เส้นทาง..ชีวิต


ถึงเวลา..เลี้ยวอีกแล้ว





ชีวิต คือ การเดินทาง

บางครั้งต้องเร่ง บางครั้งต้องเบรก บางครั้งก็ต้องแวะพักเติมพลัง

อุปสรรค มิพักต้องพูดถึง ต้องมีเป็นธรรมดา

ถนนไม่เคยราบเรียบสนิท

ชีวิตก็คงไม่ผิดที่จะมีขวากหนามบ้าง

เกี่ยวให้เลือดซิบๆ จะได้มีประสบการณ์

ชีวิตผมปีนี้ไม่ราบเรียบเอาเลยก็ว่าได้

เมื่อปลายปี 51 เพิ่งลาออกจากงานเก่า

เพราะอยากหาอะไรใหม่ๆให้กับชีวิต

พอได้งานใหม่ทำไปได้พักเดียวก็รู้ตัวว่ายังไม่ใช่

วันนี้้ผมเดินทางมาถึงทางแยกอีกครั้งครับ

ตัดสินใจเลี้ยวไปยังเส้นทางไม่คุ้นเคย

ออกจากงานอีกครั้งเพื่อตามหางานที่น่าจะใช่กับเรา

การทำงานถ้าได้ทำงานที่ตนรักแล้วได้เงินเดือนด้วยนั้นเป็นสิ่งดี

แต่คนส่วนใหญ่รวมทั้งผมอาจต้องทำงานตามสาขาที่เรียนมา เพราะเป็นสิ่งที่เรามีความ(รับ)รู้มา

ขอสารภาพว่าทุกวันนี้ ยังไม่ค่อยแนใจว่า สาขาวิทยาศาสตร์ที่เราเีรียนจบมาเราชอบจริงหรือเปล่า

แต่ก็พยายามเรียนรู้ทางโลก และ ทางธรรมคู่ขนานกันไป

จะไปทำธุรกิจส่วนตัวก็ยังไม่ถึงเวลา ไม่มีทุน และ รู้ศักยภาพตัวเองในตอนนี้

ขอพักผ่อนทั้งกาย และ ใจ

วันฟ้าใหม่ ฟ้าหลังฝน คงมาถึง

เป็นกำลังใจให้กับคนที่เผชิญปัญหา รวมทั้งตัวผมด้วยครับ

คำสำคัญ (Tags): #ทางแยก
หมายเลขบันทึก: 281900เขียนเมื่อ 31 กรกฎาคม 2009 20:22 น. ()แก้ไขเมื่อ 6 กันยายน 2013 21:11 น. ()สัญญาอนุญาต: ครีเอทีฟคอมมอนส์แบบ แสดงที่มา-ไม่ใช้เพื่อการค้า-อนุญาตแบบเดียวกันจำนวนที่อ่านจำนวนที่อ่าน:


ความเห็น (7)
  • เชื่อไหมคะว่า หากเราค้นพบกิเลสหลักของเราแล้ว จะมีสิ่งมหัศจรรย์เกิดขึ้นในชีวิตมากมาย ...
  • การรู้ลักษณ์ที่แท้จริงของเราจะทำให้เรารู้ทุกข์ทางโลกค่ะ
  • เป็นกำลังใจให้กับเส้นทางที่เลือกเดินค่ะ

ป.ล. หลังจากที่พี่ศิลาศึกษาเรื่องนี้แล้วประกอบกับทางธรรม ทำให้เกิดการเปลี่ยนแปลงภายในได้จริง ๆ ค่ะ

น่าสงสารจัง สู้ต่อไปนะคะ

อยู่ที่ความตั้งใจของเราค่ะ

ทำงานไม่ตรงเอกที่จบมา ก็ทำได้

อยู่ที่ความสามารถและประสบการณ์ของเราค่ะ

ให้กำลังใจค่ะ

  • มาเป็นกำลังอีกแรงหนึ่งครับ บางครั้งชีวิตก็ต้องสู้นะครับ
  • ตอนที่ผมเรียนจบมาใหม่ ๆ ผมเปลี่ยนองค์กรทุก ๆ 2 ปีครับ แต่ตอนนี้งานหายากกว่าตอนนั้นมาก คงทำอย่างนั้นได้ยากขึ้น
  • ผมเคยนั่งคิดเล่น ๆ ว่า ถ้าผมหันหลังกลับไปใช้ชีวิตแบบพอเพียง ปลูกในสิ่งที่กิน กินในสิ่งที่ปลูก นำความรู้กลับไปช่วยบ้านเกิด สมัครเป็นผู้ใหญ่บ้าน เป็นกำนัน อุทิศชีวิตเพื่อพัฒนาบ้านเกิด ... ผมจะทำได้หรือไม่ ผมจะอยู่ได้หรือไม่ ?  
  • อายุ 29 ปี หนทางยังอีกยาวไกลครับ ? พักยกไปบำเพ็ญตนสัก 10 ปีแล้วออกมาใหม่ก็ยังไม่สายครับ

 

เส้นทางชีวิตของคนเรา...

ตรงบ้างเลี้ยวบ้างในบางครั้ง...

ล้มบ้างพลั้งบ้างในบางหน...

พักแล้วก็เดินต่ออย่างอดทน...

เร่งก้าวบนหนทางแห่งความดี...

ชีวิตคือการเรียนรู้ทุกวินาที...นี่คืออีกหนึ่งบททดสอบที่คุณได้รับ   ขอเป็นกำลังใจให้อีกคนนะคะ

พบปัญหาการใช้งานกรุณาแจ้ง LINE ID @gotoknow
ClassStart
ระบบจัดการการเรียนการสอนผ่านอินเทอร์เน็ต
ทั้งเว็บทั้งแอปใช้งานฟรี
ClassStart Books
โครงการหนังสือจากคลาสสตาร์ท