89.ถกขแมร์ ตอนที่ 1 : ทำไมฉันจึงไปเขมร??

"ไป เขมร ทำไม???"  คำถามที่พบมากเมื่อยืนยันที่จะไป

ความจริงการเดินทางครั้ง...ตั้งใจจะไปเสียมเรียบ

แต่นั่นล่ะ...เสียมเรียบอยู่เขมร...จึงเป็นประเด็นที่ถูกถาม

ในช่วงเวลาที่ใครๆ บอกว่าไทยมีปัญหากับเขมร

ฉันกลับคิดว่า เราไม่ได้มีปัญหากับเขมร

เพียงแต่ เรามีปัญหากับ "ฮุนเซน" ก็เป็นเพียงคนเขมรคนหนึ่งที่ชวนทะเลาะกับคนไทย(บางคน)

ยังมี คนเขมร อีกมากมายที่เป็นเพื่อน เป็นมิตร และยินดีต้อนรับคนไทย

(แล้วฉันก็พบเช่นนั้นจริงๆ เมื่อไปเยือนมา)

มุมมองของฉันต่อการไปเยือนนครวัด นครธม

ฉันไปเยือนในฐานะของความเป็น "มรดกแห่งโลก"

(คำๆ นี้สะท้อนความเป็นเจ้าของของมวลมนุษย์ทุกคนบนโลก ไม่ใช่ใครคนใดเป็นเจ้าของ...มิใช่หรือ??)

และเป็นแหล่งอารยธรรมของชนชาติขอมที่เคยอยู่บนสุวรรณภูมิร่วมกัน

(คนไทยก็เป็นส่วนหนึ่งของหลายชาติพันธุ์ที่สืบเชื้อสายจากขอม...มิใช่หรือ??)

เป็นสิ่งที่ไม่ควรจะมีการแบ่งกั้นด้วยเขตแดนของความเป็นรัฐสมัยใหม่

ด้วยเขตแดนแห่งรัฐนั้นเกิดขึ้นภายหลัง...แต่อารยธรรมร่วมของชาวสุวรรณภูมิเกิดขึ้นมาเนิ่นนาน

ความเป็นขอม ไม่ได้หมายความว่าเป็นเพียง เขมร ในปัจจุบัน

แต่นั่นหมายถึง ความเป็นสุโขทัย เป็นอยุธยา  เป็นรัตนโกสินทร์ และเป็นอื่นๆ อีกมากมาย

เพราะเราล้วนมีรากของอารยธรรมร่วมกันอย่างเลี่ยงไม่ได้

แล้วใยเราจะต้องแย่งชิงความเป็นเจ้าของโบราณวัตถุ เช่น เขาพระวิหาร

ว่าเป็นของใคร...ทั้งๆ แท้จริงแล้ว ก็เป็นของเราร่วมกันได้

และยิ่งเมื่อไปเยือน เรายิ่งเห็นความเหมือนร่วมกัน มากกว่าความแตกต่าง

ไม่ว่าจะเป็น ความคิด ความเชื่อ ศิลปะ วัฒนธรรม

รวมไปถึงผู้คน...ที่มีชาติพันธุ์ เผ่าพันธุ์ และหน้าตาไม่ได้แตกต่างกันนัก

จะมีก็เพียงภาษาที่แตกต่างไป...แต่เชื่อไหม คนเขมร จำนวนมากทีเดียวที่ฉันพบ

เข้าใจ "ภาษาไทย" ได้ดีทีเดียว (และฉันคิดว่าเมื่อคนเขมร มาเยือนไทย ก็คงคิดเช่นนั้น)

