ก่อนจะเป็นค่ายครั้งที่2

เราไม่ใช่แค่ผู้ให้แต่เราก็เป็นผู้รับด้วยเหมือนกัน

    จากการประชุมเตรียมงานเมื่อวันที่5 มกราคม 2553 เราเลือกโรงเรียน ต.ช.ด.บ้านคลองวาย เป็นโรงเรียนเป้าหมายในการทำค่ายในครั้งนี้ ทีมงานคึกคักเหมือนกลับเป็นนักศึกษาอีกครั้ง การวางแผนงานเป็นไปอย่างเคร่งเครียดและสนุกสนาน เรานัดสำรวจพื้นที่และคุยกับครูใหญ่ในวันที่ 12 มกราคม 2553

     วันที่ 12 มกราคม 2553 เราเริ่มออกเดินทางเวลาเที่ยงตรง พี่เดือนหัวหน้าทีมเปรยนิดๆเรื่องความเชื่อการออกเดินทางเวลาเที่ยงตรงว่าเป็นฤกษ์ที่ไม่ดี แต่พวกเราซึ่งเป็นเด็กรุ่นใหม่(อิอิอิ) ก็ไม่นำพา (ตามกำหนดการจะต้องออกเดินทางตอน 10 โมงเช้าแต่ไม่มีใครตื่นทัน เนื่องจากติดพันการปฏิบัติภารกิจจากเกาะสมุย)ทีมงานสำรวจพื้นที่มีอยู่ด้วยกัน 5 คน (พี่เดือน,กาน,เล็ก,โอ,มาด) น้องสามารถรับหน้าที่เป็นพลขับ

    เราเดินทางตามแผนที่ ที่พี่ธีระซึ่งเป็นครูอยู่ที่โรงเรียนบ้านคลองวายเขียนให้ ใช้เส้นทางจาก บ้านยาง-ตะกุก แวะถามทางเป็นระยะ เส้นทางเป็นถนนลูกรังซึ่งเมื่อสังเกตดูแล้วหากมีฝนตกคงลำบากเป็นอย่างมากเพราะมีร่องน้ำไหลบนถนนอยู่หลายจุดด้วยกัน หลังจากหัวสั่นหัวคลอนเป็นจังหวะสกากันพอหอมปากหอมคอ ประกอบกับการถ่ายรูปถนนหนทาง วิวข้างทางเป็นระยะ เราก็มาถึงโรงเรียน ต.ช.ด.บ้านคลองวาย กันอย่างปลอดภัย ครูที่โรงเรียนซึ่งเป็น ตำรวจตระเวนชายแดนให้การต้อนรับอย่างอบอุ่น เด็กนักเรียนยกมือไหว้กันเป็นแถว เรายกมือรับไหว้เหมือนนักการเมือง(555)

     ครูใหญ่ให้ข้อมูลคร่าวๆเกี่ยวกับโรงเรียนและได้ร่วมวางแผนกิจกรรมค่ายร่วมกับเรา ซึ่งทีมงานจะต้องกลับไปเขียนโครงการฯ กำหนดการ งานค่ายและนัดประชุมอีกครั้งเย็นวันที่ 13 มกราคม 2553

     ในระหว่างการสนทนา เล็กพูดขึ้นว่า "พวกผมล้าๆเลยมาทำค่าย" ซึ่งมันโดนมากเพราะการทำค่ายฯครั้งนี้ เหมือนกับเป็นการเติมไฟให้ชีวิตนักพัฒนาอย่างพวกเรา พวกเราไม่ใช่แค่ผู้ให้แต่เป็นผู้รับด้วยเหมือนกัน