ชีวิตที่ผิดหวัง
วันที่เศร้าที่สุดของชีวิตเหมือนกับเป็นวันที่เรานั้น "ไร้ความหวัง"
การมีชีวิตอยู่อย่างโดดเดี่ยวและเดียวดายช่างสร้างความว้าเหว่ให้กับจิตใจอย่างเหลือคณานับ
การที่ร่างกายทุกข์นั้นไม่เจ็บปวดเหมือนกับจิตใจที่ทุกข์
การใช้ชีวิตอย่างว้าเหว่ ครั้นต้องมาประกอบกับการผิดหวังแล้วเราจะหวังว่าชีวิตในลมหายใจหน้านั้นจักเป็นเช่นไร
การเดินบนทางเดินที่โดดเดี่ยวนั้นเหงา การเดินทางบนทางเดินที่มืดนั้นไร้พลัง เพราะไม่เห็นแสงแห่งความหวังที่ก้าวเดิน
ลมหายใจที่แผ่วบาง ย่อมส่งสารไปยังร่างกายที่ห่อเหี่ยว
ดวงจิตนี้แสนเศร้านักเนื่องด้วยเพราะ "ผิดหวัง"
หวังว่าหยาดเหงื่อที่ รด หลั่ง ริน ชะโลมรินลงบนผืนดินนั้นจักได้รับคำชื่นชม
แต่ครั้นเมื่อความหวังนั้นต้องมลาย ถูกทำลายจนย่อยยับ ราบคาบ พนาสูร ดวงจิตนี้ชักร้อนรุ่ม พร้อมกลุ้มรุมด้วยความทุกข์
การยึดติดอยู่กับโลกธรรมก็เป็นเช่นนี้แล
เมื่อมีความหวังแล้วไม่พร้อมยอมรับกับความผิดหวัง จิตใจก็ต้องพังทลายลงไปมิต่างอะไรกับต้นไม้ที่มิสามารถลู่ตามลมแห่งโลกที่มากระทบได้
ต้นไม้ใดรู้จักปรับ จักเปลี่ยน พัฒนาลำต้นให้แข็งแกร่ง ในอนาคตก็จักสามารถมีแรงยืนหยัดสู้ลมพายุที่โหมกระหน่ำได้
ต้นไม้ใดอ่อนแอ ท้อแท้ ไม่ปรับตัว มิปรับจิต ก็รังแต่รอเวลาที่ลมทั้งหลายจักมาพิชิตให้โค่นล้มลง
แต่ทว่า เวลาแห่งการพัฒนาความแข็งแกร่งนั้นช่างยาวนาน และดวงจิตในช่วงแห่งเวลานั้นย่อมทุรน ทุราย
แต่ถ้าหากเรามิย่อมทุกข์ในวันนี้แล้วเราจะหนีทุกข์ไปในวันใดอีกเล่า
วันนี้ถ้าหากเราย่อมให้ต้นไม้ซึ่งเปรียบประหนึ่งร่างกาย ร่างนี้ ล้ม หาย ตายไป เพราะด้วยไร้แรงที่จะสู้ด้วยการพัฒนาจิตใจตนเองแล้วไซร้ ชาติใด และร่างกายร่างใดเล่าที่เราจะนำมาสู้เพื่อให้จิตนี้พ้นจากทุกข์อย่างแท้จริงได้...
ความเห็น (14)
คนเราคงหนีไม่พ้นที่จะเจอกับความผิดหวังเข้าสักครั้ง
แต่ในบางทีเรายังไม่ทันได้ตั้งตัว
นี่มันก้อเลวร้ายเหมือนกันนะค่ะ
ยังไงก้อสู้ต่อไปค่ะ
ชีวิตของเรามีคุณค่า การผิดหวัง การสมหวัง การแพ้ การชนะ สิ่งเหล่านี้ล้วนเป็นภูมิคุ้มกันกับชีวิตให้มีคุณค่าเพิ่มมากขึ้น เป็นกำลังใจครับ
เป็นสิ่งที่ถูกต้องที่สุดที่ "คนเราคงหนีไม่พ้นที่จะเจอกับความผิดหวังเข้าสักครั้ง"
เมื่อใดมีความหวัง เราก็ต้องพร้อมที่จักยอมรับกับความผิดหวัง
เมื่อความหวังเป็นเหตุ ความผิดหวังย่อมเป็นผล
เมื่อเราตัดได้เสียซึ่งเหต เรานั้นยังไม่มีความผิดหวังให้เป็นผล...
