การกลับมา

ไปติดเที่ยว อยู่ติดที่

นานมากแล้วที่ไม่ได้เข้ามาแลกเปลี่ยนประสบการณ์

หลงอยู่ในภาระที่คิดว่าไม่มีเวลาที่จะมาบันทึกประสบการณ์ เวลาผ่าน สังขารทั้งหลายย่อมเสื่อมไปเป็นธรรมดา ของสังขารทั้งหลายเหล่านั้น บ้านเมืองของเราก็เช่นกัน มีความเสื่อมไปเป็นธรรมดา ดังนั้นเพื่อความยึดถือจึงต้องสร้างการสืบต่อ สันคติ ให้เป็นมายาภาพว่ายังคงอยู่ บดบังการเกิดดับเป็นธรรมดาเสีย

เรานำ เกียรติยศ ศักดิศรี มาเป็นตัวจุดประเด็น ไม่สำคัญว่าเราจะดำเนินการ อย่างไร จุดติดหรือไม่ แต่จุดประสงค์ภายในของปัจจเจกชนชั้นนำไม่ได้แจ่มชัดเมื่อมีสายตาพร่ามัวแห่งความรักมาบดบัง -ความรักทำให้คนตาบอด- กลุ่มชนไม่อาจเห็นภายในปัจเจกชนชั้นนำได้

ทหารเก่าได้บอกไว้ว่า เกียรติยศ เป็นสิ่งที่ผู้อื่นมอบให้ ศักดิ์ศรีเป็นสิ่งที่เราทำเอง คิดถึงอาจารย์หมอ Phoenix ที่บอกว่า ความงามเป็นสิ่งที่เราสัมผัสได้(ทำเอง) เหมือนศักดิ์ศรีที่เราทำเอง ความดีเป็นสิ่งที่ต้องเกี่ยวข้องกับคนอื่นๆ เหมือนเกียรติยศที่ต้องมีคนมอบให้ เราทำได้แต่ศักดิ์ศรีที่ดีของตน แต่เกียรติยศเป็นเรื่องภายนอก หวังไว้อาจไม่ได้ ต้องไม่ยึดติด ให้ใครเขามาศิโรราบเรา 

ผ่านการเสวนามาหลายหลักสูตรในการจัดการความรู้ เพิ่มประสบการณ์การฟัง การไตร่ตรองความคิด แล้วเห็นสัจจะ ในการทำงานร่วมกับผู้อื่น เราเห็นตัวเราในสภาพที่สิ่งที่เกิดขึ้นมักมาจากผู้อื่น เมื่อมีสติเราจะพบวงจรการไม่เรียนรู้ -ไม่เห็นในสิ่งที่ทำ ไม่คิดตามที่เห็น ไม่พูดตามที่คิด และไม่ทำตามที่พูด- พยายามปรับตนให้เข้ากับโลกที่เป็นอยู่ตามสังคมที่เขาเป็น เริ่มจากตัวเรา 

แต่เกียรติยศ ศักดิ์ศรียังคงเป็นสิ่งที่ยึดไว้ เสมอมา จากการเสพคุ้น จากสิ่งที่เป็นมา พยายามปรับเปลี่ยนสิ่งที่เป็นอยู่พยายามเรียนรู้ เมื่อทำจึงทบทวนให้เห็นในสิ่งที่ทำ เมื่อเห็นจึงนำมาประสานเป็นความคิด แล้วแสดงออกตามที่คิดด้วยการพูดหรือเขียน แล้วลงมือทำตามนั้น ลดตัวตนความยึดติด เสพคุ้นสิ่งใหม่

ชีวิตยังคงดำเนินไป บนความงาม ความดี ความจริง

พระไพศาล วิสาโล เทศนาว่า บางครั้งความจริงที่เรายึดถือ กลับไปทำร้ายคนอื่นได้อย่างไม่น่าเชื่อ หากเรายึดถือ ความงาม ความดี ความจริง บนมาตรฐานของเรา และรับไม่ได้กับสิ่งที่ผิดไปจากสิ่งที่เรายึดถือ หากเราปฏิบัติอย่างมีสติ เมตตา มุ่งความสัมพันธ์ที่ดีต่อกันเป็นที่ตั้ง โลกนี้จะงดงามน่าอยู่มากขึ้น