ที่เก่า...บรรยากาศใหม่

            โรงเรียนเปิดได้ 2 อาทิตย์  กลับไปทำงานคราวนี้ ได้พบบรรยากาศใหม่ ๆ สดใสกว่าเดิม  มีครูหนุ่มชาวฟิลิปปินส์ วัย 24 ปี มาสอนวิชาชีวะ  และครูสาวสวยชาวญี่ปุ่น สอนภาษาญี่ปุ่น ซึ่งจะต้องอยู่เมืองไทยนานถึงสองปี   ฟิลิปปินส์หนุ่มชื่อ ไบรอัน  ครูญี่ปุ่นชื่อ ยูคาริ ทั้งสองคนพูดภาษาไทยไม่แข็งแรง     แต่มือไม้อ่อนมาก  ไหว้ทุกคนที่ขวางหน้า  ท่าไหว้ของยูคาริ มองดูแล้วขำ แอ่นหลัง โยกเข่าไปข้างหน้า  เหมือนจะหงายท้อง  ต้องบอกพี่เลี้ยงช่วยสอนใหม่ด่วนก่อนที่ยูคาริจะแก้ไขยากไปกว่านี้  ไบรอันรูปหล่อ พูดจาสนุกสนาน  ทำให้ครูสาว และไม่สาวทั้งหลายรู้สึกสดชื่นในความน่ารัก  ในขณะที่ครูชายสูงอายุ  และอายุมากเกือบปลดเกษียณทั้งหลาย  อยากลดอายุ  และกลับไปเป็นหนุ่มโสดอีกครั้ง  แต่เสียใจด้วยเพราะยูคาริมีแฟนแล้วอยู่มองโกล และคนญี่ปุ่นจะยึดมั่นถือมั่นในคนรัก ไว้วางใจกันแบบสุด ๆ ประเภท รักไม่ยอมเปลี่ยนแปลง (เพลงของติ๊กชิโร่)  ทุกวันข้าพเจ้ากำลังพยายามพูดภาษาญี่ปุ่นให้ได้สัก คำละวัน ก็ยังดี   โชคดีจังได้รู้จักคนบนโลกนี้อีกสองคน...นะ...อาจารย์โอ้นนน.....(สำเนียงของสองคนนั้นเรียก)