ชีวิตกำลังแขวนอยู่บนเส้นด้าย......

ในช่วงชีวิตของคนเรา บางครั้งก็ดูมีคความสุขดี แต่มีบางครั้งชีวิตกลับเปราะบางเหมือนแก้วที่ต้องประคับประคอง

จำได้ว่าช่วงชีวิตที่มีความสุขที่สุด คงจะเป็นช่วงของวัยเรียน มีเพื่อนมากมายมีครูสั่งสอน มีพ่อแม่ที่คอยปกป้องดูแล ....ทุกๆอย่างดำเนินไปด้วยความราบรื่น น้อยครั้งนักที่จะมีความทุกข์เข้ามาให้เห็น....ไม่ใช่เราจะเป็นคนที่พรั่งพร้อมด้วยทุกสิ่งอย่าง แต่คงเป็นเพราะเรายังมีวุฒิภา่วะน้อย ไม่ต้องรับภาระหนัก ไม่ต้องคิดมาก ไม่ต้องรับผิดชอบอะไรมากมายไปกว่าการตั้งใจเรียน  บางครั้งอาจรักตัวเองและเพื่อนพ้องมากกว่าคนในครอบครัว จนลืมนึกถึงคำสั่งสอนของพ่อแม่ บางครั้งอาจไม่เคยกลัวความเจ็บปวด และความตาย เราจึงไม่รู้ความทุกข์ยากของพ่อแม่ หรือผู้ใหญ่ที่คอยเลี้ยงดูเรา.....

  วันนี้ฉันโตเป็นผู้ใหญ่ความรู้สึกง่ายๆมันผ่านพ้นไปแล้ว ยิ่งตอนนี้มีครอบครัว มีลูก เราจึงต้องใช้ความคิดตลอดเวลา ต้องรอบครอบ ต้องวางแผนอนาคตทุกๆนาที เพื่อให้ทุกอย่างออกมาดี...มันไม่ใช่นิยายที่จะปรุงแต่งเรื่องราวให้มันสวยงาม พลิกผันได้ตลอดเวลา...แต่มันเป็นเรื่องจริง เรื่องที่ไม่ได้แก้ไขอะไรได้มากนัก เราจึงต้องค่อยคิด ค่อยทำอย่างมีสติและรอบครอบ....แปลกนะฉันกลายเป็นคนขี้กลัว....กลัวจะเป็นอย่างโน้น  กลัวจะเป็นอย่้างนี้.....ทำไมฉันกลัวอะไรมากมายขนาดนี้

............วันหนึ่งเมื่อฉันไปเฝ้าไข้สามีที่โรงพยาบาล( เนื่องจากมีอาการชัก ซึ่งเป็นอาการข้างเคียงที่อาจเกิดขึ้นได้ของคนที่เคยผ่าตัดสมอง ซึ่งหลังผ่าตัด มันเกิดเป็นครั้งที่ 3 แล้ว) ทุกครั้งที่มีอาการชัก ทำให้ฉันวิตกและเกิดความรู้สึกกลัวมากยิ่งขึ้น คุณพยาบาลบอกว่า....ชีวิตคนเรานั้นมันมัน 50 :50 เราจึงต้องรักษาและดูแลตัวเองให้มาก เพราะหากเราพลาดไป เราไม่สามารถเรียกอะไรกลับมาเริ่มใหม่ได้  ยิ่งลูกยังเล็กอยู่ด้วย  ครั้งนี้โชคดีที่เขาฟื้นกลับมา...แล้วครั้งหน้าล่ะ เราจะโชคดีอย่างนี้ไหม...........คำพูดเหล่านั้นยังคงสะท้อนอยู่ในสมองและความรู้สึก..........ใช่จริงๆด้วย....ชีวิตของตนเรานั้นสั้นนัก เราจึงต้องรักษาเลือดเนื้อและชีวิตของเราให้ดี เพื่อคนที่เรารักและรักเราทุกคน......ฉันจึงได้ข้อคิดอีกอย่างว่า....ชีวิตแขวนอยู่บนเส้นด้าย จะขาดไปวันไหนก็ยังไม่รู้...........ทำความดีเอาไว้มากๆๆ หากว่าวันหนึ่งเราต้องไป  เราก็คงมีผลความดีที่อาจจะช่วยเราได้บ้าง.................

ผู้เขียนต้องขออภัยหากต้องเขียนเรื่องที่มันเศร้าอย่างนี้...แต่มันเป็นความรู้สึกจริงๆ มันเป็นสิ่งที่ผู้เขียนต้องเก็บเอาไว้เตือนสติตัวเอง..............

ตลอดไป.............

[พิกุล]

ชีวิตคืออะไรน้า ทำไงจะออกมาดีที่สุด

[แดง]

สวัสดีค่ะ ขอเป็นกำลังใจดีๆให้นะคะ พี่แดงดูแลเด็กๆก็เห็นความเป็นความตาย

เด็กๆน่าสงสารมากค่ะ....วันนี้ดีที่สุด มีความสุขกับปัจจุบัน

 

[เบดูอิน]

