เวที “ตีพิมพ์” ผลงานของนักวิชาการ “ชายขอบ” มีที่ไหน?
ในยามค่ำคืนที่ผมนั่งวิเคราะห์ตัวเอง ในเรื่องการนำเสนอผลงานทางวิชาการ หากมองเพื่อเป็นการเผยแพร่ โดยส่วนตัวแล้วผมยึดเอา GotoKnow.org เป็นเวที และรู้สึกอุ่นใจ มีความสุข แต่นี่ก็เป็นเพียงการเผยแพร่เท่านั้น หากแต่เมื่อจะนับว่า “เคยตีพิมพ์ผลงานลงวารสารฯ” บ้างหรือไม่ ผมไม่เคยได้ตีพิมพ์ผลงานหรือบทความที่ใดเลย ทำไม หรือคิดอย่างไรกับตัวเอง คำตอบคือ ไม่สนใจ และไม่สำคัญ เพราะผมไม่ต้องการอย่างนั้น โดยส่วนตัวจึงยังไม่เคยส่งผลงานเพื่อขอเลื่อนระดับซีให้กับตัวเอง และใช่ว่าไม่มีผลงาน ประเด็นนี้ก็มีเหตุผลโดยส่วนตัวอีกเช่นกัน ซึ่งหากสอบเลื่อนเอาได้ ผมจะขอสอบดีกว่าครับ
เวทีเพื่อ “ตีพิมพ์” ผลงานทางวิชาการ โดยเฉพาะในท้องถิ่นภาคใต้ ที่ผมจั่วหัวไว้นี้ผมเขียนขึ้นเพื่อคนอื่นโดยแท้ หมายถึงเพื่อน ๆ ทีมงาน และเครือข่ายของผม ก็ไม่เคยได้ตีพิมพ์ผลงานทางวิชาการกันเลย ทั้ง ๆ ที่ผมรู้อยู่ดีในฐานะที่ปรึกษางานเหล่านั้นไปปี ๆ หนึ่ง นับเป็น 40-50 เรื่อง ผลงานเหล่านี้หายไปไหน ใน Gotoknow.org ก็ไม่มีใครเห็น ผมนึกเสียดายมากที่ผลงานอันทรงคุณค่าที่นักวิชาการ ชาวบ้าน หรือแกนนำหลายท่านได้ทำเสร็จลงแล้ว ก็เงียบหายไป ไม่มีใครได้รู้ ได้ต่อยอด และนำมาหมุนเกลียวสร้างความรู้ใหม่ให้เกินขึ้น
อีกทั้งคนเหล่านั้นก็ไม่ได้รับการวิพากษ์เพื่อทราบจุดอ่อน ข้อบกพร่อง ในการพัฒนาต่อเท่าที่ควรจะได้ในวงการวิชาการ อย่างปีที่แล้วที่ สสจ.พัทลุงจัดการประชุมวิชาการประจำปี มีผลงานวิชาการเข้าร่วมนำเสนอ 24 เรื่อง รวมของผม 1 เรื่อง และของเครือข่ายอีก 6 เรื่อง มีของผมเรื่องเดียวที่ได้นำเสนอต่ออยู่ใน Gotoknow.org แห่งนี้ คือ วิจัยประเมินผลโครงการพัฒนานักวิเคราะห์สถานการณ์ทางการเงินและผลลัพธ์บริการสาธารณสุขระดับเครือข่ายหน่วยบริการ (CUP) จังหวัดพัทลุง ที่เหลือหายไปอยู่ในตู้ของสำนักงานฯ ของใครของมัน
เมื่อทบทวนสาเหตุที่ไม่ได้รับการเผยแพร่ คือเจ้าตัวจะมองว่ายาก ไม่ทราบส่งที่ไหนที่เขาจะรับของเรา ไม่มีผู้ที่จะคอยช่วยเหลือจัดการให้ หรือไม่มีพี่เลี้ยง ฯลฯ (อีกมากมาย) ลึก ๆ แล้วก็คือ ไม่ได้สนใจมากกว่าเหมือนกับผมนี่แหละ หากจะสนใจขึ้นมาบ้างก็มองว่ายากเสียเหลือเกิน และไม่ทราบจะเริ่มต้นอย่างไร นี่เป็นปัญหาของนักวิชาการ “ชายขอบ” ที่หลายท่านอาจจะนึกไม่ออก เขาเหล่านั้นจึงดูเหมือนไม่มีผลงานอะไรเลยในแต่ละปี
