ขึ้นบ้านใหม่อาจารย์ปู(นิรันดร์ กุลฑานันท์)
บ้านน้ำเพียงดิน
30 มกราคม 2553 ได้ฤกษ์งามยามดีทำบุญขึ้นบ้านใหม่อาจารย์นิรันดร์
ตั้งชื่อบ้านเพราะมาก “บ้านน้ำเพียงดิน” บ้านหลังใหญ่และสวยมาก ชอบนะ
แต่...ให้เป็นเจ้าของเองคิดว่าไม่เหมาะกับเราหรอก อย่างเราชอบบ้านหลังเล็ก “แบบนกน้อยทำรังแต่พอตัว”
เดินทางจากบ้านพักครูที่ร่องคำ ไปรับภาพวาดกับเด็กน้อย แล้วเข้าเมืองร้อยเอ็ดหาร้านเข้ากรอบรูป ตรงดิ่งไปร้านที่ตลาดปรากฏว่าเขาปิดร้าน หรือว่าเรามาแต่เช้า เขายังไม่เปิดร้านก็ไม่รู้
อีกที่หนึ่งที่รู้คือร้านแถบห้าแยกกกโพธิ์ เจ้าของร้านใจดียิ้มออกมารับงาน บอกเรามาแต่เช้าเขายังกินข้าวเช้าอยู่ แต่ก็มาทำให้
เลือกกรอบที่คิดว่าเรียบที่สุด เพราะอาจารย์ชอบอะไรที่ไม่ต้องหรูมาก (คิดเองจากประสบการณ์)
จากนั้นก็มุ่งหน้าสู่เมืองบุรีรัมย์กว่าจะถึงก็เกือบเที่ยง (ออกจากบ้านตอน 8 โมงเช้า)
โทรหาลักษณ์ก่อนเป็นอันดับแรกถาม “อยู่ไหน”
ลักษณ์บอก “ตอนนี้ออกมารับนัดกับตุ๊ก ถ้ารู้จักบ้านก็เข้างานไปได้เลยเพราะที่งานมีเพื่อนรออยู่ส่วนหนึ่ง แต่ถ้าไม่รู้ให้รอก่อน แถวบ้านเจ้นาง”
อย่างเราหรือจะรออยู่เฉย เข้าร้านสระผมดีกว่านั่งรออย่างไร้จุดหมาย กำลังจะไดร์ผมเพื่อนๆ บอกมาถึงแล้ว ผมก็ยังไม่แห้งจำเป็นต้องเป่าผมให้แห้ง “โถ...เรากะสวยซะหน่อยก็เลยต้องเป่าผมแค่ให้แห้งแล้วมัดอย่างเดียว สวยตายเลย”
นัดพาลูกสาวมาอวด เพื่อน ๆ ผู้มาร่วมงาน
ถึงงานมีเพื่อรออยู่แล้วจริง อิ่งมากับลูก นัด เจ้นาง เจ้หมายกับลูกชาย ต้นมากับครอบครัวลูกและเมียมัน ดา ยาหยี รวมเรากับลักษณ์อีก 2 เลยต้องเพิ่มโต๊ะ มุมที่นั่งแดดก็ร้อน บ่ายโมงกว่าแขกเริ่มทยอยกลับเหลืออยู่ 3 โต๊ะ
นักร้องคิวทองอย่างเรากับลักษณ์ก็ได้โอกาสจับไมค์ร้องเพลง ด้วยเห็นว่าแขกมีไม่มากแล้ว (เสียงเราเพราะนะ แต่ไม่กล้าร้องตอนคนเยอะ....แค่นั้นเอง)
สักพักก็ออกไปส่งเพื่อนกลับบ้านกัน อีกทีมหนึ่งไปต่อที่ร้านมอร์หน้าโรงเรียนอนุบาลนั่งกินน้ำกันไปคุยกันไปตามประสาคนไม่ค่อยได้เห็นหน้ากัน
เสียงโทรศัพท์มา น้องฝนจากจุฬามาบอกว่ารอที่บ้านใหม่ 2 คนไม่มีเพื่อนคุยพี่ๆ เข้ามาหน่อย แวะซื้อต้นกวักมรกตต้นไม้มงคลคู่หนึ่ง มาให้อีกรอบไม้ (หลังจากที่ให้ของขวัญเป็นโต๊ะหินอ่อนสี่เหลี่ยม และหอบต้นจานชื่อรุ่นมาให้ปลูกและต้นอะไรก็ไม่รู้อีก 3-4 ต้น มาให้ก่อนหน้านี้แล้ว)
แขกกลุ่มสุดท้าย ถ้ายรูปกับพระครูที่เป็นพ่ออาจารย์ปู
คุยกันสักพักแดดร่มลมตกทีมงานจากสารคามกลุ่มหนึ่งก็มาถึง เสียงโปรดิวเซอร์เพลงคาราโอเกะ (ชื่อเพราะนะ) พี่ไม่ร้องเพลงกันเหรอ แขกก็มีโต๊ะเรากับโต๊ะเขา 2 โต๊ะ (เก็บตกและติดค้างจากตอนเที่ยง) มีหรือจะรอไม่มีใครร้องเราร้องน่าจะดีกว่า สร้างบรรยากาศกันเถอะเรา ได้ผลมีอาสาสมัครขึ้นมาร้องช่วยอีกเยอะ (อาจเป็นเพราะทนฟังเสียงเราไม่ไหวก็ได้) จากนั้นกลุ่มเราก็ครองไมค์เรื่อยมาจนจบรายการ เกือบ 5 ทุ่ม อาจารย์กลับไปนอนบ้านที่ราชภัฏ ส่วนเรา 3 สาว (ไล นุ่น ลักษณ์) นอนที่ห้องนอนใหญ่เจ้าของบ้านซะเลย
ด้วยบ้านใหม่ยังไม่มีมุ้งลวด ยุงเลยเล่นงานหนัก โดยเฉพาะคนแพ้ยุงอย่างนุ่นตุ่มเต็มแขน ของเรากัดจริงแต่ไม่ค่อยเป็นตุ่ม จริงๆมียาทากันยุงกันนะแต่ไม่ทาเพราะนอนหัวค่ำไม่มียุง ส่วนลักษณ์ปลอดภัยเพราะมีพัดลมช่วย แต่เรากับนุ่นเลือกที่จะไม่เอาพัดลมเลยแย่
วันอาทิตย์อาจารย์แวะมากินกาแฟและเอาปาท่องโก๋กับข้าวเหนียวหมูปิ้งมาฝากอิ่มแล้วนั่งคุยกันสักพัก แล้วแยกย้ายกันไปทำภารกิจตัวเอง ถึงบ้านกาฬสินธุ์เกือบบ่าย 2 โมง
หน้าบ้านตอนเช้า 3 สาวกับเจ้าของบ้านอาจารย์ปูกับอาจารย์ตู่
ความเห็น (2)
ศิริ........ขอบคุณนะที่เขียนถึง น้ำเพียงดิน
ไร้สาระน่าดู