สอนลูกด้วย การกระทำของเรา
มาทบทวนเรื่องการสอนลูก
ก่อนนี้คิดว่าเราต้องอ่านหนังสือ เพื่อเอาแนวคิดมากมาย
แต่ตอนนี้ซื้อกองไว้ไม่ได้อ่านเลย
จึงคิดว่า
การสอนตอนนี้เป็นการทำให้เป็นแบบอย่าง
เขาน่าจะได้จากการกระทำของเรา
จากการที่เราสัมผัสเขา ทุกๆวิถีทาง ทั้งกายวาจาใจ
การพูดคุยด้วยท่าทีอ่อนโยน...
เราสอนเขาอย่างไร
แล้วจะได้ผลหรือไม่
พอเพียงหรือไม่
แต่สิ่งที่หวังคือการให้เวลา
การให้ความรัก
การให้แนวทางที่ดี
และทางที่ดีที่สุดคือ ทางแห่งการพ้นทุกข์...
ทั้งทางโลกและทางธรรม...
ความเห็น (7)
- ต้องให้เวลากับลูก โดยเฉพาะความรักและความอบอุ่น ได้พูดคุยกันค่ะ
ต้องพูดคุยด้วยเหตุผลด้วยคะ...เห็นหลายท่าน ลูกเดินชนโต๊ะร้องไห้...ก็ตีโต๊ะซะงั้น..โทษเป็นความผิดของโต๊ะซะงั้นคะ
- การกระทำของผู้ใหญ่ โดยเฉพาะคุณพ่อคุณแม่ เป็นยิ่งกว่าคำสอนจริง ๆ ด้วยค่ะ
- ขอบพระคุณค่ะ
- เห็นด้วยเลยค่ะ...สุภาษิตไทยเลยบอกว่า ลูกไม้ย่อมหล่นไม่ไกลต้น
ชื่นชมกับหนทาง และ แนวคิดเป็นตัวอย่างที่ดีให้ลูก ทั้งทางโลก และ ทางธรรมครับ
สาธุ
เด็กๆเลียนแบบเราทุกอย่างค่ะ บางที เราก็ไม่อยากให้เขาทำอย่างเราเท่าใดนัก ในบางเรื่อง แต่เมื่อเห็นกันทุกวัน ก็ไม่ทราบจะทำอย่างไร เช่น คุณแม่หลาน เขาทำงานส่วนตัว ใช้คอมพิวเตอร์มาก หลานก็ชอบเล่นคอมฯเช่นกัน ต้องคอยกันๆให้ไปเล่นอย่างอื่นบ้าง เป็นต้นค่ะ
ขอบคุณครับอาจารย์...
ทำให้ผมได้สติเรื่องหนึ่งครับ
ที่เขาชอบดูการ์ตูนมาก ก็เพราะผมชอบดูทีวีมากเหมือนกันนี่เอง
น่าจะใช่ครับ...
คงจะต้องดูให้น้อยลง ในต่อหน้าเขาครับ