ความผืดหวัง ไม่ใช่ว่าจะสิ้นหวัง...ทุกปัญหามีทางแก้ ค่อยๆคิด..อย่าสิ้นหวังและกำลังใจ...หาที่ยึดเหนี่ยวจิตใจ ให้ได้..สู้ๆนะคะ เอาใจช่วยค่ะ....
ภูมิคุ้มกันชีวิต คงจะเปรียบได้ดั่ง "เซรุ่ม" ของงูที่ใช้ถอนพิษงู
พิษแห่งอสรพิษที่ร้ายกาจนั้นยังสามารถนำมาใช้เป็นภูมิคุ้มกันเมื่อครั้นที่ชีวิตพบกับอันตราย
แต่ใครเล่าจะกล้าเอาความทุกข์มาเกาะเกี่ยวยึดถือไว้ในจิตใจเมื่อสู้กับความทุกข์
แต่ใครเล่าจะกล้าเอาความผิดหวังมาเป็น "เซรุ่ม" เพื่อสร้างภูมิคุ้มกันแห่งชีวิต
ปฏิกิริยาแห่งจิตเมื่อครั้นที่ความทุกข์จากความผิดหวังกำลังประเด ประดังเข้าสู่จิตใจนั้น เป็นช่วงเวลาของชีวิตที่เรียกว่าหัวเลี้ยวและหัวต่อ
ถ้าชีวิตผ่านช่วงเวลานี้ไปได้ เซรุ่มนี้ย่อมเป็นประโยชน์
หากชีวิตมีดวงจิตที่ท้อแท้ เซรุ่มนี้ย่อมเป็นโทษอย่างมากเท่าทวีคูณ
บัณฑิตทั้งหลาย เมื่อทุกข์ย่อมไม่ทิ้งธรรม ถึงตายก็ขอให้ตายไปพร้อมธรรม เหตุด้วยแห่งธรรมนั้นจักติดตามทุกชาติไป...
ความผิดหวัง สอนให้รู้จัก "การสิ้นหวัง"
การมีชีวิตอยู่อย่างสิ้นหวังทำให้ไม่จีรังถึงอนาคต
อดีตเป็นสิ่งที่ล่วงไปแล้ว อนาคตนั้นก็ยังไม่มาถึง ชีวิตนี้ก็ยังคงต้องมีรำพึง หากมีหวัง มีความหวัง ทุกครั้งไป
ถ้าชีวิตนี้สิ้นหวัง ชีวิตคงจะหลุดไปเสียได้จากวัฏฏะเหตุแห่งความหวัง และมีผลตามมาคือความผิดหวัง
การดำเนินชีวิตอย่างสิ้นหวัง เป็นอย่างไรหนอ ขอปฏิบัติดู...
ทุกคนพร้อมเป็นกำลังใจให้ ...เพื่อนร่วมโลกที่พร้อมจะรับฟังมีอีกเยอะ..ไม่อยากให้อยู่อย่างสิ้นหวังเลย...
.....จะปีใหม่แล้ว....คิดแต่สิ่งที่ดีๆนะคะ
...โชคดีค่ะ...
ชีวิตของเราเหมือนเหรียญบาท อาจเจอหัวซึ่งหมายถึงความโชคดี หรือสมหวัง และอาจเจอก้อยซึ่งหมายถึงความผิดหวัง...แต่เรื่องราวแบบนี้ไม่ได้อยู่กับเราอย่างจีรังไม่ว่าหัวก้อย...สลับหมุนเวียนกันไป...แต่ชีวิตของเราต้องไม่สิ้นหวังค่ะ ความผิดหวังเปรียบเสมือนยาบำรุงกำลังใจค่ะ....ทำให้เราแข็งแกร่งขึ้นตามเวลา และอุปสรรคที่พบเจอ
สุขสันต์วันปีใหม่นะค่ะ
กำลังใจ...
