เอาเปรียบกันจังเลยเน๊อะ...!
ช่วงชีวิตที่ต้องมารับงาน “กรรมกร” ดูแลและทำงานก่อสร้างนี้ต้องเจอ ต้องสู้กับคนที่คอยมา “เอาเปรียบ...”
ใครแต่ละคนที่เข้ามาทำงานก็ล้วนแล้วแต่จะหวังประโยชน์ส่วนตัว มีช่องทางใดที่เอารัด เอาเปรียบเราได้เขาก็ “ขวนขวาย” พยายามที่จะทำ...
แต่เมื่อคิดไปคิดมาอีกทีหนึ่ง สิ่งที่เขาเอาเปรียบเรานี้มันก็เป็น “ธรรมดา” ของเขา เพราะสังคมเขาก็มีแต่คนที่คอย “เอาเปรียบ” กัน
สังคมของเราต่างหากนะที่ “แปลก...”
เพราะสังคมที่เราอยู่นี้ทุกคนที่ผ่านมา เข้ามา ก็ล้วนแล้วแต่อยู่เพื่อ “ให้” ให้ ให้ แล้วก็ “ให้ (Give)...”
โอ้เราหนอ เราเป็นคนแปลกไปแล้วหรือนี่
คนทั้งหลาย “ส่วนใหญ่” ในสังคมที่นิยมประชาธิปไตย ใคร ๆ เขาก็จ้องจะ “เอา (Take)” กัน
โอ้เราหนอ เรานั้นทุกข์...
ทุกข์ เพราะทุก ๆ คนล้วนแล้วแต่ไม่มี “ไมตรี” ไร้ความดีที่มี “ให้” แก่กัน
สังคมของเราเป็นสังคมที่แปลกไปแล้วในสายตาของคนภายนอก
สังคมของคนที่ไร้ซึ่ง “เงิน” แต่มี “ใจ” ที่พร้อมมอบให้กันอย่างเต็มเปี่ยม...
คนทั้งหลายทำไมไม่สน “ใจ” ของเราเลย สนใจแต่ “เงิน” ที่เราดูแล ถึงแม้นเขารู้แก่ใจว่าเป็น “เงินสงฆ์” เขาก็ยังจะเอา จ้องจะคว้า พร้อมพรั่งตามมาซึ่ง “กรรม...”
คนในสังคมภายนอกเขาไม่เชื่อเรื่อง “กรรม” กันแล้วเหรอ...?
ทำไมหนอเขาจึงไม่กลัวบาป กลัวกรรมกันบ้าง…?
คิดไปแล้วก็เศร้าเน๊อะ...!
วันนี้เรามีหน้าที่ “ทำงาน” เราก็ทำไป
ใครจะมาเอาเปรียบเรามากมายขนาดไหนเราก็ต้อง “ภาวนา” ไป
ลืมตาสู้กับ “พยามาร” นี้แหละ เปิดหน้าชกกันจะ ๆ ไปเลย
ดูซิว่า เราจะมี “ปัญญา” แก้ไขเรื่องราวแบบนี้ได้หรือไม่
หากวันนี้ยังมี “ลมหายใจ” อยู่ก็ต้อง “สู้” กันต่อไป
หากวันหน้าไร้ลมหายใจก็รู้กัน...
เงินที่เขา "โกง" วัดไปนั้นคงจะเอร็ด อร่อยน่าดูเน๊อะ...!
ความเห็น (0)
ไม่มีความเห็น