บนหนทางแห่งความเสียสละ
"โดดเดี่ยวอยู่นะ"
เพราะเรานั้นหาคนเคียงข้าง
ที่พร้อมเสียสละดั่งเช่น "ใจ" เรา
ได้ยากเหลือเกิน
แต่เราก็ใช้ "ความอดทนและตั้งใจ"
อย่างน้อยเราก็มั่นใจว่า
ผู้ที่เดินนำหน้าเราไปนั้น
ท่านยังสามารถผ่านไปได้
__________________________________________________________________________________________________
วันนั้นจำได้ว่า... กรานเข้าไปกราบพ่อผู้ให้ชีวิตดั่งจิตวิญญาณ ท่านเมตตาให้ทางและใจอันเปี่ยมล้น ต่อการก้าวเดินในชีวิตที่เหลืออยู่ จำได้ว่าวันนั้นใจเรานั้นไม่เอาแล้ว ไม่อยากทำแล้ว อยากกลับบ้านเสียที ... ในความหมายคือ "การไปใช้ชีวิตอย่างเงียบๆ ในพื้นที่แห่งความร่มเย็น"...
มีบุคคลหนึ่ง...ท่านใช้ "ใจ" ของท่านนำทางให้ข้าพเจ้าได้ไปพบหนทางและเส้นทางของการกลับบ้าน...เมื่อถึงผืนแผ่นดิน แห่งบ้านพ่อ... ใจนี้อ่อนลง
นานมากเท่าไรกับการที่ไม่เคยได้มาย่างกราย...
พ่อผู้เป็นเจ้าแห่งผืนแผ่นดินเมตตา....บอกว่า "อย่าเห็นแก่ตัว" เป็นคำเดียวที่ยังดังก้องอยู่ในจิตในใจ แม้ทุกวันนี้ คำสอนของพ่อนั้นเป็นดั่งพระธรรมที่รดลงไปในหัวใจอันแห้งผากเดียวดายนี้ ... ความอดทนที่ท่านนำพาทำให้ดู ความรักและความเมตตาอันยิ่งใหญ่ต่อการเสียสละ นำพาใจของผู้คนให้เต็มอิ่ม
ใจนี้ได้กัดฟัน...อดทน
เชื่อในความของพ่อแม่ครูบาอาจารย์สอน... เพราะนี่คือชีวิตและจิตวิญญาณ
ท่านบอกอีกสักกว่าทศวรรษจึงค่อยกลับมาอยู่บ้าน...
ไปทำหน้าที่หน้าที่แห่งการละความเห็นแก่ตัว หน้าที่แห่งการเสียสละ...
อดทนต่อการทำหน้าที่...
น้อมลงกลับมาที่ใจ... ใจที่ได้พบกับกัลยาณมิตร กำลังของใจ ก็ฟื้นคืนกลับมา ... น้ำตาที่ไม่เคยหลั่งไหลมานานแสนนาน ได้ทะลักออกมาจากใจ เป็นน้ำตาแห่งความปิติแห่งแรงใจ ใจที่สัมผัสได้จากการที่ไม่ได้เจอกันมานานแสนนาน...และวันนี้ก็ได้มานั่งต่อหน้ากัน ได้สัมผัสซึ้งถึงความห่วงใยและการเคียงข้างแห่งจิตวิญญาณกันเสมอมาอย่างยาวนาน
ใจที่ห่วงใย ห่วงหาอนาทร...
ใจที่ไม่คิดถึงตนก่อน ...หากแต่เต็มที่ต่อการเยียวยาและรั้งกันขึ้นมา
วันนี้...นึกถึงวันนั้น
วันแห่งกำลังใจที่ใช้หล่อเลี้ยงใจอันโดดเดี่ยวเดียวดายนี้ และเงยหน้าพร้อมใช้ใจตั้ง ต่อการทำหน้าที่
เอากำลังใจมาฝากครับ
อ่านแล้วรู้สึกตื้นตันใจ รู้สึกถึงพลังแห่งความอดทนและศรัทธาที่พี่ปุ๋มก้าวเดินมา
ประทับใจในแรงส่งของกำลังใจที่พี่ปุ๋ม ส่งถึงกัลยาณมิตร
ขอบพระคุณนะคะที่ให้หนูได้มีโอกาสเรียนรู้
สวัสดีค่ะ
มีความรัก มีความหวัง มีพลังใจมาให้ มีหัวใจมาฝาก หากว่าต้องการก็เก็บรักษาไว้นะคะ ยืมคำสวยๆ ของหนู มิเตอร์มาแซม
เพราะแทนสิ่งที่อยู่ในใจได้จริงๆ เราต่าง ต้องถ่ายทอดพลังแห่งการเยียวยาสู่กันและกัน ในการอยู่ร่วมในโลกใบนี้
ขอโอกาสได้เป็นส่วนหนึ่งในการแบ่งเบา บรรเทา หากเป็นไปได้ เรียกใช้ได้นะคะ จะทำเท่าทีกำลังตนพอมีที่จะทำได้
เท่าที่พลังอำนาจแห่งตนนี้จะจัดการได้......นะคะ ครู