กวีวรรคทอง (๘๖) แด่น้องผู้หิวโหย
กวีวรรคทอง (๘๖) แด่น้องผู้หิวโหย
แด่น้องผู้หิวโหย
ที่ไร้ก็ไร้สิ้น ที่มีกินก็เกินมี
ที่ใดจะพอดี คือคำถามประจำมา
มีทุกข์ในเรือนกาย มีความตายในดวงตา
น้ำนมแห่งมารดา ในสายเลือดยังเหือดหาย
ทุกคำคือชีวิต ทุกชีวิตมาเรียงราย
คือคนที่เกิดกาย มาร่วมถิ่นแผ่นดินเดียว
ริ้วรี้ใช่แพรพรรณ เป็นริ้วอันซี่โครงเรียว
ขานี้ใช่ขาเปรียว ที่เดินอวดประกวดกัน
ดินเอ๋ยโอ้ดินนี้ ยังพอมีให้แบ่งปัน
เพียงเพื่อได้อิ่มวัน มิรู้อันตรายมี
ซูบซีดและเหลืองเซียว ดูแห้งเหี่ยวไม่มีดี
อย่างนี้มานานปี ที่ยากไร้แต่ไรมา
แด่น้องผู้หิวโหย เพียงท่านโปรยความเมตตา
น้อยหนึ่งนะกรุณา ต่อชีวา...ตาดำดำ
วิสา คัญทัพ
ความเห็น (1)
ทำไมวรรคท้ายไม่เหมือนใน web wikiquote ครับ
อันไหนที่ถูกต้องครับ