ใบไม้
ขณะนี้เรานั่งอยู่ในป่าที่สงบ ที่นี่ไม่มีลม ใบไม้จึงนิ่ง เมื่อใดที่มีลมพัด ใบไม้จึงไหวปลิว จิตก็ทำเดียวกับใบไม้ เมื่อสัมผัสกับอารมณ์มันก็สะเทือนไปตามธรรมชาติของจิต เรายิ่งรู้ธรรมะน้อยเพียงไร ใจก็จะรับความสะเทือนได้มากเพียงนั้น รู้สึกเป็นสุข ก็ตายด้วยความสุข รู้สึกเป็นทุกข์ ก็ตายด้วยความทุกข์อีก มันจะไหลไปเรื่อย ๆ
สู่ทะเล
ห้วยหนองคลองบึงต่าง ๆ ที่มันไหลลงสู่ทะเล เมื่อมันไปตกถึงทะเลแล้ว มันก็มีสีคราม รสเค็มด้วยกัน มนุษย์เราทั้งหลายก็เช่นกัน จะอยู่คนละทิศคนละทางก็ช่าง จะอยู่ที่ไหนก็ตาม เมื่อลงสู่กระแสของธรรมะแล้ว มันก็ลงสู่ธรรมะอันเดียวกัน
ก้อนน้ำแข็ง
ก้อนน้ำแข็งใหญ่เอาไปวางไว้กลางแจ้งจะดูความเสื่อมของก้อนน้ำแข็ง ก็เหมือนสังขารนี้มันจะเสื่อมทีละน้อย ทีละน้อย ไม่กี่นาที ไม่กี่ชั่วโมง ก้อนน้ำแข็งนี้ก็จะละลายหมดเป็นน้ำไปที่เรียกว่า ขัยยะวัยยัง ความสิ้นไป ความเสื่อมไปแห่งสังขารทั้งหลายเป็นมานายแล้วตั้งแต่มีโลกขึ้นมา เราเกิดมาเราเก็บเอาสิ่งเหล่านี้มาด้วย ไม่ใช่ว่าเราทิ้งไปไหน พอเกิดมาเราก็เก็บเอาความเจ็บ ความแก่ ความตายมาพร้อมกัน ดูอาการที่เสื่อมสิ ร่างกายของเรานี้ทุกส่วนมันเสื่อม ผมมันก็เสื่อมไป ขนมันก็เสื่อมไป เล็บมันก็เสื่อมไป หนังมันก็เสื่อมไป อะไรทุกอย่างมันเสื่อมไปทั้งนั้น เสื่อมไปตามธรรมชาติของมัน
สวัสดีค่ะ อาจารย์ ธรรมะ ของหลวงปู่ชา ง่ายๆ สั้นๆ แต่ลึกซึ้งมาก
วัดหนองป่าพง...สงบร่มเย็น ...พระที่วัดจริยวัตรงดงามเหลือเกิน....
สวัสดีครับ พี่แดง
หากมองตามเป็นจริงทุกสรรพสิ่งไม่ดีและชั่ว..
แต่จิตเรานี่แหละเติมแต้มแต่งสีลงไปเท่านั้น..
สาธุกับการนำเสนอสิ่งดีๆขอรับอาจารย์..
นมัสการพระคุณเจ้า
สวัสดีค่ะอาจารย์ เคยอ่านประวัติของหลางปู่ชา จริยวัตรของท่านงดงามมากๆ
ลูกศิษย์ฝรั่งที่มาเรียนท่านก็สอนโดยปฏบัติให้ดูใช่ไหมคะ
สวัสดีค่ะ อาจารย์ นอนดึกจัง
สวัสดีครับ พี่แดง