เพื่อหลาน
ศาลาศักดิ์ยิ่งยง ยังคงเป็นที่พักพิงสำหรับญาติผู้ป่วยคนแล้วคนเล่าที่แวะเข้ามาเยือนในโรงพยาบาลแห่งนี้ซึ่งไม่ต่างกับผมที่ต้องทำหน้าที่กวาดเก็บสิ่งของหรือขยะตามจุดต่างๆทุกวันเช่นกันโดยเฉพาะบริเวณจุดนี้ต้องกวาดกันหลายๆรอบเพราะเป็นที่ศูนย์รวมญาติและส่วนใหญ่เป็นผู้ชาย แต่จะเปลี่ยนหน้าตามจำนวนวันของผู้ป่วยที่มานอนเฝ้า แต่ผมสังเกตเห็นชายอายุมากคนหนึ่งแอบ นั่งสูบบุหรี่มวนแล้วมวนเล่า
“เวาะ ( ใช้เรียกผู้สูงอายุ ) สูบมากๆ ไม่กลัวเป็นโรคหรือ?” ผมเริ่มคำถามทันทีเมื่อเห็นว่าสบโอกาส เวาะหันมายิ้ม พร้อมกับแสดงสีหน้างงเล็กน้อยต่อคำถามแต่คงแอบคิดในใจว่ามันเป็นใครถึงได้มายุ่งเกี่ยวกับตน
“บุหรี่เป็นอันตรายน่ะอาจทำให้ลูกหลานป่วยได้” ผมพูดต่อ เมื่อเห็นว่าแกยังเงียบ...
“เวาะสูบ....แล้วทำไมลูกหลานถึงป่วยล่ะ” เวาะถามด้วยน้ำเสียงห้วนๆ
“อ้าวก็บุหรี่เป็นสาเหตุของโรคไอ วัณโรค โรคปอด” ผมตอบเท่าที่ผมทราบมาจากการอบรมในวันนั้น เวาะทำหน้างง ผมจึงถามต่อ
“ เวาะพาใครมาโรงพยาบาลหรือ ” เพราะผมเพิ่งเห็นเวาะในวันนี้เอง
“ หลาน..ไอมาก ไอมา 2 อาทิตย์แล้วยังไม่หายเลย” เวาะตอบด้วยน้ำเสียงเบาลงเมื่อพูดถึงหลาน
“นั้นไงเด็กกำลังจะเป็นโรค มันมาจากบุหรี่ของเวาะนั่นแหละ” ผมสรุปตอบทันทีโดยไม่คิดมากและพยายามโยงให้ถึงบุหรี่ให้มากที่สุด
“เวาะสูบแต่หลานไม่ได้สูบนี่” เวาะยังคงปฏิเสธเสียงแข็ง
“ก็ควันไง ควันที่เวาะพ่นออกมาเด็กรับไปเต็มๆ เลย นานๆเข้าจะกลายเป็นวัณโรคได้น่ะ” ผมอธิบายให้เวาะเข้าใจและสังเกตเห็นว่าเวาะเริ่มสนใจและมองไปยังบุหรี่ที่เก็บอยู่ในกระเป๋าเล็กๆ ส่วนผมก็ไปกวาดขยะต่อ พลางนึกในใจว่าถ้าเวาะเชื่อสักนิดก็น่าจะดีน่ะ สงสารเด็กๆจนใกล้เที่ยงผมเดินไปที่ศาลาอีกครั้งพบเวาะคนนั้นนั่งอยู่ที่เดิมอีก พอเห็นผมก็รีบตะโกนบอกผมแต่ไกลเลยว่า
“หลานต้องนอนโรงพยาบาล” ผมได้โอกาส จึงรีบพูดต่อ
“เวาะอยากเลิกบุหรี่ไหม ที่โรงพยาบาลมีคลินิกเลิกบุหรี่น่ะ ถ้าเวาะหยุดสูบหลานก็หายไอ คนอื่นๆ ก็จะปลอดภัยจากควันบุหรี่ที่เวาะสูบ ไปหากะนะประชาสัมพันธ์ ไปบอกว่าจะเข้าคลินิกเลิกบุหรี่ กะนะจะได้พาไป คนมาเข้าคลินิกกันเยอะ”
ผมได้โอกาสบอกให้เวาะเห็นความน่ากลัวและโทษของบุหรี่ โดยใช้รูปภาพที่ติดอยู่ที่ศาลาให้ เวาะมองดูภาพแกมองด้วยความสนใจ ผมก็อธิบายต่อเพราะสังเกตเห็นว่าแกเริ่มจะเห็นความจริงกับผมแล้ว
“เวาะลองถามหมอดูว่าหลานไอมากๆ เกิดจากบุหรี่หรือไม่? ถ้าเวาะไม่หยุดหลานเวาะก็จะไอจนผอม และหอบ” ผมรู้สึกดีใจ วันนี้ผมได้ช่วยเด็กคนหนึ่ง และคนอื่นๆ อีกอาจหลายๆคนที่เกี่ยวข้องหรืออยู่ใกล้ตัวเวาะ
หลังจากวันนั้นผมก็เห็นเวาะยังนั่งอยู่ที่ศาลาเช่นเดิม เพราะหลานยังนอนที่โรงพยาบาลต่ออีก แต่ที่สังเกตเห็นได้ชัดคือ เวาะไม่สูบบุหรี่ ผมจะเข้าไปทักทายแต่ไม่ทันที่จะเอ่ยปากแกก็พูดแซงมาว่า
“ เวาะหยุดแล้ว เวาะไม่สูบแล้ว ” ผมฟังแล้วไม่รู้จะขอบคุณเวาะอย่างไร รู้แต่ว่ามันเป็นสิ่งที่ดีที่สุดถ้าเวาะทำได้ และหลายวันต่อมาผมก็ไม่เห็นเวาะนั่งที่ศาลาเหมือนเช่นทุกวัน นั่นแสดงว่าหลานได้ออกจากโรงพยาบาลและคงกลับบ้านได้แล้ว ผมอยากให้ทุกคนเลิกสูบบุหรี่ได้เหมือนผม ซึ่งผมก็ไม่แน่ใจว่าเวาะจะสูบต่อหรือไม่ แต่ที่รู้คือผมได้ทำหน้าที่ของผมอย่างดีที่สุดแล้ว
ความเห็น (5)
สวัสดีครับ
ขอชื่นชม ครับ การมีส่วนร่วมสร้างเสริมสุขภาพ คนละไม้ คนละมือ ที่ต้องปรบมือให้ ครับ
แค่คิดทำก็เยี่ยมแล้วครับ
ดีค่ะ
ไม่นิ่งดูดาย
ทำในสิ่งที่ถูกต้อง ขอเป็นกำลังใจให้สู้ต่อไปค่ะ
ดีมากครับ ที่ คนทุกคนใน รพ. มีความเป็น ผู้รักษาสุขภาพ ( ไม่ใช่ โยนให้เป็น หน้าที่ของหมอยันเต )
สวัสดีค่ะ SHA รามัญ วันที่ 13 สค. 2552 อย่าลืมมาบอกเล่าความสำเร็จโครงการ SHA ให้เพื่อนฟังด้วยนะคะ "เวทีนี้มีพี่เลี้ยง... แม่ต้อยจัดให้" คงไม่ต้องใช้พี่เลี้ยง รอชมอย่างเดียวน่าจะเหมาะกว่า เพราะแต่ละโรงพยาบาล SHA เก่ง ๆ และเยี่ยมมาก ๆ