ผมทบทวนดูแล้ว ก็มองเห็นไปที่ สวรส.ภาคใต้ มอ. ใช่ว่าเพราะอะไร แต่มองว่ามีความเหมาะสมเป็นที่สุดที่จะรับเป็นธุระในเรื่องนี้ โดยเฉพาะสำหรับ Node เครือข่ายนักวิชาการท้องถิ่นภาคใต้ เช่นหมออนามัย ที่เขียนเป็นบันทึกนี่ก็เพื่ออยากทราบ อยากได้ความคิดเห็นเพิ่มบ้าง อันจะนำไปสู่การพัฒนาเป็นข้อเสนอของผมต่อ สวรส.ภาคใต้ มอ.ในขั้นรับหลักการ และผมมองว่าหากเห็นชอบในหลักการกันแล้วก็จะต้องยังมีเรื่องราวรายละเอียดอีกหลาย ๆ อย่างกว่าจะลงตัว แต่เมื่อคิดได้ ก็ไม่เพียงแต่ได้คิด ได้ลงมือทำแล้วคือเขียนบันทึกนี้เพื่อส่งผ่านความมุ่งมั่นไปก่อน
ความเห็น (10)
ผมเป็นหมออนามัย เคยแต่อ่านวารสารหมออนามัย ก็เคยเห็นลงผลงงานวิชาการ แต่น้อยอยู่ และนาน ๆ ที
Dr.Ka-poom
น้อง DN เอ
วารสารหมออนามัย เป็นสิ่งเดียวครับที่อยู่คู่กับ "หมออนามัย" แต่หมายถึงว่าน่าจะมีมากกว่านี้ เข้าถึงได้ง่าย หลากหลาย เพราะพี่ ๆ น้อง ๆ เรามีงานที่ยังไม่ได้เผยแพร่อีกมาก
Dr.Ka-poom
ที่ "ยโสธรเวชสาร" เครือข่ายหมออนามัยสามารถส่งไปตีพิมพ์งานบ้างได้ไหมครับ หรือปิดกั้นไว้เป็นการเฉพาะ
-ขจิต ฝอยทอง
- ที่หมอชาวบ้านของคุณหมอประเวศ
- ของกรมสุขภาพจิตงานประชุมแห่งชาติเช่นhttp://www.dmh.go.th/Abstract/details.asp?id=56
- วารสารวิชาการ กระทรวงศึกษาธิการ
- หรือของกระทรวงสาธารณะสุขครับ
สงขลานครินทร์เวชสาร อาจรับตีพิมพ์ได้ ขึ้นอยู่กับเรื่อง และระดับนวภาพ (originality) และคุณภาพความแม่นยำน่าเชื่อถือ ของผลงาน เขารับตีพิมพ์ผลงานวิจัยด้านวิทยาศาสตร์สุขภาพทั้งหมด
วิจารณ์ พานิช
ขอบพระคุณอาจารย์หมอวิจารณ์ และคุณขจิต ที่เข้ามาแนะนำไว้ครับ
ถ้าเป็นงาน บริการวิชาการ และ แถมมี R2R ส่งไปที่ JJ
ครับ- มีเรื่องแปลกอย่างนึงคือ
- ก่อนจบ ป.โท จากมหาวิทยาลัยสาระขัน บางมหาวิทยาลัย บางคณะ/สาขาวิชากำหนดให้ต้องมีการเผยแพร่งานวิชาการก่อน จึงจะสำเร็จการศึกษาได้ จะเป็นตีพิมพ์ในวารสาร หรือ นำเสนอในงานวิชาการก็ได้
- ทางบัณฑิตวิทยาลัยก็เลยจัดให้มีการประชุมนำเสนอผลงานวิชาการ เป็นประจำปีทุกปี เพื่อให้นักศึกษาได้มีเวทีในการนำเสนอผลงาน
- แต่ปรากฎว่าคณะฯ บอกว่า การประชุมฯ ที่จัดโดยบัณฑิตวิทยาลัยไม่ได้มาตรฐาน
- ตัวอย่างงานที่ได้มาตรฐานได้แก่ งานที่คณะเป็นผู้จัด