เกมไร้ความรุนแรง

ในเมืองไทย ยังมีการทะเลาะเรื่องจัดเรทเกมกันอยู่ แต่สหรัฐ ทำมานานแล้วครับ

 

ประเด็นเรื่องของความรุนแรงในเกม อันที่จริงเป็นเรื่องที่มีมาตั้งแต่ปี 1976 แล้วครับ นั่นคือช่วงที่ Midway พัฒนาเกม Mortal Kombat หรือช่วงเดียวกับที่ Id Tech มีเกม DOOM มันเป็นเรื่องใหญ่พอสมควรที่กราฟฟิคช่วงนั้น เพิ่งมีการเริ่มใช้เทคนิค Cell Shade เกมมีภาพสวยงามมากขึ้น

 

เรื่องมันเริ่มที่ Herbert Marshall McLuhan ปรมาจารย์สื่อให้ความเห็นว่า เกมจะเป็นสื่อที่ส่งผลกระทบต่อเยาวชนและกลุ่มวัยรุ่นในอนาคตเป็นอย่างมาก เริ่มจากเกม Barbarian (ของ Palace Software) ถูกมองว่ามีความรุนแรง ป่าเถื่อน แถมยังมีเรื่องวาบหวิวอีกต่างหาก (ขนาดกราฟฟิค 8 บิตนะเนี่ย พระเจ้า)

ต่อจากนั้น เข้าสู่ยุคกราฟฟิคสามมิติยุคแรก เกมที่โดนหนักก็คือ DOOM , Mortal Kombat , Blood , GTA2 ทีนี้ล่ะครับ นักวิชาการออกมาพูดกันใหญ่ อีกทั้งยังเกิดกรณีของสองเกรียน Eric Harris และ Dylan Klebold ที่ก่อเหตุยิงโหดใน Columbine High School โดยพนักงานสอบสวนได้ออกมาให้สัมภาษณ์ว่า สองเกรียนได้ความิดมาจากเกม DOOM ในเดือนเมษายน 1999

 

 

ถัดจากนั้นสองปี พลเอก นายแพทย์ David Satcher รักษาการอธิบดีกรมการสาธารณสุขของสหรัฐในขณะนั้นก็เดินหน้าทำการศึกษาค้น คว้าเกี่ยวกับความรุนแรงในเกม ทุกอย่างลงเอยด้วยสองประโยค ว่า

"findings suggest that media violence has a relatively small impact on violence," and that "meta-analysis [had demonstrated that] the overall effect size for both randomized and correlational studies was small for physical aggression and moderate for aggressive thinking."

สรุป เกมมีส่วนทำให้ผู้เล่นก้าวร้าว

 

ประเด็นเกมไร้ความรุนแรงก็ถูกผลักดันขึ้นในสหรัฐ มีการถกเถียงกันเป็นวงกว้าง เกมถูกแบ่งเป็นสามแบบครับ คือแบบไม่รุนแรงเลย เช่น Sudoku แบบที่มีการฝ่าอันตราย เช่นเกมที่เน้นการหนี และต่อมาก็เกมที่เราต้องตอบโต้ แบบ DOOM และ Descent

 

แต่แล้วทุกฝ่ายก็พบทางออกร่วมกัน ดังต่อไปนี้

1. จัดเรทเกม

2. ผลักดันเกมดี เกมเพื่อคุณธรรม ศาสนา และ Serious Game

อย่างไรก็ดี อุตสาหกรรมเกมยังต้องดำเนินต่อไป

 

ความเห็นจากผุ้เขียน

พวกเราอยากบอกว่า การที่มีเกมขึ้นมาเกมหนึ่ง เกมนั้นจะประสบความสำเร็จได้ ต่อเมื่อ ผู้เล่นมีวิจารณญาณ และผู้พัฒนารู้จักใช้เนื้อหาที่ไม่ขัดต่อสิ่งดีๆในสังคม (นิตยสารฟิ้ว กันยายน 2551)

[นายประจักษ์ ปานอินทร์]

พาหลานมาเรียนรู้ไว้ก่อน  ขอบพระคุณ  ดีใจที่ได้เห็นคนหน้าตาดี เหมือนกัน

[พีรพัทธ์ นันนารารัตน์]

ขอบพระคุณครับท่าน ผอ. ประจักษ์