เคล็ดลับคนอยากเอาใจแม่

ที่ว่าอยากเอาใจแม่ ก็ไม่ได้มีอะไรมากไปกว่าอยากเห็นแม่มีความสุึข มีความสบายใจ ในโอกาสวันแม่ 12 สิงหาคม ปี 2552 นี้ ก็เลยใช้โอกาสดี ๆ นี้พาแม่ไปทานข้าว เหมือนกับที่หลาย ๆ คนก็ทำกัน

แม่ของผมชอบทานอะไรแปลก ๆ อร่อย ๆ ปกติแม่จะทำอาหารที่บ้านทุกวัน แต่ในวันพิเศษอย่างนี้ ผมเลือกพาแม่ไปดินเนอร์นอกบ้าน เลือกบรรยากาศริมแม่น้ำ เพราะแม่โตมากับแม่น้ำสุพรรณตั้งแต่เด็ก ก็เลยคิดว่านี่แหละ จะทำให้แม่มีความสุขที่ได้ระลึกถึงชีวิตในสมัยเด็ก ผมนึกเอาเองว่านี่เป็นเคล็ดลับที่จะทำให้แม่มีความสุข นั่นก็คือให้ได้สัมผัสบรรยากาศเก่า ๆ ที่คนสูงอายุมักจะโหยหา

ผมพาแม่ไปร้าน The Deck อยู่ตรงท่าเตียน ใกล้วัดโพธิ์ ร้านนี้มีที่นั่งริมแม่น้ำ มองข้ามน้ำไปก็จะเห็นวัดอรุณฯ ในช่วงเย็น ๆ สวยงามมาก มีหลาย ๆ คนเขียนเล่าไว้ใน blog ที่ต่าง ๆ แล้ว คงหาอ่านได้ไม่ยาก ผมจะไม่เล่าซ้ำ วันที่ผมไปสั่งสลัดผักกับเห็ดและพริกหยวกหลากชนิดกับไส้กรอกให้แม่ น่องแกะตุ๋นให้พ่อ อาหารอื่น ๆ ก็อร่อยหมดทุกอย่างชนิดที่ว่าเกิดคาด

แต่ที่เกินคาดคือ พอแม่เห็นท่าเตียน แม่ยิ้มไม่หยุด แล้วบอกว่าที่ตรงนี้แหละ ที่แม่จะนั่งเรือโดยสารมาจากเืมืองสุพรรณ แล้วมาลงตรงจุดนี้ (ชี้ให้ดูด้วยว่า "จุดนี้") แม่บอกว่าขึ้นเรือตอนกลางคืน กว่าจะมาถึงกรุงเทพฯ ก็เช้า

"สมัยก่อนเดินทางอย่างนี้รู้สึกลำบากไหมคะ" แม่อีหนูของผมถาม

"ไม่รู้สึกลำบากเลย เพราะมันมีทางเลือกอยู่เท่านี้ มันชินไปเอง" คุณพ่อผมตอบแทนให้ ทั้งคู่เคยอยู่เมืองสุพรรณด้วยกันมาก่อน

ดินเนอร์วันนี้ สถานที่กินขาด เพราะไปโดนต่อมความหลังของแม่อย่างจัง วันแม่ปีนี้ผมจึงดีใจที่ (โชคดี) ทำให้แม่กลับบ้านไปอย่างมีความสุข ผมมาคิดได้ว่า ที่ไหนที่ผู้ใหญ่เคยมีความผูกพันมาในอดีต ท่านจะมีความสุขที่ได้กลับไปเห็นอีก เคล็ดลับจริง ๆ น่าจะอยู่ตรงนี้มั้ง

(หลานฟ้าถูกพาขึ้นไปถ่ายรูปที่สูง เกิดอาการกลัวความสูงอย่างที่เห็น แต่จำใจถ่ายรูป สังเกตว่าหน้าตาจะคล้าย ๆ กัน)

ปรากฏว่าเรื่องไม่จบเท่านี้ พออีกวันไปถึงบ้านแ่ม่ตอนเย็น แม่ชวนให้กินสลัดเห็ดกับพริกหยวกและไส้กรอก ฝีมือแม่ทำเอง นี่แหละแม่ของผม ไปทานอะไรอร่อย ๆ ที่ไหนเป็นต้องทำ "วิศวกรรมย้อนรอย" กลับมาทำให้เรากินอีกที

ฝีมือแม่อร่อยกว่าทานที่ร้านเยอะเลยครับ