การไปเยือนนครวัด นครธม

ทำให้ฉันได้รำลึกถึงอดีตที่มนุษย์สร้างความยิ่งใหญ่ของอารยธรรมด้วยสองมือธรรมดา

เพื่อสะท้อนความอหังการ์ของมนุษย์ การใช้อำนาจเหนือมนุษย์ด้วยกันเอง

ความยิ่งใหญ่ที่มีวันเวลาแห่งการล่มสลาย...ซึ่งเป็นนิรันดร์

และการบอกเล่าเรื่องราวต่างๆ มากมายผ่านประดิษฐกรรมที่มนุษย์สร้างขึ้น

ซึ่งสิ่งเหล่านี้ล้วนต้องการบอกว่า มนุษย์ คิดอย่างไร และทำอะไรบ้าง

คุ้มนะ ถ้าสักครั้งหนึ่ง ที่จะได้ไปเยือน...มรดกโลกแห่งนี้

(จบตอนที่ 1)

สิงห์ และ นาค สัตว์ในจินตนาการ เรียงรายอยู่ตามทางเดินเข้าสู่นครวัด

ทางเดินเข้าสู่ตัวปราสาท แม้จะดูทรุดโทรมไปบ้าง

แต่การเก็บไว้โดยไม่เสริมแต่งให้สะดวกสบาย

ทำให้การเดินเข้าสู่ตัวปราสาทเป็นไปอย่างกลมกลืน

บรรยากาศยามเดินเข้าสู่ปราสาทนครวัด

การทอดยาวของทางเดิน และพื้นที่กว้างใหญ่ๆ รอบ ตัว

ทำให้มหาปราสาท ยิ่งใหญ่ และมีอำนาจ

อีกวิวหนึ่ง...แอ่งน้ำที่ถูกสร้างขึ้นอย่างเป็นธรรมชาติ

เหมาะสำหรับการถ่ายรูป ดึงดูดนักท่องเที่ยวได้อย่างดี

ต้นไม้ที่ขึ้นอย่างกลมกลืน และถูกดูแลไม่ให้บดบังตัวปราสาทมากไป

แต่ก็ไม่ถอนทิ้ง ทำลาย เพื่อให้ปราสาทโดดเดี่ยว

ทำให้ปราสาทมีชีวิตชีวา ไม่แห้งแล้ง

 

ความเก่าแก่ของโบราณสถาน ที่ถูกดูแลไว้ท่ามกลางธรรมชาติ

ทำให้เกิดความงดงาม เยือกเย็น

เรื่องราวบนหน้าบรรณ บ่งบอกเรื่องราว ความเชื่อ ความศรัทธาในอดีต

ที่ยังถูกเก็บรักษาไว้อย่างสมบูรณ์...อย่างไม่น่าเชื่อ

ความตั้งใจในการดูแล แต่ไม่รุกรานธรรมชาติ และตัวปราสาท

ทำให้มรดกโลกแห่งนี้มีเสน่ห์ และเก็บความขลัง

ไว้ได้มากกว่าโบราณสถานแบบเดียวกันในประเทศไทย

ที่เน้นความสะดวกสบายในการเข้าถึง

และการจัดการที่ไม่กลมกลืน ที่ยึดการท่องเที่ยวเป็นหลักมากไป

 

 

หลากหลายชีวิต ที่อาศัยนครวัด เป็นแหล่งพักพิง

และทำให้นครวัด...มีชีวิตชีวา.

 

...........

pis.ratana บันทึก

 

[Wasawat Deemarn]

ขอบคุณครับอาจารย์ ;)

[♥.`๏'-พร ทั้ง หล้า`๏'- ♥]

ภาพสวยมากค่ะ

[pis.ratana]

• สวัสดีค่ะ  
• ยินดีค่ะที่แวะมา สบายดีนะ

[pis.ratana]

• สวัสดีค่ะ  
• ขอบคุณค่ะ

[ครูใจดี]

สวัสดีค่ะ

 พลาดจากการเยี่ยมชม เนื่องจากงานยุ่งๆๆ เหยิงๆๆๆ  ไปชมตอนที่ 2 มาแล้ว  ติดอกติดใจเมืองเขมร  ไม่เคยไปเลย (รวมถึงไม่เคยไปภาคอีสานเลย อีกต่างหาก...)  ขอบคุณเรื่องราวที่เล่า ประทับใจมาก ทั้งเรื่อง และภาพค่ะ

ระลึกถึงเสมอค่ะ