ภาษาที่เราใช้สื่อสารกันระหว่างคนต่อคน บางโอกาสมักไม่เข้าในภาษาที่แสดงออกมา บางครั้งทำให้เรื่องเล็กกลายเป็นเรื่องใหญ่ สาเหตุคงมาจากผู้พูด(ผู้ส่ง)กับผู้ฟัง(ผู้รับ)มีความรู้ไม่เท่ากัน และมักเกิดขึ้นทุกเวลา เช่น ภาษาธรรม กับ ภาษาคน พระผู้เทศน์ไม่เข้าใจวัตถุประสงค์ของพระพุทธเจ้าว่า พระองค์จะสอนอะไรและสอนแก่ใคร เช่นคำว่าโลภ ภาษาธรรมจะต่างกันกับภาษาคน ภาษานักการเมือง กับ ภาษาชาวบ้าน ภาษานักการเมือง เมื่อเวลาตอนหาเสียงพูดอะไรชาวบ้านเข้าใจได้ แต่พอได้เป็น ส.ส. กลับพูดอะไรออกมาต้องมาตีความอีกที ภาษานักวิชาการ กับ ภาษาชาวบ้าน ภาษานักกฏหมาย กับภาษาชาวบ้าน ภาษาทางการแพทย์ กับภาษาชาวบ้าน(ผู้ป่วย) เมื่อการสื่อภาษาไม่เข้าใจกันก็เป็นสาเหตุนำมาซึ่งความเข้าผิด มองเจตนาของอีกฝ่ายไปในตรงกันข้าม เหมือครูที่จบปริญญามามักสอนเด็กไม่ค่อยเข้าใจ สู่ครูที่ไม่จบปริญญาแต่มีประสบประการในการสอนเด็นจะเข้าได้ดี
ไม่มีความเห็น