เสียงกระซิบจากครูไม่ใหญ่ ตอนที่ 3 : การเดินทางกับโรงเรียนของชุมชน

          ในชีวิตประจำวันของครูอาสาสมัครของศูนย์การศึกษาเพื่อชุมชนในเขตภูเขานั้น  การจัดการเรียนการสอน หรือการจัดการเรียนรู้ของชุมชน จะมีเพียงครูเพียงศูนย์ละ 1คน ทำหน้าที่ทุกอย่าง  และ 1 กลุ่มของศูนย์การศึกษา ก็จะมีครูนิเทศก์ 1 คนทำหน้าที่นิเทศงาน

          ผมในฐานะของครูนิเทศก์ ซึ่งมี 6 ศูนย์ที่จะต้องดูแลและสนับสนุนการปฏิบัติงานในทุกๆ เรื่อง  โดยภายใน 1 เดือน จะหมุนเวียนไปเยี่ยมเยียนและพักในทุกศูนย์ ระยะเวละหรือความห่างก็แล้วแต่โอกาส  ในช่วงแรกๆ ก็ต้องอาศัยการเดินเป็นหลักครับ ระยะหลังจึงจะพอมีรถมาสนับสนุน ถึงกระนั้นก็ตามก็ยังต้องเดินอยู่เป็นประจำ เพราะมีบางศูนย์ไม่มีทางรถเข้าถึง

          อุปกรณ์ที่ผมจะใช้และเตรียมอยู่อย่างสม่ำเสมอ  สำหรับการเดินทางก็คือ

• เป้ประจำตัว  ที่จะมีช่องสำหรับใส่ของแยกกันหลายๆ ช่อง เหมือนเป้เดินทางของทหราร
• ถุงนอนประจำตัว  ต้องติดไปทุกครั้ง แต่งานนี้ไม่มีมุ้งเพราะในป่าก็จริงไม่มียุงครับ
• กล้องถ่ายรูป
• อุปกรณ์และอะไหล่สำหรับซ่อมตะเกียงเจ้าพายุ (ผมมีความสามารถในการซ่อมตะเกียงเจ้าพายุเพราะถือว่าเป็นสิ่งที่จำเป็นมาก)
• อุปกณ์สำหรับการทาสีและการเขียนบอร์ด
• ไฟฉาย ไม้ขีด เทียนไข
• ยาแก้ปวดลดไข้
• มีดยาว สำหรับถางป่า
• เชือกไนลอนยาวๆ
• เสื้อผ้าเท่าที่จำเป็น และเครื่องใช้ส่วนตัวอื่นๆ  เช่น สบู่ลายใช้ได้ทุกอย่างทั้งซักบางครั้งจำเป็นก็ต้องใช้อาบครับ
• ที่สำคัญครับ อาหารหลักและอาหารสำรอง (อาหารหลักคือปลาทูเค็ม/อาหารสำรองคือปลากระป๋องและมาม่าครับ)
• สมุดบันทึก
• พิเศษสำหรับหน้าฝน คือผ้ากันฝนและโซ่สำหรับผูกล้อรถมอเตอร์ไซค์ เพราะถนนลื่น

          ที่เขียนมาทั้งหมดนี้เป็นกิจวัตรและของใช้จริงๆ ในชีวิตการทำหน้าที่ครูนิเทศก์ของผมนะครับ  ลองมาดูภาพการทำงานจริงๆ ดูประกอบนะครับว่ามีอะไรบ้าง

     ภาพนี้เป็นบางศูนย์ที่จะต้องเดินเท้าเท่านั้น  ต้องข้ามลำห้วยหลายๆ จุด ช่วงหน้าฝนจะลำบากหน่อยเพราะน้ำมาก บางแห่งก็ลึกและเชี่ยว (เหตุที่ต้องเตรียมเชือกไนลอนยาวๆครับ)

                                     

 

     ศูนย์ไหนที่มีถนนก็จะสบายหน่อย  อาศัยรถวิบากในการเดินทาง

                                          

                                      

     ศศช.บ้านสันปูเลย ตอนนี้น่าจะเป็นตำบลบางหินฝน  ศูนย์นี้เปลี่ยนครูบ่อยมากผมต้องอยู่สอนเองที่ศูนย์นี้หลายครัง

                                        

 

     กับเด็กๆ ณ ศศช.บ้านกองบอด จุดนี้ต้องจอดรถไว้กลางป่า  แล้วจึงเดินเท้าจากบ้านแม่ศึกเลาะตามลำห้วยขึ้นไป

                                      

 

     ศศช.บ้านถวน ตอนนั้นเด็กและผู้ใหญ่ที่มาเรียนเยอะมาก  ภาพขวาถ่ายภาพก่อนเตรียมเดินทางไปบ้านกองกาย

  

       นี่เป็นส่วนหนึ่งในบันทึก "การเดินทางกับโรงเรียนชุมชน"

วีรยุทธ  สมป่าสัก