คนถือตน คนยกตน
เป็นลักษณะของคนบางคนที่ชอบยกตัวเองให้ลอยเหนือคนอื่น เก่งกว่าคนอื่น โดยใช้ความคิด วาจา หรือการกระทำเป็นการยก
ตัวคนเราประกอบด้วยส่วนที่เป็นมวลสารและพลังงาน
มวลสารคือ น้ำหนัก รูปร่าง
พลังงานคือ ความคิด ความรู้สึก จิตใจ
ลำพังเราเดินหรือทำกิจกรรมทั่วไป เราก็ต้องพยุงน้ำหนักของตัวเองเอาไว้ไม่ให้ล้ม พยุงความคิดของเราไว้ไม่ให้ฟุ้ง เราจึงจะสามารถทำกิจกรรมตามปกติได้
แต่ถ้าเราเป็น “คนถือตน” เราจะเหมือนคนที่กำลังทำกิจกรรมทั่วไปโดย “ถือ” หรือ “ยกน้ำหนัก“ ตัวเองขึ้นมาเสมอตน เหมือนอุ้มตัวเองเอาไว้ จะรู้สึกหนักมากขึ้น
และถ้าเราเป็น “คนยกตน” ก็จะเหมือนกับคนมีกำลังทำกิจกรรมปกติ แต่ต้องยกน้ำหนักของตนเองชูให้สูงกว่าตัวเองเอาไว้ให้คนอื่นเห็นให้ได้ จะยิ่งรู้สึกหนักมากขึ้น
คุณคงมองภาพเห็นชัดแล้วใช่ไหม ทั้งคนปกติธรรมดา คนถือตน และคนยกตน
ในคนถือตนและคนยกตนที่ต้องแบกน้ำหนักตนเองเอาไว้นั้น จะยิ่งรู้สึกหนักมากขึ้นเป็นทวีคูณ เมื่อจิตใจของเขาประเมินให้ความสำคัญหรือน้ำหนักของตัวเองมากกว่าปกติ เพราะเป็นน้ำหนักที่เพิ่มมากขึ้นจากความรู้สึกของจิตใจของเขา
นั่นก็คือถ้าจิตใจให้ความสำคัญกับตัวเองมากเกินปกติเท่าไร เขาก็ต้องถือน้ำหนักและแบกน้ำหนักตัวเองมากขึ้นเท่านั้น เมื่อเขาอยู่ในภาวะ “ถือตัว” หรือ “ยกตัว”
แม้จะรู้ว่าหนัก ถือลำบาก ยกลำบาก เดินก็ยาก หกล้มง่าย (เสียงดังด้วย) แต่ผู้คนก็ยังหลงผิดนิยม “ถือตน” และ “ยกตน” กันมากมาย
ทำไมคนจึงถือตนหรือยกตน เป็นเพราะ
1. คิดว่าตัวเองมีความสำคัญมากกว่าคนอื่น เขาจึงคิดว่าตัวเองมีน้ำหนักมากกว่าคนอื่น เวลาเดินจึงต้องมี “มาด” ของการถือตัวและยกตัวเอาไว้ กลัวล้มไงเล่า เป็นความคิดแบบหลงผิด (Grandeur Delusion)
2. คิดว่าตัวเองมีความสำคัญน้อยกว่าคนอื่น จึงพยายามยกตัวเองให้สูงหรือเด่นเอาไว้ เป็นความคิดแบบมีปมด้อย (Inferiority Complex)
ทั้งสองแนวคิดนี้มาจากความเชื่อผิด ๆ ที่ตกผลึกอยู่ในระดับจิตใต้สำนึก เกิดความเชื่อผิด หลงผิด จึงแสดงพฤติกรรมผิด ๆ ที่ไม่น่ายกย่อง
แม้บางคนมีความสามารถดี มีฐานะตำแหน่งดีทางสังคมหรือชาติพันธุ์ แต่ถ้ามีกริยาของการถือตัวหรือยกตัวก็จะไม่น่ารัก
