ถึงตู่ที่คิดถึงิ
รีบเปิดอ่านเพราะกำลังคิดถึงเหมือนกัน ครูก็คอยคิดตามลูกศิษย์อยู่เสมอโดยเฉพาะลูกศิษย์ที่เคยร่วมทุกข์ร่วมสุขด้วยกัน อ่านแล้วน้ำตาก็พาลไหลออกมา ขณะอบรมก็อ่านไปด้วย แล้่วก็ไม่ลืมบอกอาจารย์บัวสวรรค์ ที่นั่งอยู่ข้างๆ ท่านก็เลยบอกว่าให้ตู่เขียนถึงท่านหน่อย ถ้ามีเวลาก็เขียนหาท่านด้วยนะ ที่ [email protected]
ที่บอกว่าน้ำตาแอบไหลก็ตอนที่บอกว่านึกถึงภาพกำลังท้อง แล้วก็คอยบอกพวกเราให้สู้ๆ ครูเป็นคนที่ถ้ารู้สึกอย่างไรก็จะทำแบบนั้นพูดแบบนั้น เพราะครูเชื่อว่าการทำด้วยความจริงใจมันจะส่งผลดีในภายหลังไม่ว่าจะเร็วหรือ ช้า ซึ่งตอนนี้ครูก็ภูมิใจมากๆๆ ภูมิใจที่ลุกศิษย์ได้ดี ได้มีอนาคตที่สวยงาม ครูก็คงจะไม่มีอะไรจะน่ายินดีไปกว่าเห้นลูกศิษย์ได้ดีหรอก ครูก็ไม่เคยลืมภาพเก่าๆ ถึงแม้จะเป้นช่วงเวลาที่เหน้ดเหนื่อย แต่มันก็ให้ผลออกมาอย่างคุ้มค่า แลขอบใจมากๆ ที่บอกว่าคุณครูเป็นครูที่ดีของศิษย์ที่เป้นความฝัน ครูภูมิใจมากๆๆเลยลูกเชื่อไหมว่าจดหมายฉบับนี้มีค่ามากแค่ไหน คุณครูจะปริ้นท์ใส่แฟ้มสะสมงานตอนประเมินครูวิทยฐานะแน่นอน เพราะเป็นคุณธรรม1ข้อ จากบุคคลอื่นๆ อาจเป็นลูกศิษย์หรือบุคคลในสังคม ชุมชน กลอนเพราะมากคงแต่งเอง เพราะฝีมืออยู่ แล้ว ช่วงนี้อ.ยอดก็ยังคงทำงานหนัก ทำรถกระทง 4 คัน ก็ต้องดูแลสุขภาพกันยกใหญ่ พยายามให้ดีที่สุด น้องก็สบายดี อาร์ตี้คงได้ไปอยู่บ้านยายอีกครั้งเพราะเปิดเทอมแล้วก็ยุ่งเหมือนเดิม ตอนนี้เดินเก่งแล้วเดินไม่หยุดเลย ครบ 1 ปีแล้วนะครับ ถ้ามีอะไรก้อย่าลืมส่งมาระบายกับครูได้ อยู่ไกลบ้านก็ต้องหนักแน่นและอดทน เดี๋ยวทุกอย่างก็จะดีนะ รักษาสุขภาพให้ดีด้วยล่ะ ตั้งใจเรียนนะลูก.....สู้ๆๆๆครับ
คิดถึงมากมาย
อ.พิกุล
ดีใจที่ได้คุยกับอาจารย์อีกครั้งครับ
เวลานี่แหละที่มันน้อยเหลือเกิน
ไม่พอทำอะไรเลย
เรียนมา อ่านหนังสือ ทำการบ้าน
ก็ตีสามแล้วครับ..ก็ต้องนอนอีก
จนกลายเป็น รูทีน แล้วครับ
คิดถึงอาจารย์มากครับ...รักษาสุขภาพด้วยครับ