เราต้องมีชีวิตอยู่...เพื่ออิสลาม
ในความสั้น ว่างเปล่า และไร้ค่าของดุนยาที่เราแวะมาพักพิงอาศัย
ชีวิตยังคงต้องมีอยู่ และดำเนินต่อไป จนกว่ากำหนดอันแน่นอน 1 จะมาถึง
การมีชีวิตที่แท้จริง ในเวลาที่จอมปลอมยิ่งนี้…
คือการทุ่มเทเพื่ออิสลามด้วยเรี่ยวแรงทั้งหมดที่มี
คือการเสียสละเพื่อสาสน์นี้ด้วยทั้งหมดของชีวิต
คือการหลับไปพร้อมกับคำถามว่า…วันนี้ฉันได้ทำอะไรเพื่ออิสลามบ้าง?
และตื่นขึ้นมาพร้อมกับคำถามว่า…วันนี้ฉันจะทำอะไรเพื่ออิสลามบ้าง?
มันอาจเป็นชีวิตที่หนักสักนิด เหนื่อยสักหน่อย
แต่อีกกี่เช้ากันที่เราจะตื่น? และอีกกี่คืนกันที่เราจะหลับ?
ดุนยาไม่มีอะไรเลยจะให้เรา แล้วเรายังจะเอาอะไรกับมัน?
ทุกชีวิตล้วนถูกบังเกิดมาเพื่อถูกทดสอบในช่วงเวลาอันสั้นแสนสั้น
เพื่อจะกลับไปรับผลการทดสอบในช่วงเวลาอันยาวแสนยาว
อัลลอฮฺให้ความสุขสบายแก่เราบางท้องที่ แล้วก็ดูว่าเราจะทำอะไร
ให้ความยากลำบากในการใช้ชีวิตแก่เราบางท้องที่ แล้วก็ดูว่าเราจะยืนหยัดแค่ไหน
ให้สงครามแก่เราบางท้องที่ แล้วก็คัดเลือกเอาบรรดาชุฮะดาอฺกลับไป
ทางรอดเดียวของทุกชีวิตที่ดำรงอยู่ในการทดสอบอันแตกต่างนี้กลับไม่ต่างกัน
…นั่นคือเราต้องมีชีวิตอยู่เพื่ออิสลาม และเพื่ออิสลามเท่านั้น!
อิสลามต้องการเรา…แต่เราต้องการอิสลามยิ่งกว่า
เพราะอิสลามถูกสัญญาไว้แล้วว่าจะถูกพิทักษ์รักษา แต่ชีวิตเราไม่
เพราะแม้ไม่มีเรา…อิสลามก็อยู่รอด แต่ถ้าเราไม่มีอิสลาม…เราไม่มีทางรอด
ในความสั้น ว่างเปล่า และไร้ค่าของดุนยาที่เราแวะมาพักพิงอาศัย
เราจึงต้องมีชีวิตอยู่ ...ยังต้องมีชีวิตอยู่…เพื่ออิสลาม!
ไม่มีความเห็น