วันที่ 11 ธันวาคม พ.ศ.2552 โรงเรียนภูเขียว จัดกิจกรรม "งาน 60 ปี " ลูกชมพู-ขาว ทุกคน จะรุ่นใด ปีไหนไหนก็ตาม ? เรามีนัดนะ krusiriwan ในนามศิษย์เก่า โรงเรียนภูเขียว อำเภอภูเขียว จังหวัดชัยภูมิ ขอเป็นสื่ออีกทาง เชิญชวนลูกชมพู-ขาว ช่อพวงชมพูกลับบ้านเรา ... ในวันที่ 11 ธันวาคม พ.ศ. 2552 โดยพร้อมกัน 60 ปี เราจะรวมพลังตั้งสมาคมศิษย์เก่ากันนะ " บ้านที่อบอุ่น เรือนที่น่าอยู่ ชายคา ที่สร้างความเป็นคนที่สมบูรณ์ให้เรา " ทุกคนคงจำได้ ไม่มีวันลืม...ถิ่น ภ.ข.
มีบทความเล็กๆน้อย อ่านเพื่อชวนเตือนควาทจำ....รุ่นหลังเขา
ย้อนอดีต .....สู่วัยใหม่...60 ปี หัวใจสีชมพู “ ภ.ข.” จำได้ไม่เคยลืม ....รุ่นหลังเขา ...ปี 2515-2517 แม้เพียง 3 ปีใน”รั้วชมพู-ขาว” 1 ปี ใช้ชีวิตที่โรงเรียนภูเขียวหลังเก่า 2 ปี โรงเรียนภูเขียวหลังใหม่.....
ชีวิตการเรียนที่เรียบง่าย ของข้าพเจ้า ....ช่วงนั้นไม่ค่อยจริงจังอะไรมากนักกับการเรียนรู้ ชีวิตจิตใจ ในรั้วชมพู-ขาว ของข้าพเจ้า ส่วนใหญ่...อยู่กับวงอังกะลุง....ดุริยางค์...และกีฬาสี แต่ก็ไม่เคยปฏิเสธห้องเรียน ....พอเรียนไปกับเขาได้ ...หากว่าไปแล้ว ที่เรียนได้ดีที่สุดตลอด 3 ปี เห็นจะมีวิชาเดียว คือ “ เรขาคณิต : คุณครูสวาท งอกคำ “ รองลงมาเห็นจะเป็น “ภาษาอังกฤษ :คุณครูชาลี เพชรล้ำ “ วิชาที่เจ็บปวดหัวใจ สอบเมื่อใดไม่เคยได้ ก็ต้อง “ พีชคณิต “ ...ทั้งที่รักครูผู้สอนมากจังเลย (คุณครูอรทัย สุวารีย์) แต่ก็สอบไม่ได้สักที อีกวิชาที่สร้างข้าพเจ้าในวิชาชีวิตได้ดีไม่แพ้ใครคือ “ภาษาไทย : คุณครูอนงค์ พรหมเมตตา “ ( ครูที่ออกเสียงชัด ใจดี เป็นครูประจำชั้นด้วย) ส่วนวิชาอื่นๆพอข้างๆคูๆไปกับเพื่อนเขาได้ สำเร็จ มศ.3 ด้วยคะแนน 59 % สุดยอดมากแล้ว ชีวิตนี้
นั่นคือ...ชีวิตที่เรียบง่ายกับการเรียน แต่ความล้ำค่า.....มิใช่คะแนนเพียงอย่างเดียว หากแต่ อยู่ที่การสร้างจิตสำนึกแห่งรัก...ผูกพัน...ความอดทน...ความเป็นตัวตนแห่งตน...ผ่านกิจกรรมการเรียนรู้ตลอดวันเวลาที่ใช้ชีวิตในรั้วชมพู-ขาว คุณครู ทุกคน ที่พร่ำสอน บรรจงสร้างสรรค์กิจกรรมพัฒนาอย่างต่อเนื่อง ทุกวันนี้ข้าพเจ้ายังจำได้....” ด ล ซ ฟ ซ ล ด ร ฟ ซ ฟ ล ซ ซ ซ ซ ด ด ด ร ด ล ด ร ฟ ด ล ซ ฟ ซ ล ซ ซ ซ ซ “ โน้ตเพลงที่คุณครูสอน (คุณครูดนัย ไกรศักดิ์ มานะศิลป์ ) ดนตรีที่มีจังหวะ เสียงเพลงที่แต้มสีสันชีวิต คงส่งผลให้ชีวิตส่วนหนึ่งของข้าพเจ้ามีจังหวะ จนถึงทุกวันนี้ .....ข้าพเจ้าเรียนรู้ความเป็นคนจากกิจกรรมในรั้วชมพู-ขาว มากมาย....กีฬาสี ดุริยางค์ การปลูกต้นไม้เพื่อร่มเงา ความภาคภูมิใจในความเป็นไทยกับประเพณีต่างๆ โดยเฉพาะแห่เทียนพรรษา ที่เพียรสร้างวิริยะ ศิลปะ ความอ่อนโยนผ่านประเพณี การรักวิถีชีวิตคนพื้นถิ่น กับพืชผักสวนครัวในแปลงเกษตรท้ายโรงเรียน เหมือนบ่งบอก “ ให้เรากินข้าวเป็นหลัก กินผักให้เป็นยา “ และ การบริการสังคม กับ ชีวิตอังกะลุง-ดุริยางค์ ที่บ่มเพาะความเอื้ออาทร กับชุมชนสังคมที่อาศัย
