เภสัชเวท ι ภาวนากับการวาดภาพ

เมื่อวาน (๓ กุมภาพันธ์ ๒๕๕๓) เป็นอีกวันหนึ่งที่หนูตั้งใจกับตนเอง ฝึกฝนการวาดภาพโดยเริ่มจากผิวใบล่าง อืม ดูเหมือนว่าการเริ่มต้นวาดเป็นอะไรที่ตะกุกตะกัก แต่ก็ไม่ได้ทำให้รู้สึกหงุดหงิด เพราะก็ยอมรับในตนเองว่า ต้องดูแลเด็ก ๆ ที่มาดูงานด้วย บ่าย ๆ มีเวลาวาดเต็มที่ แต่อุปสรรคของงานกลับเป็นความง่วงเหงาหาวนอนและใจที่ว่อกแว่ก ทำให้มีความรู้สึกหงุดหงิด จนมาสำนึกได้ว่าเมื่อวานที่หนัก ๆ เหนื่อย ๆ เพราะเคร่งเครียดกับการวาดภาพจนลมภาวนา จึงได้ตัดใจจดจ่อตามลมหายใจ ลมหายใจไปแล้วก็กลับมาดูใหม่ ทำอยู่อย่างนี้พร้อม ๆ กับการหายใจสบาย จนเวลาล่วงเลย คนอื่น ๆ เลิกงานกันไปแล้ว ภายในห้องสงัดเงียบ หนูเปิดบวชสวดเพลงทำให้ใจสบาย ผ่อนคลาย พับขาขึ้นนั่งพับเพียบบนเก้าอี้ จิตจดจ่ออยูกับภาพจนงานเสร็จสิ้นกินเวลาไปเกือบสองชั่วโมง แต่ก็ไม่ได้รู้สึกเหนื่อย ในทางตรงข้ามหลับรู้สึกว่า การตามลมหายใจพร้อม ๆ กับการวาดภาพ ใจก็สบายงานที่ออกมาก็ถือว่าไม่เลวเลยทีเดียว

 

อย่างนี้นี่เอง ครูท่านถึงย้ำนัก ย้ำหนา ว่า “ทำอะไรก็ให้หายใจสบาย” แล้วจะเห็นตนเอง จะเห็นศักยภาพภายใน ขอบพระคุณค่ะครู เพราะคาถาดีที่ได้จากครู ทำให้ใจหนูเบิกบาน

หมายเหตุ

หนูนั่งมองภาพของผิวใบล่าง เซลล์แต่ละเซลล์มองเผิน ๆ เหมือนจะอยู่ติดกันชิดกันอย่างไรระเบียบ แต่พอมองที่กำลังขยายที่สูงขึ้น กลับรู้สึกว่า "ไม่เลยเซลล์แต่เซลล์ไม่ได้รวมเป็นเนื้อเดียวกันอย่างที่เข้าใจ ยังมีช่องว่างระหว่างเซลล์ มีระยะห่างของแต่ละจุด"

 อืม ทุกอย่างไม่ได้เป็นเนื้อเดียวกัน แต่หนูไปสำคัญมั่นหมายเอาเอง เซลล์แต่ละชนิดมีลักษณะเฉพาะ ไม่ว่าจะเล็กหรือใหญ่ เขาก็เป็นหน่อเนื้อที่จะเติบโตขึ้นมาเป็นสิ่งนั้น ตามลักษณะที่เกิดขึ้น อย่างที่มันเป็น แล้วมันก็ตายไป ไม่ว่าเซลล์จะถูกซ้อน ๆ อยู่กี่ชั้น แต่เมื่อเราค่อย ๆ ขูด ค่อย ๆ ซับแล้วหันมามองดู องค์ประกอบที่แท้จริงของมันตามธรรมชาติอย่างตั้งใจ เราก็จะเห็นธรรมชาติของมันว่ามีอะไร รวมๆกันอยู่ แม้ในตอนแรกจะดูเหมือนแยกแยะอะไรไม่ได้ แต่เมื่อมองดูบ่อย ๆ เห็นองค์ประกอบนี้บ่อย ๆ ทำให้เข้าใจว่า มันมีลักษณะเฉพาะและค่อนข้างแตกต่างกันชัดเจน

อืม....เซลล์ผิวใบล่าง ก็คล้ายใจของคนเราเหมือนกันนะคะ อยู่ที่ว่าเราจะสามารถ ขัด ๆ ขูด ๆ ด้วยสติ ด้วยปัญญาในตนเองได้มากเเค่ไหน ก็จะค่อย ๆ เห็น ค่อย ๆ รู้ ค่อย ๆ เข้าใจ ไปตามลำดับ