• สวัสดีครับ ผมต้องแวะเวียนเข้ามาดูบ่อยๆเพราะเป็นห่วงนิสัยผมมีอยู่อย่างหนึ่งรับทราบความทุกข์ของใครแล้วจะเป็นห่วง เห็นคนมีความสุขผมไม่ค่อยมีความรู้สึกเท่าไหร่
• สิ่งที่เล่ามานั้นดีแล้ว เราต้องมีที่ระบายออกถึงความอึดอัดในใจ
• จะว่าไปแล้วสิ่งที่คุณเล่ามาอาจจะหนักสำหรับคุณและอีกหลายๆคน
• แต่อาจจะมีอีกหลายคนเช่นกันบอกว่ายังน้อยไปก็ได้
• เป็นพราะว่าคุณไม่เคยพบปัญหาลักษณะนี้มาก่อน
• หลักทางพุทธถึงบอกว่าอย่าอยู่บนความประมาท
• คนเราทุกคน 50/50 ทุกคน อย่านึกว่าคนดีๆไม่เป็นอะไร
• หลายคนอยู่เฉยๆก็บาดเจ็บตายได้
• อิสลามที่ผมนับถืออยู่ก็มีหลักที่ต้องมอบหมายแด่พระเจ้าเมื่อถึงที่สุดแล้ว
• เราทำทุกอย่างให้สุดความสามารถ จากนั้นผลมันจะออกมาอย่างไรก็ยอมรับ
• นี่คือกติกาชีวิต
• เป็นกำลังใจให้เสมอ คุยทางอีเมล์ก็ได้หากมีปัญหาต้องการคำแนะนำหรือแลกเปลี่ยนกัน
• ชีวิตผม คุณและอีกหลายๆคนก็ไม่ได้สมหวังเสมอไป
• คนรวยล้นฟ้า เมื่อเป็นโรคร้าย เงินก็ช่วยไม่ได้สักที
• ปลงอย่างหลักพุทธที่ท่านนับถือช่วยได้มากครับ
• เป็นกำลังใจให้อีกครั้ง ชีวิตต้องสู้อย่าท้อ ลูกต้องการกำลังใจจากเรา
• และเราต้องเข็มแข็งให้ลูกเห็นให้ได้ ไม่ว่าอะไรจะเกิดขึ้น สู้ครับ

[กระติก~natachoei ที่ ~natadee]

มาให้กำลังใจครูค่ะ

คนที่เคยมีอาการชัก  ต้องระวัง การขับขี่ยานพาหนะ  ควรหลีกเลี่ยง

แฟนของครูเคยได้รับการตรวจวัดระดับยากันชักในเลือดมั้ยค่ะ  พอดีกับระดับที่ต้องการหรือเปล่า

 

[เบดูอิน]

ขอโทษด้วยที่ผมไม่เคยเข้ามาอ่านเลยไม่รู้ปัญหาที่กำลังพบอยู่

[พิกุล]

• ขอบคุณพี่แดงนะคะ ดอกไม้สวยงาม คนน้ำใจงาม

• ขอบคุณพี่ชายเบดูอิน ที่ให้สาระชีวิตและถ้อยคำแห่งพลัง ถ้ามีอะไรจะเมล์ไปหานะคะ ขอบคุณที่เป็นห่วงเป็นใย คนที่มีความทุกข์
•  ขอบคุณคุรกระติก(ไทเลย) คนเลยน้ำใจดีที่แวะมาบอกข้อมูลทางหมอ
• ขอบคุณจริงๆที่เป็นห่วงเพียงแค่นี้ก็รู้สึกว่ามีคุณค่ามากมาย
• สัญญาว่าจะพยายามเข้มแข็ง และสู้ๆๆต่อไปค่ะ

[เบดูอิน]

ดีแล้วครับที่ลูกกระติกมาแนะนำ เข็มแข็งนะครับ

[แดง]

สวัสดีค่ะ ทุกสิ่งมีปาฏิหารย์เพราะเรามีความรักให้กันนี่เอง ความรักช่วยเยี่ยวยาทั้งผู้รัก และผู้ถูกรักค่ะ อยากให้ครูไปให้กำลังใจ ขอบคุณนะคะ

http://gotoknow.org/blog/deang2009/304951

 

[กระติก~natachoei ที่ ~natadee]

ครูค่ะ

ไม่ทราบว่าแฟนของครู ผ่าตัดมานานเท่าไหร่แล้ว

เคยตรวจ X-ray สมองซ้ำหรือยังค่ะ (ถ้าเป็นเนื้องอก  บางชนิด จะกลับเป็นซ้ำได้)

 

ด้วยความเป็นห่วงค่ะ

[พิกุล]

ขอบคุณหมอกระติก ที่เป็นห่วงใยนะคะ

หมอนัก X -ray ซ้ำไปหนึ่งครั้งแล้วหลังผ่าหกเดือน และนัดครั้งใหม่ 8 ธันวา 52 นี้ค่ะ

แต่คราวก่อนยังไม่มีก้อนเนื้อเกิดซ้ำ

ขอคำแนะนำด้วยนะคะ

[นภาพร]

พ่อหนูก็ชักเหมือนกัน อาการมาจากเลือดออกในสมองแล้วได้ผ่าตัดไป หมอเลยบอกอาการชักจะแทรกซ้อนนี่ก็ชักไปแล้วประมาณสี่ครั้งในปีนี่ พ่อผ่าตัดไป 1 ปีแล้ว เมื่อคืนพ่อก็ชักอีก จับพ่อแทบไม่ไหว ต้องช่วยกันจับหลายคน เพราะพ่อควบคุมตัวเองไม่ได้เวลาชัก สักพักก็จะเหนื่อยแล้วเริ่มรู้ตัว แต่ก็นานมากเหมื่อนกันว่าจะหยูดชัก

[พิกุล]

• ขอบคุณคุณนภาพรที่มาแลกเปลี่ยนประสบการณ์
• เป็นอาการที่คล้ายกัน
• ทุกเวลาจึงต้องคอยเฝ้าระวัง
• ไม่รู้ว่าจะเกิดตอนไหน
• ยังไงก็ขอเป็นกำลังใจให้นะคะ
• ขอให้ทุกๆๆอย่างดีขึ้น

[พิกุล]

• แม้จะทุกข์ สักเพียงไหน
• ฉันก็ยังเต็มใจจะอยู่เคียงข้างเธอ