บางคนใช้สรรพนามแทนตัวเองเพื่อเป็นการยกตนและถือตน เช่น เรียกสรรพนามแทนตัวเองว่าคุณหญิง หมอ ผู้อำนวยการ ปลัด ผู้ว่า อธิบดี รัฐมนตรี ฯลฯ ต่อหน้าคนอื่น ๆ ที่ไม่ได้เกี่ยวข้องในการทำงานหรือไม่ได้เป็นลูกน้อง และเขาก็ไม่รู้ว่าคุณเป็นคนมีตำแหน่งดังกล่าว (ถึงเขารู้คุณก็ไม่ควรเรียกตัวเองด้วยสรรพนามอย่างนั้น) เหมือนเป็นการยกตนให้เขาเห็นชัด และเหมือนเป็นการข่มคนอื่นกลาย ๆ ให้เกรงหรือกลัว
น่าจะใช้สรรพนามกลาง ๆ ว่า ผม หรือ ดิฉัน จะน่านับถือมากกว่า
เมื่อคนอื่นเขารู้ว่าคุณเป็นใคร ตำแหน่งหรือฐานันดรเป็นอย่างไร เขาอาจจะเรียกสรรพนามแทนคุณอย่างที่คุณอยากให้เรียก หรือเรียกเพียงแค่ “คุณ” ก็ได้ อย่าไปโกรธเขา ให้ถือว่าปกติ
พฤติกรรมของคนถือตัวยกตัวนี้เกิดจากภาวะของจิต ที่มีการเปรียบเทียบตัวเองกับคนอื่นเสมอ
คนที่มีลักษณะของความถือตัวนี้สังเกตได้ง่าย ไปไหนเขาก็จะมีมาดให้เห็นแตกต่างจากคนอื่น เพื่อให้รู้ว่าเขาเป็นคนสำคัญ
คนที่มีลักษณะของคนยกตัวมักจะมีอาการเกร็งตัว ชวนคุยหรืออวดอ้างว่าเป็นคนเก่ง หรือมีอดีตที่เก่ง มีตำแหน่ง หรือเคยมีตำแหน่งที่ใหญ่โตให้คนอื่น ๆ รู้ หรือมักใช้สรรพนามแทนตัวเองดังกล่าวข้างบนแล้ว ทำให้แลดูน่าขบขันมากกว่าน่านับถือ
ทางออกของคนเก่งหรือเคยเก่งที่ชอบยกตัวหรือถือตัว ขอแนะนำว่าให้เลิกพฤติกรรมถือตัวยกตัวเสียเถิด และหันมาท่องคาถาเอาไว้ว่ายิ่งเด่นเท่าไรยิ่งต้อง “ถ่อมตัว” ให้มากเท่านั้น คุณจะเด่นและดังได้มาก คนรู้เข้าจะคารวะท่านด้วยหัวใจ
ส่วนทางออกของคนไม่เก่งหรือคนปกติที่ชอบยกตัวหรือถือตัว ขอแนะนำให้เลิกพฤติกรรมถือตัวยกตัวเสียเถิด กลับมาเป็นคนปกติ หันมายกย่องให้เกียรติคนอื่นให้มากขึ้นจะดีกว่า คุณจะมีมิตรและมิตรจะรักคุณมากขึ้น
ดีกว่าจะมีพฤติกรรมยกตัวถือตัวหรือ “เบ่ง” เหมือนอึ่งอ่าง ที่เบ่งตัวเองจนตัวแตกตายเป็นที่น่าสมเพชแก่คนทั่วไป
ความเห็น (7)
ถือมากก็หนักมากจ๊ะmoopum
คนถือตัวกับยกตัวน่าเบื่อจริงๆ นะจะบอกให้
เข้ามาเยี่ยมให้กำลังใจจ้า
แวะมาเยี่ยมชมผลงานจ้ะ
คนแบบนี้มีมากในสังคมปัจจุบัน เอาดีเข้าตัว เอาชั่วให้คนอื่น ทางที่ดีอย่าเป็นแบบนี้ดีกว่า
พฤติกรรมแบบนี้น่าจะหายไปจากสังคมไทยนะ สังคมจะได้เจริญขึ้น
ถือไป หนักไป เหนื่อยเปล่า วางดีกว่าเนอะ สบายใจ
