านั้น กำลังใจก็เป็นต่อแล้วครับ
ซึ่งปัญหาในการปฏิบัติงานคือปัญหาการสื่อสารข้อมูลที่อาจต้องเข้าใจถึงระบบที่มีเครื่องแม่ข่ายอยู่คนที่ อาจทำให้ระบบเกิดขัดข้องได้เป็นบางครั้ง หรือช้ากว่าปกติ ในการโหลดไฟล์ที่แนบมาพร้อมเอกสาร ซึ่งทำให้ข้าพเจ้ามักจะหงุดหงิด...
แต่เมื่อคิดมาอีกที เป็นการดีที่เราได้ฝึกฝนพัฒนาการควบคุมอารมณ์ ไม่ให้ร้อนไปตามหรือหงุดหงิด...
หากควบคุมอารมณ์ของตัวเองได้ และมีเหตุมีผลจะรู้ได้ว่า ความจริง เป็นธรรมดาที่ระบบที่มีผู้ใช้บริการมาก มักประสบปัญหาเช่นนี้ เช่น เซอร์เวอร์ล่ม หรือโหลดช้าเพราะมีการดึงข้อมูลมาก หรือโปรแกรมเกิด Error เพราะปัจจัยหลายอย่างๆ ยิ่งข้ามวิทยาเขตอาจทำให้เกิดปัญหาในบางครั้ง... ไม่ฝั่งนี้ก็อีกฝั่ง ซึ่งเป็นเรื่องปกติธรรมดา...
ข้าพเจ้าเรียนรู้ที่จะพัฒนาตนเองในการควบคุมอารมณ์ ได้บ้าง ไม่ได้บ้าง ซึ่งมองย้อนไปถึงปัญหาที่เกิด คือ จากระบบการสื่อสาร เป็นปัญหาที่สำคัญ ที่ไม่เฉพาะแต่ การสนทนาเท่านั้น แม้กระทั่งการปฏิบัติงานในระบบในบางครั้งเองก็ยังมีปัญหาได้..แต่มันก็เป็นปกติธรรมดา ก็เลยว่า น่าจะมาจากใจของเราเอง
ดังนั้นในเวลาที่้ข้าพเจ้าเริ่มที่จะหงุดหงิด ข้าพเจ้าจะหาอะไรอย่างอื่นทำ เช่น จัดเก็บเอกสารให้เป็นระเบียบ หรือนั่งทบทวนงานที่ข้าพเจ้ายังทำค้างอยู่ ...
หายหงุดหงุดแล้วเริ่มที่จะเรียนรู้ักันใหม่กันต่อครับ...
ความเห็น (0)
ไม่มีความเห็น