ผ่อนคลายกับวันหยุด

ยินดีในสิ่งที่ได้..พอใจในสิ่งที่มี

สวัสดีทุกคน

• 7 ธันวาคม 2552 ปีนี้โชคดีกว่าทุกปี ที่มีวันหยุด กับช่วงนี้มีงานสดุดีวีรกรรมทหารกล้าในกองบิน 5 นำนักศึกษาเข้าร่วมขบวนแห่ ก็แวะเข้าดูงานหน่อยหนึ่ง ซึ่งทางกองบิน 5 เขาเตรียมงานและทำพิธีปิดใหญ่โตมาก เห็นแล้น่าปลื้มแทน
• การผ่อนคลายในหยุดวันนี้ก็มีเรื่องเล่าให้ฟังและข้อคิด

             เรื่องก็มีอยู่ว่า เจ้า กบน้อย น้อยนึกน้อยอกน้อยใจในวาสนาของตัวเอง อยาก

เก่งกล้าเหมือนผู้อื่นเขา ทันใดนั้นมองขึ้นบนฝั่งเห็นหลวงตากำลังโปรยเศษข้าวให้ไก่กิน

อยู่ พอดีก็มีสุนัขตัวหนึ่งวิ่งมาแต่ไกลมาไล่กัดไก่ ไก่ก็ร้องและเดินเลี่ยงออกไป เจ้ากบก็

นึกอยากเป็น สุนัขขึ้นมาทันที  ปลื้มอยู่พักหนึ่งเจ้า ทันใด เด็กวัด ก็ถือไม้มาและตีเจ้า

สุนัขทันทีราวสายฟ้าฟาดเจ้าสุนัขร้องเสียงหลง  เจ้ากบน้อยเปลี่ยนใจกระทันหันเกิด

อยากเป็น เด็กวัด แน่กว่า ดีกว่าเก่งกว่า 

             เจ้า เด็กวัด เมื่อตีสุนัข เข้าไปเต็มแรงเหนื่อย ก็เลยกลับมานั่งห้อยขาเอนหลังที่ท่าน้ำซึ่ง 

       เจ้ากบน้อย หลบมองแถมชื่นชมเด็กวัดอยู่ในใจอย่างเงียบๆ อยู่พักใหญ่ เด็ดวัด

เมื่อหนังท้องตึง หนังตาก็เริ่มหย่อน พล้อยหลับไป สักพักหนึ่ง

ก็มีแมงวันตัวหนึ่งบินมาจาไหนก็ไม่รู้มา เกาะบริเวณปากเจ้า เด็กวัด ตอมไต่ไปเรื่อยๆ

เจ้าเด็กวัดชักรำคาญ ปัดไป ปัดมา เด็กวัด บ่นบึมบำ ตอมอะไรกันนักหนา ปัดแล้วปัดอีก  

     เจ้ากบ นึกชอบ อยากเป็น แมลงวันขึ้นมาทันที่ เก่งกว่าเด็กวัดตั้งเยอะแยะ   เมื่อ

แมลงวัน ตอมไต่นานๆ เข้าเด็กวัดชักโมโห คราวนี่ไม่ปัดเฉยๆ แล้วลืมตาเล็ง ไอ้แมลง

บ้านี่  ตายเสียเถอะ  ทันใดนั้น แมลงวัน ที่โดนมือเด็กวัดกระแทกร่าง ถึงกับร่วงลง

ในน้ำ ด้วยสัญชาตญาณ ความไวของ เจ้ากบ แลบลิ้นตวัดแปลบเข้าปากพอดี  เจ้ากบ

นึกตามทันที ทันทีขยับปากกลืนแมลงวัน โถ.โธ่  มิน่าเลยเรา  อยากเป็นอะไรไม่เข้าท่า

เป็นตัวของเราเองมันก็ดีกว่ากันตั้งเยอะเลย นั่งอยู่เฉยๆ ไม่ต้องทำอะไร พระเจ้าก็เมตตา

ส่งอาหารมาให้ถึงปาก นี่แหละสัจธรรม

                                เป็นอะไรก็เป็นได้..แต่ไม่สู้เป็นตัวของตัวเอง

                                                  กบน้อย