จะร้องไห้ จนนำตา ใหลบ่าโลก
ปล่อยความโศก กัดกร่อนให้ หัวใจสลาย
ตะโกนจน ฟ้าถล่ม ก่อนล้มกาย
นอนบน สายธารา นำตาตัว
บันทึกนี้เขียนที่ GotoKnow โดย นาย อนุสรณ์ ฟักเล็ก ใน Rednewwagon
คำสำคัญ (Tags)#uncategorized
หมายเลขบันทึก: 30438, เขียน: 23 May 2006 @ 14:44 (), แก้ไข: 11 Feb 2012 @ 15:00 (), สัญญาอนุญาต: สงวนสิทธิ์ทุกประการ, ความเห็น: 1, อ่าน: คลิก
พลัดพรากจากคู่อยู่คนเดียว เปล่าเปลี่ยวฤทัยรอน ยกกลอนวอนไว้ฤทัยถอน
อ้อนวอนพระธรณี โอ้อกหนาวราวรอนฤดี แม่พระธรณีจงเห็นใจ