ที่นี่คือมะนัง มานั่งเรือล่องแก่งวังสายทอง (ตอนที่ 2)

โอบกอดขุนเขายามค่ำคืน

สวัสดีครับทุกท่านหลังจากนำเสนอบันทึกนี้ผ่านไป บัดนี้ได้เวลามาเล่าสู่กันฟังตอนต่อไปครับ

หลังจากพวกเรากลับสู่ขนำน้อยที่พักกายผมเลือกที่อาบน้ำแบบธรรมชาติ แต่งเนื้อแต่งตัวเสร็จเดินตรงมาที่บริเวณลานกิจกรรม พิธีกรรมความเชื่อขอให้ฟ้าฝนอย่ากล่ำกลายให้เปียกปอนในคืนนี้จากหมอเมืองกรุง ส่วนหมอใหญ่เมืองโคกเสม็ดชุนเริ่มทำงานตรวจอาการผ่าตัดคนไข้ตะเกียงเจ้าพายุโบราณของเพื่อนสมาชิกจากเมืองร้อยเกาะทุกคนรอลุ้นด้วยใจจดจ่อ ไม่นานนักหมอใหญ่ประกอบเจ้าเกียงบานจุดไฟเริ่มส่องแสงสว่างไสว ทำให้หวนคิดถึงงานบ้านนอกสมัยก่อนที่ไม่มีไฟฟ้าใช้ โรงครัวเคลื่อนที่ตรงกลางลานของคนชอบเที่ยวแบบลำบากเริ่มเตรียมอาหารของแต่ละท่านที่บรรจงปรุงภูมิใจนำเสนอ(ปีนี้เพื่อนคู่หูผมจากโกลกติดภารกิจสำคัญไม่ได้มาร่วมงาน การหุงข้าวด้วยกระบอกไม้ไผ่เมนูจึงหายไป) เริ่มพลบค่ำเพื่อนหลายท่านเดินทางมาสมทบ หอบหิ้วเจ้าตะเกียงหลากหลายรูปแบบออกมาจุดขึ้นประชันสร้างสรรค์ส่องแสงนวลกลางหุบเขารอคอยแสงหิ่งห้อยในรอบดึก ที่ลานเสื่ออาหารทยอยเสิร์ฟการลิ้มลองรสชาติพร้อมกับการส่งเสียงยอกล้อเริ่มสนุกสนาน เมนูรองผู้การฯ ที่ทุกคนรอคอยเริ่มปรุงขึ้น รุ่นจูเนียร์เริ่มอิ่มและสนุกกับของเล่นจากเมืองกรุง

ตกดึกอากาศเริ่มหนาวลานกิจกรรมนั้นยังครื้นเครงบรรเลงเพลงเล่นลิ้นยอกล้อกัน ค่ำคืนแห่งสีสันช่างเป็นสวรรค์กลางไพรสุขใจซะจริง ๆ ใกล้เที่ยงคืนขอตัวไปพักผ่อนกายแบบสบายบนกระท่อมไม้ไผ่เก็บเรี่ยวแรงไว้ล่องแก่งพรุ่งนี้ช่วงเช้า

 

 

ท้องก็อิ่มใบหน้าหลายรอยยิ้มและหลับสบาย

 

Photo by : Happy Shooting Team