การประเมินสถานศึกษากับเป้าหมายของการจัดการศึกษา

การประเมินสถานศึกษากับเป้าหมายของการจัดการศึกษา

        ระบบการศึกษาปัจจุบัน มีระบบการประเมินคุณภาพ จาก สมศ. แต่การประเมินคุณภาพไม่ได้ประเมิน Output ของโรงเรียน คือไม่ได้ประเมินเด็กนักเรียน กลับใช้วิธีการประเมินกระบวนการดำเนินงาน เช่นโรงเรียนได้ทำนั่นทำนี่ ครบองค์ประกอบ  โรงเรียนที่มีผลการประเมินจาก สมศ.ผ่าน  จึงมีเด็กจบชั้น ป.6 ที่อ่านหนังสือไม่ออกเป็นจำนวนมาก  แล้วเขาประเมินอะไร?  เขาประเมินเอกสารและประเมินผักชีครับ  เป็นภาระของครูล่วงหน้าก่อนประเมินร่วม 2-3 เดือน เพื่อเตรียมผักชี  ทั้งๆ ที่ก่อนหน้านั้น 4 ปีไม่เคยทำ  เมื่อทำเสร็จแล้วก็หงายหลังตึง หมดแรง เสร็จตามหน้าที่ ค่อยว่ากันอีกที 5 ปี ข้างหน้า  เฮ้อ  เป็นอย่างนี้จริงๆ

        คน(เด็ก)ควรได้รับการพัฒนาให้เจริญงอกงามใน 3 ด้าน คือ 1)ด้านจิต 2) ด้านปัญญา 3)ด้านวิชา  แต่ปัจจุบันนี้ระบบการศึกษาล้มเหลว เพราะยังไม่รู้จะพัฒนาเด็กไปในทิศทางใด  การพัฒนาให้เด็กมีจิตใจที่อ่อนโยน รู้จักเสียสละ มีจิตอาสาก็ไม่ประสบความสำเร็จ  จัดการเรียนการสอนให้เด็กรู้จักคิด หรือที่เรียกว่าคิดเป็น ก็ไม่ประสบความสำเร็จ  ที่พอจะเห็นเน้นกันหน่อย  โดยสอนให้เด็กเก่งวิชาการก็ใช่ว่าจะประสบความสำเร็จ  เด็กส่วนหนึ่งจะต้องดิ้นรนขวนขวายไปเรียนพิเศษ  เพื่อให้วิชาการเข้มแข็งขึ้น  เด็กที่เรียนแต่ในห้องเรียน วิชาการกลับไม่เข้มแข็ง

         ความสัมพันธ์ระหว่างโรงเรียน กับผู้ปกครอง ขาดหายจากกัน  อย่างมาก  เจอกันเป็นหมู่ใหญ่ปีละครั้งที่หอประชุม เเพ่อประถมนิเทศ   ผู้ปกครองบอกว่าโรงเรียนสอนเด็กยังไง ไม่รู้จักสัมมาคารวะ  โรงเรียนก็ว่าพ่อแม่ไม่สั่งสอนลูก ทำให้ลูกเป็นแบบนี้  โทษกันไปโทษกันมา  ผลลัพท์คือเด็กอ่อนทั้งวิชาการ อ่อนทั้งวิธีการคิด อ่อนทั้งจิตอาสา แถมหาความสุขที่แท้จริงไม่เป็น   ปฏิรูปการศึกษา 10 ปีที่ผ่านมา เด็กได้อะไร  แนวคิดเด็กเป็นศูนย์กลาง  ไม่เห็นเป็นรูปธรรม  ครูเป็นศูนย์กลางชัดกว่า   ประเด็นดังกล่าวข้างต้น เอามาทบทวนแล้วกำหนดรูปแบบการประเมินเสียใหม่ดีไหม  หรือคิดให้ยาวไปถึงการปฏิรูปการศึกษาไปเลยก็ได้

        

         

[Mr. Muhummadtalmesum,มูฮัมมัดตัลมีซัม ming a-boo,อาบู]

เห็นด้วย อย่างยิ่ง ทำเอาหน้า