หากแม้นคนทั้งโลกมีกำลังใจให้ฉัน แต่ตัวฉันเองขาดแคลนกำลังใจให้ตนเอง
เพราะยามนี้ทุกข์ สุดแสนที่จะสุข อยากจะหนีไปหาสุข ก็เพราะเพียงแค่คิดว่าหากหนีได้จักคลายทุกข์สักชั่วระยะเวลาหนึ่ง
หนีเหรอ หนีทุกข์ จะหนีไปไหน ทุกข์นั้นก็ยังอยู่ในจิตในใจของเราเอง
หนีอยู่ หรือหนีตาย จะหนีไปไหน เกิดภพชาติใด ๆ ทุกข์นั้นก็ยังอยู่ในจิตในใจของเราเอง
ยามทุกข์เช่นนี้ มันแสนสุดที่จะเกินทน
ยามทุกข์ยามขื่นขม มันตรอมขม ว้าเหว่ ระเห่ใจ
เรี่ยวแรง กำลังแห่งชีวิตนั้นขาดหายและเบาบาง
ความมืดปกคลุมซึ่งหนทาง จิตอ้างว้าง สับสน และเดียวดาย...
ชีวิตเรา ณ วันนี้จะออกหัวหรือก้อยหนอ
ออกหัวก็ทุกข์ ออกก้อยก็สุข
ออกหัวก็สมหวัง ออกก้อยก็สมหวัง
ถ้าหากจะทำให้เหรียญนั้นตั้งอยู่ตรงกลางได้จักทำอย่างไร
ความสมดุลแห่งจิตที่เปรียบดั่งพื้นของโต๊ะ ซึ่งรองด้วยขาโต๊ะทั้งสี่นั้นจะต้องไม่เอียงไปซ้ายหรือขวา เราจะปรับสภาพแวดล้อมทางสังคมให้เป็นไปได้อย่างไรนั้นหรือ...?
ชีวิตเราก็แต่ปัญหาเข้ามารุมเร้าไม่เว้นแต่ละวัน
การทำงานแต่ละก้าว ก็คอยแต่คราวที่จะพลาดถูกเหยียบย่ำ
การมีชีวิตที่ขึ้นอยู่กับความพอใจของบุคคลต่าง ๆ นั้นก็เป็นเช่นนี้
เขาพอใจเราก็สุข เขาไม่พอใจเราก็ทุกข์
ความเหน็ดเหนื่อยที่ทุ่มเทลงแรงไป ช่างไร้ค่าในสายตาของฉันเอง
ฉันจะยืนอยู่ตรงนี้เพื่ออะไร ฉันจะสู้ทำต่อไปเพื่ออะไร ในเมื่อจิตใจฉันนั้นไม่สามารถให้กำลังใจแก่ตนเอง...
ปีใหม่นี้ ขอให้คุณค้นพบความสุข และขอให้สุขทุกวัน
ขอให้ความทุกข์นั้นมลายหายไปกับปีเก่า
ทำจิตใจให้เข้มแข็ง เราต้องชนะ เราต้องอยู่ให้ได้
ขอเอาใจช่วย เชื่อเถิดว่าคนที่ทุกข์กว่าเราก็มี
อยู่ที่ใจ ..
ขอให้คุณมีความสุขตลอดไป/รักคุณค่ะ
ฉันเกลียดความสุข เพราะมันมักหลอกให้ฉันสนุกชั่วข้ามคืน
ฉันเกลียดความทุกข์ เพราะมันมักรีดเร้นความสุข ที่หลอกให้ฉันสนุกแม้นวันคืน
ปีใหม่นี้... ฉันก็ยังขอเกลียดความสุขเหมือนเดิม แต่ก็ขอเปลี่ยนแปลงการเกลียดชังความทุกข์ ให้กลายเป็นความสนุกที่ทุกข์ทั้งชีวิต
ความเศร้า ความขื่นขม ความระทมใจ คงจะแผดเผาดวงจิตของฉันให้ไหม้ไปเป็นจุล
ถ้าความทุกข์เจ้าทำได้ก็ขอให้เจ้าทำเถิด ฉันขอดับสลายไปพร้อมกับเจ้า
ถ้าความทุกข์เจ้าทำได้ก็ขอให้เจ้าทำเถิด ฉันไม่ขอหลงเตลิดไปกับสุขที่ฉาบทา
เกลียดสุขทำไมครับ อารมณ์ของภาวะเกลียดคือ "ความทุข์" นะครับ
เกลียดความทุกข์ ก็ทุกข์นั่นอีกครับ
มนุษย์เราไม่สามารถหนีพ้นจากความทุกข์และความสุขได้หรอกครับ
ก็เห็นหน้าชื่นตาบานกันทุกคน ไม่มีใครอมทุกข์ได้นานครับ
เกลียดสุข เพราะหมดสุขต้องพบทุกข์
เมื่อก่อนเคยเกลียดทุกข์ ตอนนี้กับรักทุกข์ ใช้ความทุกข์เป็นเพื่อน เป็นมิตรแท้