โรงเรียนเปิดได้ 2 อาทิตย์ กลับไปทำงานคราวนี้ ได้พบบรรยากาศใหม่ ๆ สดใสกว่าเดิม มีครูหนุ่มชาวฟิลิปปินส์ วัย 24 ปี มาสอนวิชาชีวะ และครูสาวสวยชาวญี่ปุ่น สอนภาษาญี่ปุ่น ซึ่งจะต้องอยู่เมืองไทยนานถึงสองปี ฟิลิปปินส์หนุ่มชื่อ
ไบรอันครูญี่ปุ่นชื่อ
ยูคาริทั้งสองคนพูดภาษาไทยไม่แข็งแรง แต่มือไม้อ่อนมาก ไหว้ทุกคนที่ขวางหน้า ท่าไหว้ของยูคาริ มองดูแล้วขำ แอ่นหลัง โยกเข่าไปข้างหน้า เหมือนจะหงายท้อง ต้องบอกพี่เลี้ยงช่วยสอนใหม่ด่วนก่อนที่ยูคาริจะแก้ไขยากไปกว่านี้ ไบรอันรูปหล่อ พูดจาสนุกสนาน ทำให้ครูสาว และไม่สาวทั้งหลายรู้สึกสดชื่นในความน่ารัก ในขณะที่ครูชายสูงอายุ และอายุมากเกือบปลดเกษียณทั้งหลาย อยากลดอายุ และกลับไปเป็นหนุ่มโสดอีกครั้ง แต่เสียใจด้วยเพราะยูคาริมีแฟนแล้วอยู่มองโกล และคนญี่ปุ่นจะยึดมั่นถือมั่นในคนรัก ไว้วางใจกันแบบสุด ๆ ประเภท รักไม่ยอมเปลี่ยนแปลง (เพลงของติ๊กชิโร่) ทุกวันข้าพเจ้ากำลังพยายามพูดภาษาญี่ปุ่นให้ได้สัก คำละวัน ก็ยังดี โชคดีจังได้รู้จักคนบนโลกนี้อีกสองคน…นะ…อาจารย์โอ้นนน…..(สำเนียงของสองคนนั้นเรียก)