สิ่งเหล่านี้ ข้าพเจ้าได้รับการหล่อหลอมจาก” คุณครู - .รั้วชมพู-ขาว” ทั้งสิ้น วันนี้รั้วชมพู-ขาว อายุมากแล้ว.......เข้าสู่วัยใหม่...60 ปี ....เข้าสู่ช่วงปฎิรูปการศึกษาทศวรรษที่สอง....เพื่อสร้างสรรค์เยาวชนคนรุ่นใหม่..สู่อาเซียน และสากลโลก....ข้าพเจ้าในฐานะศิษย์เก่า ขอเป็นกำลังใจ กับ”คุณครู-ปัจจุบัน “ทุกคน แม้จะเหนื่อย...แม้จะยากยิ่ง...ในการขับเคลื่อน....ในยุคแห่งการเปลี่ยนแปลง ...ขอคุณครู ทุกคนอย่าได้ท้อ...เพราะรั้วชมพู-ขาว ของเรา ไม่เคยท้อ อดีตพื้นที่แห่งนี้แผ่นหินชัดๆ อดีตพื้นที่แห่งนี้ไร้ร่มเงาของแมกไม้....อดีดพื้นที่แห่งนี้ขาดแคลนคุณครู....แต่ ”คุณครู...ยุคนั้น ไม่เคยท้อ...ไม่เคยถอย...คุณครูสู้มาตลอด...เพียง.....”อยากเห็นดอกช่อพวงชมพูบาน....นานในสังคม จาก.......รั้วชมพู-ขาว “ ......วันนี้ ภ.ข.มีร่มเงาของแมกไม้ ภ.ข.พร้อมพรั้งด้วยคุณครู ภ.ข.พร้อมยิ่งกับสื่อการเรียนรู้.... ผลิตผู้คนที่มี หัวใจสีชมพู และ ช่อพวงชมพูเต็มแผ่นดิน .. วันนี้..60 ปี ภ.ข. ศิษย์เก่า.. .. ขอเป็นแรงใจ ...ถึงคุณครู ทุกคน....ด้วยความรัก และ ศรัทธายิ่ง ......ขอคุณครู ทุกคน อย่าท้อ...แม้จะเหน็ดเหนื่อย กับความหลากหลายของเด็กๆก็ตาม ขอคุณครูมีพลังใจ...พลังกายที่แข็งแรง สมบูรณ์ ....เพื่อเยาวชนคนสำคัญของบ้านเมืองในอนาคต ต่อไป................
” ไม่มี ภ.ข. เราไม่มีวันนี้อยู่...ใครจะผลักใครจะชูให้เดินหน้า ...ถึงวันนี้แม้จะอยู่ไกลสุดตา....แต่ครูจ๋า....ศิษย์ยังนึกรำลึกคุณ “
" อย่าลืม +++!!!!! กลับบ้านเรา "
....บ้านเรา แสนสุขใจ...ถึงจะอยู่ที่ไหน????ไม่สุขใจเท่าบ้านเรา.... (ไปร้องต่อกันที่บ้านเรานะคะ )
สวัสดีครับ ผมก็เป็นศิษย์ชมพู-ขาวอีกคนหนึ่งครับ รุ่นที่ 38 ครับ ตอนนี้ก็รุ่นที่ 60 กว่าแล้วเนาะ นับวันชีวิตก้เริ่มนับถอยหลังกันแล้ว
ยังคิดถึงความรู้สึกดีๆที่เคยเกิดขึ้นในรั้วโรงเรียนแห่งนี้ ถึงแม้ผมเองจะไม่ได้เป็นคนในพื้นที่ แต่เมื่อได้มาเล่าเรียนที่นี่ก็มีความผูกพันอย่างลึกซึ้ง เหมือนเป็นคนในพื้นที่เลยทีเดียว
ตอนนี้อาจารย์เป็นผู้อำนวยการอยู่ที่ไหนครับ ถ้าผมจำไม่ผิดอาจารย์น่าจะเคยสอนอยู่ที่โรงเรียนหนองบัวแดงวิทยาใช่มั๊ยครับ
ตอนอยู่ม ม.1 ผมเรียนอยู่ที่นั่น ก่อนย้ายมาเรียนที่โรงเรียนภูเขียว ถ้าถูกต้องอาจารย์ก็สอนวิชาวิทยาศาสตร์ใช้มั๊ยครับ ผมว่าผมจำได้นะ ตอนนั้นผมอยู่ ม.1/6 ปี 2529 ครับ
น้องสุนทรคนนั้นพี่สาวครูครับ